Datum: 31 oktober 2011; Locatie: Paradox Tilburg
Tekst en foto’s door Hen Metsemakers
Dit concert was bijna aan mijn neus voorbij gegaan…in juni werd ik getipt door een mede muziekliefhebber en voordat ik op de site van de Paradox in Tilburg keek wist ik het eigenlijk al…UITVERKOCHT. Wat corresponderen met de organisator deed wonderen, ik kwam op de lijst te staan. En wat was ik daar blij mee.
Mike Stern heeft met alle groten der aarde gespeeld, plus vele projecten en tournees gedaan. Enkele namen: Miles Davis, Jaco Pastorius, David Sanborn, Michael Brecker, Bob Berg, enz. De uiterst sympathieke, in januari 1953 in de USA, geboren topgitarist bracht in 1985 zijn eerste soloproject genaamd ‘Neesh’ uit en tourt al ruim 30 jaar over de wereld. Hij heeft inmiddels al 6 Grammy nominaties op zijn naam staan en zijn laatste cd ‘Big Neighborhood’ uit 2009 is wederom Grammy genomineerd.
De jaren 90 waren een succesvolle periode voor Mike Stern. De in 1993 gelanceerde cd ‘Standards’ (and other Songs) leverde hem de titel ‘Best Jazz Guitarist of the Year’ op uitgeroepen door Guitar Player Magazine.
Ik had Mike Stern (met andere bezetting van zijn begeleidingsband) in december vorig jaar al gezien en gehoord tijdens JazzMecc in Maastricht en was heel erg onder de indruk van de kwaliteit en uitstraling van deze muzikant en band. Zeer toegankelijk en sympathiek kwam hij ‘collega’ Toots Thielemans groeten die in een andere zaal moest spelen voordat Mike het podium op moest. Op zijn beurt trof ik Toots aan tussen de coulissen, op een stoel genietend van het schitterende gitaarspel en de arrangementen van Mike tijdens zijn concert.
Op naar Tilburg dus, nou je kunt je maandagavond slechter doorbrengen, dat is me wel duidelijk geworden. Bij aankomst bij Jazzclub de Paradox stond er al een tiental liefhebbers te wachten waaronder een Belg die op de bonnefooi was afgereisd. Hij had geen reservering kunnen doen, maar gokte erop dat er iemand niet zou komen. Een dapper besluit en verdomd..het lukte hem ook nog!
Met 175 mensen is de Paradox uitverkocht en dus vol. Laag podium, 2 rijen stoelen ervoor, enkele statafels met krukken en voor de rest een gezellige ambiance. De reputatie van de muzikanten waarmee Mike optreedt staan garant voor veel muzikanten in de zaal, dat was duidelijk te merken. In mijn directie nabijheid telde ik 2 drummers (waaronder ik zelf), een bassist en saxofonist.
Na de felicitaties van de eigenaar van de Paradox, omdat wij de ‘happy few’ waren die nog aan een kaartje waren gekomen, start Mike en band goedgemutst om 21.30 met het stuk ‘Tumble Home’. De sfeer zit er direct in en ieder bandlid krijgt ruimte voor solo’s die door het publiek met applaus worden beloont. Dit is muziek direct vanuit het hart en de ziel, en tjongejonge wat een ongekende instrumentbeheersing valt er hier waar te nemen. Het tweede stuk ‘Avenue B’ laat zien dat drummer Dave Weckl niet alleen de drums voor zijn rekening neemt, maar dit zichtbaar moeiteloos combineert met percussie door met 1 hand te drummen met drumstick en tegelijk met de andere hand de toms te bespelen. Een kunstje wat hij later nog eens zal herhalen.
Mike heeft duidelijk zin in de avond en lacht het publiek veelvuldig toe. Hij heeft een keuze gemaakt voor het stevigere Fusion werk afgewisseld met enkele ballads en enkele meer jazzy stukken. Zonder blikken of blozen worden er verschillende maatsoorten door elkaar heen gespeeld met nog eens vertragingen in breaks door Dave Weckl erin verwerkt om op de seconde precies gelijk weer uit te komen in een gezamenlijk ritme. Dit alles is niet echt bevorderend voor het zelfvertrouwen voor menig muzikant waaronder ikzelf. Mike brengt het publiek goed aan het lachen door als een leraar tijdens een uitvoering 1-2-3-4 te tellen en daarmee aan te geven welke koers er gevaren wordt.
Het 2e deel van het concert begint ietwat rommelig als er tot 2 maal toe een storing in de geluidsinstallatie is waar te nemen. Mike kijkt verontrust naar de geluidsman die vertwijfelt gebaart dat hij de oorzaak niet direct kan vinden. Dit is echter snel voorbij en verder gaat het met nog een 4 tal werken van o.a. ‘Big Neighborhood’. Opperste concentratie van saxofonist Bob Malach en bassist Chris Minh Doky en volledige stilte in de zaal tijdens een prachtig uitgevoerde ballad.
In de toegift wordt nog een snelle blues gespeeld waarna het helaas voorbij is. De cd’s in de verkoop worden met een ‘Christmas is coming…..’ aanbevolen en vinden gretig aftrek. Mike signeert ze en beweegt zich vrij tussen de zeer tevreden bezoekers van dit memorabele concert.
Bezetting:
Mike Stern – gitaar
Chris Minh Doky – Bas
Dave Weckl – Drums
Bob Malach – Saxofoon
Bezoek ook eens:
Hen’s fotoalbum van het optreden van Mike Stern in de Paradox
.