CD recensie 29-1-13 Co-creatie Frank Hurkmans / Hen Metsemakers.
Na tien jaar radio stilte is er eindelijk weer een cd van het Nederlandse rock trio Powerplay. ‘Welcome Home – 2002’ bevatte unplugged opnamen met dezelfde bezetting als
op ‘Radio Harlem’: Jan van der Meij – gitaren en zang, Ivo Severijns – bas en achtergrond zang en Ramon Rambeaux – drums. Nadat Jan van der Meij acht 8 nieuwe nummers voor Powerplay had geschreven is hij in 2012 met bovenstaand ritme tandem de studio ingedoken. Dit heeft uiteindelijk tot deze cd geleid.
Tip: zorg dat je ze live gaat zien! Horen is geloven hier. Elders op de TBA site staan het concertverslag van hun optreden in De Bosuil van 25 januari jongstleden. En lees ook ons interview met Jan van der Meij.
De cd bevat een aantal nummers met duidelijk autobiografische verwijzingen naar het leven van de hedendaagse muzikant tussen de optredens door. Songs als ‘Song Ax
The Nation’, ‘Short-cut To Hapiness’ en ‘Harlem’ zijn gebaseerd op de vele uren die Jan doorbrengt ‘on the road’. In zijn eentje rijden van en naar concerten. Vaak tot midden in de nacht in je uppie onderweg. Tijd om na te denken in de auto over het leven, de dierbaren naast je, op weg naar je geliefden. De hang naar echte ‘Road Songs’, luisteren naar je muzikale helden en inspiratiebronnen. De romantiek en mystiek die vaak rond muzikanten hangt wordt daarmee terug gebracht tot down to earth en realistische proporties. Muzikanten van het kaliber van Jan van der Meij tonen een enorme passie voor muziek. En die passie moet geleefd worden. Doen waar je goed in bent en plezier in hebt.
Wat ook opvalt is dat naast een eigen sound er onmiskenbaar de invloeden van U2 te horen zijn. De indruk bestaat ook dat o.a. door de jarenlange samenwerking met Frederique Spigt de songs meer diepgang en rijpheid kennen dan de vroegere Powerplay nummers. De ritme sectie bestaat uit een sterk ingespeeld koppel die de muziek ook nog eens verrijken met mooie achtergrond vocalen.
De titel van de cd is een verwijzing naar het ‘eigen’ radio station van Jan van der Meij:
1. Starting all over again: Een crispy klinkend akoestisch intro gaat vloeiend over in een up tempo song. Het klinkt lekker fris en borduurt voort op de Powerplay sound, zoals
we die kennen uit de jaren tachtig. Mooie bluesy licks op gitaar. Ook de songwriter capaciteiten van Jan worden meteen duidelijk geëtaleerd.
2. Dear Elvis: Verrassend element is de banjo die kort om de hoek komt kijken. Een mooi ode aan een van Jan’s helden: Elvis Presley. Dit nummer kent overigens een
prachtig arrangement.
3. Harlem: De zang doet in de verte denken aan Neil Young en America. Hier wordt de realiteit beschreven van de muzikant reizend on the road anno 2013. Dit nummer is
voor ons het hoogtepunt van de cd.
4. Make my Day: Een korte, ingetogen lovesong met erg mooi akoestisc gitaarspel- & bijpassende vocalen in het koortje bestaand uit de ritmesectie. In de verte doet het denken aan een ander Nederlands trio uit de jaren tachtig: Sjako! Dit is een nummer dat je nadat je het gehoord hebt met je blijft meedragen. Althans dat is wat er met mij
gebeurde. Paul McCartney heeft Jan in dit nummer voor even zijn stem geleend.
5. Big Ben: Instrumentale tussenstop met ballen. Pakkende combinatie van piano en gitaarwerk met een crescendo naar het rockdeel richting einde. Op ‘klokslag Big
Ben’ is de koek op. Hier blijkt heel nadrukkelijk de U2 sound van de jaren tachtig. En dat misstaat absoluut niet hier. Je zou zelfs denken dat Bono op de achtergrond
meezingt …
6. Wake up: Subtiele drumbegeleiding waar te horen is dat drummer Ramon meer in zijn mars heeft dan stevige rock partijen. Een Oasis-achtige rocksong waarbij het aan
alle kanten gewoon klopt. Ook hier petje af voor de componerende capaciteiten van Jan.
7. Paint it Gold: Na een fraaie piano intro volgt weer een juweeltje van een modern popnummer met absolute hitpotentie. Radio-ready songs noemen we dat. Snow
Patrol en Oasis als je een richtlijn of vergelijking wil hebben. Puik arrangement alweer.
8. Helen of Troy: Een prachtige ballad / lovesong over wat wel of niet te doen om het mooie meisje te veroveren.
9. Song AX the Nation: Een stevige rocker met mooi gitaargeluid! De combinatie Fender Stratocaster met de Marshall versterker doet het hier goed. Of is het de Mesa
Boogie versterker die hier is ingezet?
10. Shortcut to Happiness: Wederom een volwaardige volwassen rocksong met een heldere opbouw. Begeleiding staat ten dienste van het nummer zonder pretenties,
maar krachtig en ingetogen genoeg om voor subtiele elementen tussendoor te zorgen. Via de al eerder gehoorde banjo naar een strings-einde.
“Radio Harlem’ is een puike productie, met zorg en afwisseling samengesteld. Wat ook opvalt is de ‘crispy’ opname van de muziek. Jan van der Meij is naar onze mening van internationaal niveau voor wat betreft song & music writing. Hij schrijft songs voor o.a. Frederique Spigt en Serena Pryne en dat is in onze ogen niet meer dan terecht. Het zou een opmaat mogen zijn naar meer internationale erkenning. Klasse en toegankelijke songs die stuk voor stuk hun eigen kwaliteiten hebben, blijven hangen en laten horen dat Powerplay weer volwaardig aanwezig is. Dat doet Jan op een ontwapenende en integere manier. Goede wijn mag jaren rijpen voordat ie op zijn lekkerst is. Dat geldt ook voor de muziek en kwaliteiten van rasmuzikant Jan van de Meij. En niet te vergeten de professionele begeleiding van het ritme duo.
