Matt Schofield speelde op 16 mei 2014 in Het Paradijs (kleine zaal van Metropool) in Hengelo. Review: Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld
Al eerder speelde Matt Schofield (Manchester, 1977) in de kleine zaal van Metropool voor een vijftigtal aanhangers. Vanavond is dat gelukkig anders. Er passen vast nog wel een paar mensen bij maar de zaal is flink gevuld. Wat opvalt is dat de vulling vooral uit mannen bestaat. Niet mannen van een zekere leeftijd, maar mannen van alle leeftijden. De mannen die achter me staan bespreken voor het concert hun vriendinnen en stoten tijdens het concert kreten uit die ik niet kan verstaan. Het groepje mannen dat voor me staat heeft het drukker met het halen van bier dan met de muziek en naarmate de avond vordert wordt het ook wat wankel ter been. Het concert daarentegen staat van begin tot eind als een huis.
De uit Engeland afkomstige Schofield is misschien niet de beste blueszanger maar compenseert dat ruimschoots met zijn gitaarspel. In 2010, 2011 en 2012 kreeg hij een British Blues Award voor beste bluesgitarist. Met gemak mixt hij traditionele blues met rock, funk, fusion en jazz tot een hedendaags open geluid. Schofield’s band bestaat uit steun en toeverlaat Johnny Henderson op toetsen, Carl Stanbridge op bas en Jamie Little op drums. Het gitaarspel is adembenemend, de sympathieke ritmesectie staat als een huis en de toetsenist is zowel begeleidend als ook solerend virtuoos. De geen moment verslappende Schofield beweegt zijn mond synchroon met de bewegingen van zijn vingers op de snaren.
Prachtig en spannend is de uitvoering van “The Day you left’ van het in februari uitgebrachte album, Far as I can see. Maar ook het meer up tempo repertoire gaat erin als koek. Een held, nee eigenlijk gewoon vier helden op een podium.
