Gezien en gehoord: Ian Siegal Band op 14-4-2012 in De Bosuil, Weert. Tekst en foto’s van Hen Metsemakers.
Ian Siegal is een Britse blueszanger en gitarist en is zonder twijfel de meest getalenteerde muzikant in de Britse bluesscene van de afgelopen jaren. Zijn grootste troef is ongetwijfeld zijn machtige zangstrot. Siegal staat garant voor liveshows vol opwindende en rauwe blues, die zowel invloeden als de Noordelijke Chicago blues als de Zuidelijke Memphis-blues weet te verwerken. Hij is al regelmatig te gast geweest in De Bosuil en dat is zeer terecht. De 40-jarige Brit leerde zichzelf gitaar spelen en zocht inspiratie bij o.a. Buddy Guy, Muddy Waters en Howlin’Wolf (waarvan grote tattoo’s zijn linker, resp. rechter bovenarm sieren), Robert Cray, Albert Collins en B.B.King. Toen hij 20 jaar was vertrok hij zonder een cent op zak naar Berlijn waar hij als straatmuzikant wist te overleven. Tijdens het North Sea Jazz Festival in 2005 speelde Siegal op het hoofdpodium waar een geweldige live-dvd van is opgenomen. Dit najaar verschijnt zijn nieuwe solo album.
De Belgische 6-mans formatie The New Fools is één van de beste, zo niet de beste Dylan cover-band van Europa. Als je zanger Ben Schuurmans hoort, kun je maar beter je ogen niet dicht doen, want dan denk je echt dat Dylan er zelf is. Een mooie manier om deze avond te openen! Na een korte pauze neemt Ian Siegal bezit van het podium van de goed gevulde Bosuil. Daar waar andere bands aan komen met flightcases vol met apparatuur en effecten betreedt Ian zelf rustig het podium en legt her en der wat effectpedaaltjes en een doosje met reservesnaren en een paar snoertjes op de podiumvloer. Hij stemt zelf zijn gitaren. Het gitaarrack met daarin oude, versleten instrumenten, maar ook een blinkende Fender Stratocaster oogt het meest ‘professioneel’. Veelzeggend voor Ian, die zijn concert op een integere, oprechte manier vorm zal geven en gewoon doet wat ie moet doen; de blues zingen en spelen vanuit zijn tenen! Het publiek komt duidelijk voor hem en zijn band en laat dat op niet mis te verstane wijze blijken met een warm welkomstapplaus.
Een relaxte start met slidegitaar zet de toon voor vandaag. Echt wild en ruig zal het nauwelijks worden, wel integer met een goed, warm en niet te hard geluid. Met passie begeleidt door bassist Andy Graham en drummer Nikolaj Bjerre. In het derde nummer wordt de het tempo 2x verhoogt en gaat richting een snelle rock&roll. ‘Please buy my T-shirts’ smeekt hij het publiek tot grote hilariteit. oudere songs als ‘Revelator’,’ Hard-Pressed’ en ‘Mortail Coil Shuffle’ worden mooi neergezet en vocaal begeleidt door de fans die mede voor een uitstekende sfeer zorgen. De Prince cover ‘Sign o’the Times’ valt op en wordt retestrak neergezet voorzien van een snijdende Stratocaster solo. Erg mooi gedaan dit.
Zoals tegenwoordig gebruikelijk worden met telefoons de nodige foto’s en filmpjes gemaakt. Ian is daar schijnbaar niet zo happig op en verzoekt aan de makers hiervan om het niet op Youtube etc. te publiceren. Siegal speelt 1 lange set en neemt afscheid voor korte tijd. Als toegift wordt vrijwel nog een complete set gespeeld waarna Ian afscheid neemt met ‘Take a Walk in the Wilderness’. Hij verschijnt na het optreden nog even in het cafe om zijn fans te ontmoeten, en loopt na enkele foto’s met een snelle pas richting kleedkamer om niet meer terug te keren. Zijn publiek blijft in de traditie nog lang hangen, de bars van de Bosuil kunnen nog niet worden gesloten.
meer foto’s van Hen zijn hier te zien:
