The Kik speelde in de Kroepoekfabriek, Vlaardingen met als voorprogramma De Sp aties op vrijdag 23 mei 2014. Verslag & video door Giel van der Hoeven met foto’s van José Gallois
Beter goed gejat dan slecht bedacht, zeggen ze wel eens. Dat geldt ook voor veel muziek en zeker voor de liedjes van The Kik. Maar hun vrolijke retro Nederbiet bevat wel voldoende originaliteit, waardoor The Kik het eigendomsrecht op een eigen geluid kan toe eigenen. Dat is drie keer het woord ‘eigen’ in één zin. De Rotterdamse tekstdichter en zanger/gitarist van deze band Dave von Raven (32) zou dat een stuk beter geformuleerd hebben. In ieder geval beknopter, want duidelijke en hilarische teksten in melodieuze compacte liedjes zijn een belangrijk onderdeel van hun handelsmerk. Gecombineerd met het Rotterdamse accent van Dave von Raven, een retro instrumentarium (o.a. Rickenbacker gitaren, Ludwig drums en Vox-versterkers) en hun jaren zestig kleding is dit een garantie tot succes gebleken. Dit kan zelfs muziekpuristen die doorgaans het Nederlandstalige repertoire ontwijken toch ook niet ontgaan zijn.
En met het onlangs uitbrengen van een tweede langspeelplaat ‘2’ en sinds de diverse verschijningen op de nationale televisie, gaat de band tegenwoordig als een speer. The Kik was huisband van de talkshow De Wereld Draait Door en Dave von Raven is momenteel ook te zien in het programma De Beste Zangers van Nederland, naast ondermeer Jack Poels (Rowwen Hèze), Sabrina Starke en Mattanja Joy Bradley. Tevens zorgde The Kik (op bestelling) voor het titelnummer van de Nederlandse speelfilm ‘Toen was geluk heel gewoon’, gebaseerd op die gelijknamige razend populaire televisieserie. Een nummer dat overigens niet op de officiële release van ‘2’ stond, maar wel als bonustrack is toegevoegd. Het gaat dit vijftal dus horrie op voor de wind en hun muziek is ‘springlevend’. Wat tevens de titel is van het vorige The Kik album uit 2012.
Een stuk later dan was gepland kwamen de vijf mannen van The Kik het podium op. Gelukkig hadden we die wachttijd ook nodig om nog even flink na te sidderen van de garagepunk door De Sp aties (voorheen The Stilettos) uit Heerde. Een energiek bandje dat in Iggy Plop (plattelands humor) een zanger heeft met een Mick Jagger motoriek. Maar die zijn Nederlandstalige maatschappijkritische teksten ondanks het jachtige tempo van de muziek erg goed en verstaanbaar zingt. In de gaten blijven houden dus, dit trio (dubbele punt, spatie): ‘Snel, Hard & Brutaal’. The Kik speelt ook een soort garagerock, maar dan in een nostalgische sixties beat muziekstijl. En op hun laatste plaat zijn zelfs invloeden uit de swing/jazz, klassieke muziek en een toefje blues te horen. In een iets te strak zwart maatkostuum jasje zet Von Raven het lied ‘Ik Doe Wat Ik Wil’ in. Wat eigenlijk een muzikale weergave is van hun motto: “we doen het voor de kik!” (weet u ook gelijk waar die bandnaam vandaan komt).
Dave mag dan misschien ‘het gezicht’ van de band zijn, een solo voorman is hij zeker niet. Want het aandeel van de andere zanger/gitarist Arjan Spies (voorheen Mark & The Spies) is ook live minstens net zo groot. Voor de plaat ‘2’ schreef hij dan ook de meeste liedjes, en Dave schreef bijna alle teksten. De Rotterdamse uitdrukking ‘niet lullen, maar poetsen’ is dan ook maar ten delen van toepassing op deze koddige Jut & Jul. En zoals Arjan in één van die hilarische onenigheden met het publiek nog maar eens benadrukte, is hij wél goed maar géén Rotterdammer. Want hij is uit Veenendaal afkomstig. Maar, stiekem bespeurde we toch (als slimmigheidje?) een lichtelijk Rotterdams accent in zijn uitspraak. De andere drie bandleden komen overigens uit Tilburg. Dat zijn toetsenist Paul Zoontjes, bassist Marcel ‘Bambino’ Groenewegen (voorheen The Madd en The Hype) en drummer Ries Doms (voorheen The Spades en Hooghwater). Ook hún mod-stijl maatpakken zijn scherp gesneden en rete-strak aangemeten, maar de sfeer is losjes. En een prima geluid met mooie samenzang begeleid door no-nonsense neo-beatmuziek.
Nóg meer dan voorheen wordt er geput uit eigen repertoire, en dat is logisch als je twee langspelers op je naam hebt staan. Aangevuld met een enkele Nederbiet cover, al dan niet met nieuwe Nederlandstalige tekst. Sommige aanwezigen konden alle teksten uit hun hoofd meezingen. Maar vooral de singles ‘Springlevend’, ‘Verliefd op een plaatje’ en ‘Simone’ waren bakens van herkenning. Waarbij met die laatstgenoemde zomerhit één of liefst meerdere Simone’s als podiumgast(en) werden uitgenodigd. Aanvankelijk gingen er veel vingers de lucht in, maar uiteindelijk moest de vasthoudende Arjan Spies het doen met slechts een wat onwennige “vriend van Simon” op de tamboerijn. Rake opmerkingen en zouteloze humor vierde hoogtij in het uitverkochte “Kroepoekfabriekje”, zoals u wel zult begrijpen. Behalve een paar mondige bezoekers was die avond – om de één of andere reden – ook toetsenist Paul Zoontjes een geliefd onderwerp van spot door het duo Arjan & Dave. Hij kon er van achter zijn – naar de ‘2’ platenhoes gestijlde oranjeblauwe – piano slechts meesmuilend om lachen.
En ook wij konden een glimlach niet onderdrukken bij het horen van verschillende pretentieloze liedteksten met een vette knipoog. Zomerse deuntjes als ‘De Zomer en Jij’, ‘Katwijk aan Zee’ en het pakkende ‘Cupido’ zijn gewoon gemaakt om blij van te worden. Maar eveneens doordachte teksten zoals die van de popsong ‘Ruimtetuin’, wat een inventieve metafoor voor hebzucht is. En met daarin ook nog eens een groezelige gitaarsolo door Arjan Spies. Ook de wervelende gitaarsolo in het jaren zestig nummer ‘Kejje Nagaan’ (“Als ik jou niet had, dan had ik pech gehad”) van de popartgroep HET, mocht er zeker zijn. Evenals de korte, gortdroge zinnen met een eigenzinnige praatzing interpretatie door Dave von Raven. In alle hevigheid vlogen de boutjes en moertjes vanaf de gitaar slagplaat tijdens die solo gewoon in het rond! Tijdens de introductie van ‘Elektriciteit’ werd Spies hier fijntjes attent op gemaakt door een meisje in het publiek. Wat uiteraard weer welkome stof was om een volgende kluchtige discussie aan te vangen.
Van de Nederlandse controversiële protestzanger Armand werd het lied ‘Een Van Hen Ben Ik’ in een up-tempo beat-jasje gestoken. “Het laatste nummer gaat over een kat”, zo kondigde Dave aan met een onvervalste Rotterdamse ‘natte t’. Het lied ‘Erik’ is een liedje over een pratende poes (“met een kuif, net als Elvis”) die beweert ergens in een ver land in een beroemde band gitaar te spelen (“maar geen hond koopt zijn platen”). Weer zo’n kulverhaaltje uit het denkbeeldig Kik plaatjesboek, maar wel grappig. En dit maal met een lange zwierende bluesy gitaarsolo door Arjan aan het einde. Met als toegift op speciaal verzoek (“jij weer joh!”) o.a. de “lala-lala-la” meezinger ‘Straat Bali’, werd een onbevangen kikkuh optreden afgesloten. Als het woord ‘gezellig’ nog niet bestond, zou The Kik dat ter plekke verzonnen hebben. Zeker weetùh, ja toch… niettan?
