Vandaag heeft Tom Jones er in ieder geval een fan bijgekregen. In een kort optreden (hij speelde immers alleen nummers van de nieuwe cd Praise and Blame) liet hij de Rabozaal in De Melkweg op zijn grondvesten schudden. Alle nummers van Praise and Blame zijn live twee tot drie keer zo goed als de studioversie. Tussen de nummers door zet ie geroutineerd handtekeningen voor fans zonder storend te zijn, af en toe een high five met een fan, alles onderdeel uit makend van zijn entertainers-routine. Hij blijft ook ondeugende grapjes maken waarmee hij zijn spirituals toch weer met een knipoog brengt, tot het moment waarop hij speciale aandacht vraag voor zijn twee weken geleden overleden vriend Solomon Burke. Ook zijn oude Vegas vriend Elvis komt langs, die hem vroeger vertelde dat ie een gospel lp (cd’s waren er toen natuurlijk nog niet) moest maken waarop Tom antwoordde “Maybe I’ll do that someday”. De “Voice” gaf nog 1 toegift, een herhaling van “Didn’t It Rain”, nadat ie duidelijk maakte dat er echt geen andere nummer gespeeld zouden worden. Via youtube kwam ik er achter dat ie toch nog een keer terugkwam en “Green Green grass of Home” heeft gezongen, voor de “oude” fans. Voor mij geen gemis, maar mijn zus zal wel balen. De conclusie van dit optreden mag zijn dat alle nummers van de cd live erg goed uitpakken. De gevoelige nummers zijn gewoon indrukwekkend en de uptempo nummers swingen als geen ander.
5 november 2010, De Melkweg, Amsterdam; text en foto’s: Arjan Vermeer
