Frank Turner & The Sleeping Souls op 15 nov. jl. in De Melkweg
Verslag van Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer
Onze websitetitel ‘The Blues Alone?’ roept soms vraagtekens op hebben we gemerkt. De sub-titel ‘…tells about live music experiences of all kinds’ zou deze vragen moeten beantwoorden. En anders wel onderstaande concertverslag. Want wij van TBA? vertellen echt over live muziek ervaringen van allerlei soorten. Zo kan het gebeuren dat u ons ook op een doordeweekse dag in november in de Amsterdamse Melkweg kan vinden om verslag te doen van de Engelse folk/punk singer-songwriter Frank Turner (1981) met zijn begeleidingsband the Sleeping Souls. Maar bovenal om ook mee te genieten van één van die energieke gloriedagen waarin Frank Turner zijn ziel verkoopt aan het publiek. Iedereen heeft een eigen plan, maar op zo’n avond als vanavond zijn we allemaal één. Gelijkgestemdheid, daar gaat het toch om in de muziek?
“Everybody thinks they’ll be the man, including the girls. The musicians who lack the friends to form a band are singer-songwriters. The rest of us are DJ’s or official club photographers. And tonight I’m playing another Amsterdam show!” Frank Turner had het niet beter kunnen verwoorden zoals hij dat deed met de toegift in de volgepakte oude zaal van de Melkweg. Waar hij ooit eerder speelde als support van The Gaslight Anthem maar nu dus zelf de show mocht stelen voor een stelletje zeer uitbundige fans. De song ‘The Ballad Of Me And My Friends’, waaruit deze tekstregels komen, schreef 
de eenzame en onbekende Frank Turner jaren geleden in de lobby van een sjofel hotel. Zonder vrienden en zonder fans maar met doorzettingsvermogen en hoop; “On the day I die, I’ll say: At least I fucking tried.” Turner heeft sinds hij zijn solocarrière is begonnen in 2006 en na het uitbrengen van vier studioalbums en een handjevol EP’s, een fanatieke schare fans opgebouwd. Wie zijn albums kent weet te maken te hebben met een begaafde akoestische singer/songwriter, maar eentje die ook zijn wortels heeft in de typisch Britse post-hardcore en de folk-punk. Verwacht dus live geen luister concert want het tempo en het meezinggehalte bij Turner songs zijn hoog en doen je voortdurend denken aan football chants. Een tikkeltje nationalistisch aandoende volkslied traditie in het Verenigd Koninkrijk met een impact die zelfs niet-liefhebbers kippenvel doen bezorgen. Maar ook met punkpoëtische songteksten vol betogen over protesten en vreugde, zoals in het openingsnummer ‘Eulogy’ waarin Turner ons voorhoud zelf iets van het leven te maken: “Not everyone grows up to be an astronaut. Not everyone was born to be a king. Not everyone can be Freddie Mercu-ry. But everyone can raise their glass and sing!” En dat was niet aan dovemansoren gericht, oude tijden herleefden met een zaal vol zingende en pogo dansende jongens en meisjes en af en toe zelfs een crowdsurfende waaghals. Het meer bedeesde publiek bekeek het met een grote glimlach van waardering op een afstandje of vanaf het balkon. En zij genoten weer extra van de a capella gezongen hymne ‘English Curse’ en van de singles ‘The Road’ of ‘Peggy Sang the Blues’, over Frank’s oma Peggy Turner van wie Frank leerde kaarten en whisky drinken (vandaar die doordrenkte stem?). Opvallend en bewonderenswaardig was ook dat het bij dit soort folksongs, slechts begeleid door Frank zijn akoestische gitaar of met sfeervolle piano- of orgelklanken door Matt Nasir, het ook gelijk muisstil was in de zaal. Dat is dus de grote kracht van Frank Turner & the Sleeping Souls; oprecht het publiek overdonderen maar ze ook intiem willen bereiken.
Gitarist Ben Lloyd met zijn elastieken benen zorgt er met zijn uitsluitend ritmische begeleiding voor dat de up-tempo songs nog krachtiger uit de speakers knallen. De enige gitaarsolo die hij die avond speelde was – tot vrolijkheid van het publiek – de bekende lick uit 
de Queen cover ‘Somebody to Love’. En Frank zelf nam geheel volgens de destijds geldende punk traditie op zijn onafscheidelijke akoestische gitaar ook nog even gekscherend Led Zeppelin’s ‘Stairway to Heaven’ op de hak. De Air Harmonica act bij ‘Dan’s Song’ was ronduit hilarisch. In het verleden was dit bij Turner optredens dé kans voor één van de fans om ‘a few minutes of fame on stage’ te bewerkstelligen, momenteel betrekt Turner zijn complete publiek bij dit intermezzo. Ook omdat, volgens zijn eigen zeggen, hij zijn mondharmonica in een dronken bui was kwijt geraakt. De fan die eerder aan het begin op het podium sprong had hier echter lak aan (en zich waarschijnlijk goed voorbereid via YouTube beelden), hij zag zijn kans alsnog schoon en blies ongevraagd met de onverstoorde Sleeping Souls zijn deuntje mee op ‘Try This At Home’. Het zijn maar een paar voorbeelden van gebeurtenissen tijdens een concert met een ongedwongen sfeer. Een sfeertje dat je vandaag de dag niet zo veel meer meemaakt in het muziekcircuit met vaak voorgeprogrammeerde voorspelbare programma’s. Frank Turner is in de Melkweg overtuigend aan zijn Europese tournee begonnen. Het zal de patriot uit Meonstoke Engeland ook op het vasteland van Europa meer bekendheid gaan opleveren en hem de gelegenheid geven om toehoorders te overtuigen van zijn tot vrolijkheid stemmende muziek en persoonlijke filosofie. Immers, niet iedereen kan een Freddie Mercury zijn. Maar hef de glazen en zing! Voor meer whereabouts over Frank Turner is het raadzaam om zijn blog regelmatig te checken.
Frank Turner & The Sleeping Souls:
Frank Turner – acc. guitar, lead vocals
Ben Lloyd – el. guitar, backing vocals
Tarrant Anderson – bass
Matt Nasir – piano, organ, backing vocals
Nigel Powell – drums, percussion, backing vocals
Setlist:
01. Eulogy
02. Try This At Home
03. I Still Believe
04. One Foot Before The Other
05 I Knew Prufrock Before He Got Famous
06. Reasons Not to Be an Idiot
07. I Am Disappeared
08. Love Ire & Song
09. Polaroid Picture (new song)
10. Substitute
11. English Curse
12. Dan’s Song
13. Sons of Liberty
14. Peggy Sang the Blues
15. If Ever I Stray
16. Glory Hallelujah
17. Long Live the Queen
18. The Road
19. Somebody to Love (Queen cover)
Encore:
20. Sailor’s Boots
21. The Ballad of Me and My Friends
22. Photosynthesis
Bekijk hieronder het fotoalbum van Frank Turner’s optreden in de Melkweg:
