Mardi Gras met Lenny Kravitz @ NSJ 2012

gezien & gehoord in: Ahoy Rotterdam  | evenement: North Sea Jazz Festival 2012   | artiest: Lenny Kravitz  | datum: vrijdag 6 juli 2012 | tekst door:  Nicolette Johns | foto’s door: José Gallois

Als after-party op de eerste avond van het North Sea Jazz Festival 2012 staat ‘Lenny Kravitz’ geprogrammeerd, dit ‘plus’-concert is ook toegankelijk als niet-North Sea Jazz bezoeker. Zij hebben een ‘normaal’ concertkaartje kunnen kopen terwijl de NSJ bezoekers zichzelf op een ‘plus’ kaart diende te trakteren. Want een traktatie dat dreigt het wel te worden omdat ‘Lenny Kravitz’ het succes van Prince, die vorig jaar 3 maal de ‘Maas’ zaal vol kreeg, wil evenaren. Wij als bezoekers van het NSJ moeten buitenom het complex binnen, terecht vinden wij want er staan buiten al een kleine 100 man binnen een vak dranghekken te wachten om de Arena van het Ahoy te betreden. Wij sluiten dus aan, daar zijn de verhalen van de ‘die-hard’ Kravitz fans niet van de lucht; zoals échte fans betaamt zijn hier ook fans die hun idool elders optredend in Europa nareizen.

 Nadat ‘Lenny Kravitz’ een tijdje (bijna 2 jaar!!) op de Bahama’s, op het geboorte eiland van zijn moeder (zijn vader is joods), had doorgebracht was het tijd voor een nieuw album. ‘Black & White America’ werd vorig jaar gereleased en sinds die tijd is ‘Lenny Kravitz’ op tournee.

Met een klein kwartiertje vertraging komt, de meest coole entertainer van dit moment, en volgens eigen zeggen nachtmens ‘Lenny Kravitz’ het podium op en het publiek wordt nu al wild bij de gedachte wat komen gaat. Hij opent met ‘Come on Get It’ (Black & White America), de strakke licht-show en de strakke sound van de band maken dat dit een vette opening is! Nou, kom maar op……we zijn er klaar voor! Dit wordt gevolgd door ‘Always on the Run’ (Mama Said), toch hopen we dat het niet alleen de rock nummers zijn wat Lenny en zijn band vanavond zullen brengen maar ook het mooie ‘It Ain’t Over Till It’s Over’ (idem). ‘Lenny Kravitz’ wisselt van positie op het podium om zo de vele fans direct vóór het podium maar ook degene die zitten op de ringen het gevoel te geven dat hij speciaal voor die ene persoon zingt.

Dat wisselen doet hij ook graag met zijn gitaren, et zijn allemaal Gibsons maar de mooiste is toch wel de mosgroene! De fotograaf en de reporter van ‘The Blues Alone?’ zijn op slag verliefd op deze pràchtige Gibson! Na een aantal nummers gaat ook de zonnebril af; hij lijkt hiermee zijn publiek te willen zeggen “This is it, it’s me Lenny”, mooi als je zo’n grote artiest bent je kwetsbaar op durft te stellen. Gelukkig zingt ‘Lenny Kravitz’ toch ook het betekenisvolle nummer ‘It Ain’t Over Till It’s Over’ en vraagt met een “sing it Rotterdam” of we allemaal mee willen zingen, een overbodige vraag lijkt ons want de meeste aanwezigen (veelal dames van diverse leeftijden) kunnen zijn songs woordelijk ‘lip sinc-en’.

Dat de inmiddels 48-jarige’Lenny Kravitz’ vele hits heeft gekend blijkt als we halverwege toch moeten vaststellen dat het net is of je ‘n ‘Best Of’ album hebt opgezet van deze man. Waarom niet meer experimenteren met je band, je hebt toch genoeg kwaliteit in huis om dat te kunnen leveren lijkt ons? ‘Lenny Kravitz’  heeft namelijk zijn vaste band meegenomen met o.a. ‘Craig Ross’ op gitaar en ‘Gail Dorsey’ op bass. Wíj willen ook de drummer even in het zonnetje zetten, ‘Royal Prince Franklin Vanderbilt’. Een reus als man én als drummer, lekkere beat heeft die vent zeg! Mede omdat ‘Lenny Kravitz’ vorig jaar ook al in het Ahoy een show had zou je verwachten dat hij zich nu niet zo aan de populaire nummers hoeft te houden maar iets meer te ‘free-whelen’; het is per slot van rekening North Sea Jazz.

Deze kritiek wil niet zeggen dat wij niet genieten van o.a. ‘American Woman’, ‘Fields of Joy’, ‘Fly Away’ of  Rock Star City Life’, maar wij hopen toch nog stiekem op de komst van ‘Trombone Shorty’ die een aantal jaren geleden met ‘Lenny Kravitz’ toerde en die ook op deze editie van het NSJ (net als vorig jaar) acte de présence gaf vandaag.

Onze wens wordt tegen het einde van het optreden verhoord, bij het inzetten van ‘Let Love Rule’ wordt ‘Trombone Shorty’  aangekondigd en als hij zijn eerste noten op de trombone heeft laten horen vraagt ‘Lenny Kravitz’  aan hem “Come on Shorty, New Orleans style”.  Blijkbaar heeft ‘Lenny Kravitz’  zichzelf wéér voorgenomen om net als in 2011 de duizenden bezoekers persoonlijk te bedanken voor hun komst en samen dalen zij het podium af om vervolgens de eerste rij een privé-concert te geven gevolgd door een ‘Mardi Gras’  door de zaal richting PA waar de invalide bezoekers hun plaats van de organisatie van het Ahoy hebben gekregen. Daar klimmen ze samen op de, weliswaar van tevoren, geplaatste boxen en zingt ‘Lenny Kravitz’  met diverse bezoekers, hij springt weer in het publiek alwaar hij een dansje met een blonde dame maakt. Wisselt wat woorden met bezoekers en al dansend komen ‘Lenny Kravitz’ en ‘Trombone Shorty’  na een 20 minuten durend ‘Let Love Rule’ weer bij het podium terug. Met deze actie heeft ‘Lenny Kravitz’ voor altijd mijn hart gestolen, het respect wat deze man voor zijn fans toont is groots. Voor ons had het hierbij mogen blijven; geen toegift. Zo is het goed! Tóch komt ‘Lenny Kravitz’  nog terug om ‘Are You Gonna Go My Way’ te vertolken. Ondanks dat het publiek buiten zinnen is, had het volgens ons beter geweest als hij dat niet gedaan had want op de een of andere manier hààlt dit nummer het niet meer boven de vibe die ons ten deel is gevallen met ‘Let Love Rule’.

Ter informatie: de foto’s zijn dit keer gemaakt met een compact camera
(geen toegang met professionele camera’s)