Ingetogen therapie achter de piano
Wie Beth Hart wel eens live heeft zien optreden en haar ‘Live at the Paradiso’ dvd uit 2005 kent moet beamen dat ze een geweldige aanwinst is voor de hedendaagse blues-rock scene. Vaak wordt haar generatiegenootje Dana Fuchs met Beth vergeleken want beide laten de muzikale erfenis van Janis Joplin voortleven. Beide gedragen zich als ontembare beesten op het podium, beide worden omarmd door Nederlandse diehard fans, beide hebben als Amerikaanse neo-hippies geworsteld met hun idealen en met zichzelf, beide hebben een stem als nat schuurpapier en triest genoeg hebben ze allebei een veel te jong overleden zuster.
Maar verschillen zijn er zeker ook, Beth is vier jaar ouder dan Dana, speelt zelf prachtig piano en is veel rauwer en doorleefder! Dat geldt zowel voor haar uiterlijk als voor haar songs, teksten en van drank doordrenkte stemgeluid. Beth Hart voert al jarenlang een strijd met alcohol, drugs en met manische depressies. Ze ontkende dat aanvankelijk in alle toonaarden maar wist dit wel om te zetten in creativiteit om haar verhaal vervolgens weer uitbundig in alle toonaarden te bezingen. Een therapie en medicijn tegelijk voor haar wat ze zowaar behoorlijk wat waardering en roem opleverde. Althans voornamelijk in Nederland, Duitsland, Noorwegen en Denemarken. De producer van dit album is ook een Deen, Rune Westberg en hij schijnt Beth voor het maken van haar vijfde studio cd ‘My California’ opgedragen te hebben om een zo persoonlijk en ingetogen mogelijk product af te leveren. Als een soort van doelgerichte therapie achter de piano direct na de diagnose. Niet zonder reden overigens, want Beth stortte tweeënhalf jaar geleden mentaal volledig in en verbleef een maand lang in het ziekenhuis. Inmiddels, vrij van de stimulerende genotsmiddelen, verlost van angsten en vol inspiratie en medicatie is ze gelukkig weer terug met een nieuw album en een Europese tour.
‘My California’ werd eind september in – hoe kan het ook anders – Nederland gepresenteerd in een sfeervolle Amstelkerk in Amsterdam in een intieme setting. Ruim 200 verwachtingsvolle fans omringde haar als trouwe volgelingen en Beth speelde onder andere achter de vleugelpiano zeven nieuwe nummers. Gepassioneerde en ingetogen songs met zeer persoonlijke teksten. Zoals ze live altijd al solo pianostukken speelden (bijv. ‘World Without You’ en ‘I Leave The Light On’). Cynisch genoeg hebben we haar in het verleden ook live ‘I Don’t Need No Doctor’ horen zingen en het nieuwe album staat behalve bloedserieuze teksten ook weer bol van de cynische uitlatingen. Zoals op ‘Everybody Is Sober’ of op ‘Happiness… Any Day Now’, wat samen met de bonustrack (wie verzint die term ‘bonustrack’?!) ‘Oh Me Oh My’ de enige drie nummers zijn waarin Beth vocaal enigszins los gaat. Slechts drie van de twaalf, helaas wat mij betreft want ondanks dat er stuk voor stuk prachtige ballades op ‘My California’ staan vindt ik het allemaal een beetje te gepolijst en te tam. Het geheel is prachtig geproduceerd en Beth heeft als ze ‘normaal’ zingt zeker een mooie stem met een natuurlijke snik en veel vibratie. Maar ik hoor haar toch liever met regelmaat die geweldige strot open trekken hoor! Zeker als ik er dan bij bedenk hoe ze op het podium zou staan met die spastische bewegingen, haar haren en truitje doorweekt van het zweet en haar broek half op d’r kont. Pure opwinding en kippenvel momenten zijn dat altijd.
Natuurlijk, ballades als ‘Sister Heroine’, een eerbetoon aan haar aan HIV overleden zus, of ‘Weight Of The World’ (over haar ouders) gaan ook door merg en been en zullen live zeker weer ontroeren. En met ‘Like You (And Everyone Else)’ zal massaal meegezongen en gewuifd worden. En misschien wordt de eerste singel ‘Life Is Calling’ wel haar eerste échte hit in de lage landen waardoor de zalen nog (sneller) voller gaan lopen. Het album gaat nu al als een raket in de hitlijsten en in commercieel opzicht zal ‘My California’ ongetwijfeld haar succesvolste plaat tot nu toe worden… en misschien (hopelijk!) breekt ze er ook wel mee door in de USA. We gunnen het Beth Hart allemaal van harte omdat ze eerder veel ongeëffende paden heeft bewandeld alvorens de ladder naar succes te kunnen beklimmen. Haar slot woorden op deze cd zijn dan ook: “…it’s so much easier to sing that song without all that horse ‘n stuff”. Beth Hart heeft een toegankelijk en ‘clean’ product afgeleverd en dat zal haar geen windeieren leggen.
Track-listing:
01. My California
02. Life Is Calling
03. Happiness… Any Day Now
04. Love Is The Hardest
05. Bad Love Is Good Enough
06. Drive
07. Sister Heroine
08. Take It Easy On Me
09. Like You (And Everyone Else)
10. Everybody Is Sober
11. Weight Of The World
12. Oh Me Oh My (bonus track)
