Dampende Sven Hammond Soul maakt swingende reputatie meer dan waar op DVD

DVD-recensie Sven hammond Soul door Frank Hurkmans met foto’s van Hen Metsemakers

Je moet het maar durven; een datum prikken, 22 November 2012 om exact te zijn, in Tivoli de Helling om een live DVD op te nemen en vooraf aan te kondigen dat het een grandioze happening zal worden. En uiteraard een concert om niet te vergeten! Dat is wat Sven Figee, bezielend leider van een bevlogen 9 mans formatie, medio 2012 aankondigde in de pers en de sociale media. En, beste lezers, het is een concert geworden met enkele zeer memorabele momenten, een hoog muzikaal niveau en entertainment gehalte. Ik vind dit initiatief goed passen bij de persoonlijkheid van Sven Figee. Een goedgemutste, levenslustige, positief ingestelde no nonsens Hollandse jongen.
De muziek van Sven Hammond Soul past goed in de revival van het Hammond B3 orgel en de interesse in de vroegere soul, jazz and funk. Sven Figee is naast muzikant, ook producent en liedjes schrijver. Sven heeft jazzpiano gestudeerd aan het Conservatorium van Rotterdam. Hij komt voor het eerst in aanraking met de mogelijkheden van de Hammond B3 tijdens een optreden met de Haagse funkband Prats the Whoblem.
Een leuke quote uit het Parool (2010) illustreert dat: “Ik wilde een elektronisch keyboard meenemen, maar die jongens zeiden: ‘Laat maar thuis, die strijkplank, we hebben hier een Hammond staan.’ ” Sven wordt vanaf dat moment verslaafd aan dit veelzijdige instrument. In 2006 richt hij zijn eigen groep Sven Hammond Soul op. Samen met drummer Joost Kroon en bassist Glenn Gaddum speelt de groep hoofdzakelijk stomende sixties en seventies grooves waarbij de Hammond een prominente rol vervult, maar ook weer niet dusdanig dat er geen ruimte is voor de overige instrumenten en vocalen.
Mijn persoonlijke kennismaking met deze band was tijdens het optreden in de Bosuil op 28 april 2012. Ik was toen onder de indruk van de sound, de muziek, de zang en het plezier dat van deze formatie afstraalde. Het was voor de band ook een erg bijzondere avond, want het was het laatste concert met de van de Voice Of Holland bekende zangeres Patt Riley. Ik heb toen spontaan alle drie de cd’s gekocht en die vinden nog steeds regelmatig mijn cd speler. Ik was dan ook zeer benieuwd wat het resultaat zou zijn van de live DVD opname in Tivoli. De bezetting voor het concert was dezelfde als in de Bosuil met dien verstande dat er voor zangeres Jenny Lane de uitdaging lag om haar voorgangster Riley minstens te evenaren. Een zangeres vinden van het niveau Patt Riley is al een uitdaging. Een zangeres die past binnen deze setting is zoeken naar een speld in een hooiberg. En om alvast te verklappen: Jenny Lane bewijst tijdens deze opnamen dat ze heel goed in rest van de setting past.

Het concert
Tivoli is goed gevuld deze avond. Het publiek staat rustig te wachten. Sven zet het eerste nummer ‘Get It On’ in en al vlug begint de Hammond te druppelen, borrelen en brullen. Je ziet meteen dat Sven zijn Hammond ‘opvreet’ met een herkenbare en typische mimiek. De band valt in en de muziek vloeit over in ‘Moet Jij Wete’. Het lijkt of Sven de liefde wil bedrijven met zijn orgel. Wat direct opvalt is de coherente wijze waarop bass, drum, gitaar de muziek aanvullen. De drums van Joost Kroon doet me sterk denken aan het solowerk van Stanton Moore. Wat een gretig begin.
‘Dutch Grease’ start met een lekker wah wah effect en op het moment dat de blazerssectie van zich laat horen blijkt deze band een organisme waar alle onderdelen een min of meer gelijkwaardige rol vervullen. De Hammond speelt hier in een dienende rol. Fragmenten uit de serie Sanford & Son schieten door mijn hoofd. Zowel de tenorsax als trompet krijgen ruimte voor een geïnspireerde solo. Wat maken deze mannen lekkere muziek.
Na dit nummer volgt de introductie van de twee ‘waanzinnige’ vocale helden van de band: miss Jenny Lane and Ivan Perotti. Ivan lijkt op het eerste gezicht een jonge reïncarnatie van Curtis Mayfield met zijn goed gesoigneerde baard en zonnebril. Jenny maakt op mij de indruk van: klein, pittig en spitsvondig. ‘Push Push’wordt ingezet. Wow: de band pusht de zanglijn inderdaad voort. Jenny maakt haar stembanden los wat resulteert in een lekkere soulstem met een roestig hees randje. Een geweldige power met aan het eind weer ruimte voor de sax om zich te etaleren.
Na de eerste vier nummers wordt het publiek ook wat losser. De band zet het nummer ‘River’ in. Ivan Perotti ontpopt zich in deze soulvolle song als een ware predikant die voorzingt in de kerk. Ivan komt zeer ontspannen over en heeft een warme duidelijke stem. Tijdens mijn eerste ontmoeting in de Bosuil moest ik erg wennen aan de combinatie van zang en muziek. Nu kijkend naar de DVD moet ik zeggen dat de zang deze muziek toch een extra dimensie geeft. De band stelt zich hier duidelijk op achter de zanger die op een ludieke manier het publiek bespeelt rondom het thema ‘Freedom’. In het tweede deel van het nummer, na de ‘preek’ van Ivan vliegt de muziek over de zanger heen toewerkend naar het einde.
‘Superfly’ van Curtis Mayfield maakt vast onderdeel van de set list van Sven Hammond Soul. Dit nummer is een soul funk klassieker genoemd naar de gelijknamige blaxploitation film uit 1972. Bassist Glenn Gaddum zet het nummer strak in en inderdaad: Ivan ontpopt zich als een jonge Curtis Mayfield. De rest van de band volgt. Eigenlijk doe ik de zanger tekort gezien zijn natuurlijke eigen herkenbare mooie stem.
Na dit nummer krijgen het zangduo ‘rust’ en gaat het resterende zevental door met ‘Just Lovin’It’ ingezet door een duidelijk goed geluimde drummer Joost Kroon. Lekker strakke ostinato bas, ruimtelijk wah wah gitaar en de rest wordt ingevuld door een prachtig strak blazers arrangement. De soundstage van dit nummer is enorm breed. Compliment aan het team dat deze geluidsopnames heeft gemaakt. Dat geldt voor het hele optreden trouwens. Gast saxofonist Miguel Boelens en Tom Beek spelen na elkaar, opgezweept door de rest van de band, afzonderlijk een prachtige ‘spacy’ saxofoonsolo die uitmunt in een pittig duel tussen de twee. I love this too …
Een van Sven’s grote helden is Jimmy McGriff. De klassieker ‘Fat Cakes’ wordt wederom door de bas ingeleid. Glen Gaddum blijft het hele optreden bescheiden op de achtergrond; hij stuurt echter de ritmesectie met precisie: strak en gevarieerde baspartijen. Sven Figee begint steeds ‘gemener’ te kijken als hij op de Hammond de trompetsolo van Rik Mol ondersteunt. Wat een monster op de Hammond; lijkt wel de leeuw van Oranje. Het publiek deint mee op de sound van dit nummer. Sven pleurt er een vlammende demonstratie uit met zijn Hammond. Wat komen daar toch een verschillende klankkleuren uit, mits je dat instrument met liefde en waardering bespeelt. Sven daag het publiek uit mee te zingen, ‘Fat Cakes’ en de aanwezigen doen van harte mee.
Na dit geweld wordt ‘Svoogaloo’ ingezet. De Hammond in iets van een overdrive mode klinkend als Jon Lord in zijn beste dagen. Na het intro vloeit dit nummer over in een gospel achtige happening met het gehele organisme weer in beweging. Golven van Hammond integreren met een heerlijk arrangement voor de blazers. Tim Eijmaal krijgt (eindelijk) de ruimte om te etaleren dat hij naast de prachtige ritmische begeleiding tot nu toe ook pakkend kan soleren. Dat is sowieso iets dat mij opvalt: de muzikanten spelen in dienst van elkaar en geven elkaar de ruimte. Na dit nummer komen Ivan en Jenny weer terug, en hoe.

‘Last Time’ is een erg rustige ballad. Van de ene kant beetje jammer dat een deel van het publiek er doorheen praat. Van de andere kant: dat hoort bij een optreden. Ivan speelt in deze song de hoofdrol en door zijn performance wordt het publiek uiteindelijk stil. Ik ben in elk concert op zoek naar een kippenvel moment en dat treedt op tijdens het volgende nummer. Ellington Jordan’s klassieker ‘I’d Rather Go Blind’ is het vocale hoogtepunt van dit concert. In de uitvoering van dit nummer laat miss Jenny Lane horen en zien dat zijn een meer dan waardige opvolgster is van Patt Riley. Daar waar in de eerste nummers van dit concert er nog iets van onwennigs merkbaar is wordt in dit nummer alle schroom afgeworpen. Jenny Lane performt dit nummer, op een zo doorleefde manier gezongen, dat ik er nog stil van ben. Ze stijgt compleet boven zichzelf uit. Sven raakt in een trance tijdens deze uitvoering. Tim vult hier aan met een erg mooie gitaar solo die perfect past in de sfeer. Voor dit soort momenten gaan mensen naar een concert. Zij schreeuwt, kreunt, zingt en performt als Janis Joplin of Betty Davis (niet te verwarren met Bette Davis) in topvorm. Elke noot, hoog of laag wordt met passie geraakt. Het publiek herkent en waardeert dit hoogtepunt met gepast gejuich en applaus.

‘Let’s Roll’ wordt ingezet door een brullend Hammond intro met gesis, gejammer, geloei. Ik weet niet welke woorden er nog meer op van toepassing zijn. Het nummer gaat dan over in een uptempo gospel song. Een sterke hoofdrol voor Sven hier. Een ware grootmeester. Joost Kroon krijgt de ruimte voor een gevarieerde drum solo.
Dan volgen twee ska / reggae achtige nummers waar ik zelf niet zo van hou. Deze nummers worden gezongen door gast Shary-An aangevuld met Ivan en Jenny. ‘Try My Love’ en ‘Never Played The Bass’. Shary-An is ook een talentvolle zangeres en beide nummers hebben een prima arrangement. Over smaak valt nu eenmaal niet te twisten. Deze nummers tonen wel aan dat Sven Hammond Soul een breed pallet aan muziekstijlen weet te brengen.
‘Smack My Bitch Up’ knalt erin met spanningsvolle blazers en intrigerende gitaar begeleiding en remmende bas. In mijn geestesoog zie ik een snelle achtervolging in Chicago ten tijde van de drooglegging. Qua arrangement doet het me ook denken aan de muziek van Chicago uit hun begindagen. Halverwege valt Jenny Lane in met sferische vocalen wat dit nummer een enorm trance-achtig karakter meegeeft. De sound van de Hammond in de overdrive brengt herinneringen terug aan Dave Stewart in National Health.
‘Crooked Shoe’ borduurt voort op het vorige nummer. In de verte lijkt de intro op Santana. De bas pusht alweer de muziek voort en de gitaar zuigt op de geluidsgolven van de Hammond. Weer een krachtige rol van de voltallige blazerssectie. Sven speelt een snelle Hammond solo. Weer een enorme spanning in het samenspel. Uiteindelijk blijven Hammond en drum over en is het tijd voor een verhaaltje van Arjan Muusz op bariton sax. Arjan speelt een lange solo en toont aan dat er met dit instrument prachtige solo’s gespeeld kunnen worden. Daarnaast dat hij een meester is op dit instrument zoals alle muzikanten in deze band zijn. Begeleidt door een ritmisch complexe drum gaat Arjan helemaal los. Wat een adem moet die man hebben. Het publiek waardeert ook deze expressie ruimhartig. Sven ook: ‘Motherfucker ..’ roept ie naar Arjan, terwijl hij meeswingend staat te genieten.

Tijdens ‘Spinning Out’ gaat het publiek volledig los. Een swingende song met wederom een sterke hoofdrol voor Jenny Lane. Het concert wordt afgesloten met ‘We Belong Together’. Een toepasselijke afsluiting. Gedurende het concert zie je dat de formatie een steeds hechtere band opbouwt met het publiek, en een geweldig performance neerzet.
Samengevat laat de DVD een Sven Hammond Soul horen die ingespeeld is en een breed pallet aan soul, funk & jazz beheerst. Ik kan me voorstellen dat het vooraf spannend was om zo het podium op te stappen wetend dat het concert op DVD uitgebracht zou worden. Mijn conclusie is dat deze DVD een meer dan representatieve weergave is van een avondje Sven Hammond Soul. Elke recht geaarde muziekliefhebber van het genre zou zichzelf een plezier doen een optreden van dit swingend organisme bij te wonen. In mijn ogen is dit een meer dan geslaagd project. Zoek ze op, koop de DVD en zegt het voort!

http://svenhammondsoul.com/nl/
http://www.marmalademusic.nl/
http://www.facebook.com/sven.figee

De band:
Sven Figee – Hammond Organ
Tim Eijmaal – Guitar & Backing Vocals
Glenn Gaddum – Bass
Joost Kroon – Drums
Ivan Perotti & Jenny Lane – Vocals
Rick Mei – Trumpet
Tom Beek – Tenor Sax
Arjan Muusz – Bariton Sax
Special guests: Shary-An & Miguel Boelens
Set list:

1. Get It On
2. Moet Jij Wete
3. Dutch Grease
4. Push Push
5. River
6. Superfly
7. Just Lovin’ It
8. Fat Cakes
9. Svoogaloo
10. Last Time
11. I’d Rather Go Blind
12. Let’s Roll
13. Try My Love
14. Never Played The Bass
15. Smack My Bitch Up
16. Crooked Shoe
17. Spinning Out
18. We Belong Together