datum: woensdag 30 maart 2011; review door: Giel van der Hoeven; foto’s door: Arjan Vermeer
Ian Siegal komt in mei met een nieuwe cd ‘The Skinny’, dit keer met The Youngest Sons als zijn begeleiders en opgenomen in de Zebra Ranch, Coldwater Mississippi. The Youngest Sons zijn allemaal zonen van beroemde bluesmuzikanten (Dickinson, Burnside, Kinbrough en Bland) maar Siegal heeft ervoor gekozen zich in deze tour te laten bijstaan door zijn trouwe bassist Andy Graham en Matt Schofield’s drummer Evan Jenkins, die op zijn beurt vaste drummer Nikolaj Bjerre die een operatie moest ondergaan weer vervangt. En ook organist Jonny Henderson ontbrak dit keer. Bas Paardekooper & The Blew Crue komt ruim een jaar na het uitbrengen van hun cd ‘The Blues On My Side’ ook alweer met een nieuw album. Zij deden met hun Holland tour ook de Boerderij weer aan, dat inmiddels een beetje als de thuishaven van Zoeterwoudenaar Paardekooper beschouwd kan worden. Zowel in Zoetermeer als op het Ridderkerk Bluesfestival de zaterdag erna gaven beide blues acts acte de présence.
Bas en zijn Blew Crue timmeren nog geen vier jaar na oprichting al aardig aan de weg. Met behoorlijk wat live optredens vergaart het kwartet meer en meer waardering in het Nederlandse blues circuit. De laatste keer dat we Bas & The Blue Crue live zagen was tijdens het Delftse Bluesfestival in februari in Café De Kurk en het lijkt wel of Paardekooper (gitaar/zang), René Mijnten (bas/zang), Roel van Leeuwen (drums/zang) en Wouter Hoek (toetsen/ zang) ieder optreden weer beter worden. Ondanks dat de band hier als support fungeerde werd er een prima gedegen set met bluesrock en ballads neergezet. Hun op Amerikaanse leest geschoeide blues bevat stevige up-tempo songs (’Boogie Woman’, ‘New Promised Land’) en prachtige melodieuze ballades zoals ‘Broken Heart For Sale’ en het nieuwe ‘She Silent Cries’. Allemaal kwalitatieve hoogstandjes en composities van eigen hand. En daar zit hem nou net de kneep. Misschien zou The Blew Crue om de spanning van een optreden vast te houden toch af en toe eens een coversong moeten spelen?
Want covers daar is helemaal niets mis mee zoals weer eens bleek uit Ian Siegal’s optreden. Toegegeven, zijn setlist bevat wel veel tribute tracks en teasers maar onderhoudend blijft een avondje Ian Siegal daardoor wel. “Cause you can play any song no matter how shitty it is, as long as you sing it with a Cash-voice”. Het trio trapte de avond af met ‘Kingdom Come’ gevolgd door John Lee Hooker’s ‘Groundhog Blues’, het soort bluesrepertoire waarmee we de Engelsman eigenlijk het liefst horen, vette klanken en snauwende teksten “next time I worn ya, gonna use my gun!” En ook ‘Billy’ (Pat Garrett and Billy the Kid soundtrack) van Bob Dylan is inmiddels vaste prik geworden op de setlist. Het eerste nummer wat we te horen krijgen van het nieuwe album was de titeltrack ‘The Skinny’. Een mid-tempo bluesrock song met solide bas en drum, slideguitar en rauwe vocalen zoals we die van Siegal gewend zijn. Live klassiekers die Siegal voorgaande jaren speelden zoals ‘She Got the Devil in Her’, ‘Mortal Coil Shuffle’ of ‘Sugar Rush’ liet hij vanavond achterwegen. Ondanks dat hiervoor regelmatig verzoekjes vanuit het publiek kwamen. Maar Ian Siegal maakt zelf uit wat hij speelt zoals hij dat grijnzend als repliek gaf. We horen daarentegen wel blues klassiekers van o.a. Junior Wells, zijn vocale protégé Howlin’ Wolf, zijn grote held Muddy Waters en de New Orleans funkgroep The Meters plus een handvol eigen nummers. Zoals ‘Hard-Pressed’ van het album Broadside dat wel weer verrassend swingend overging in ‘Sign o’ the Times’ van Prince, één van de meest funky composities ooit gemaakt. Uiteraard gingen de beentjes hierbij los, want Siegal zorgt altijd wel voor een broeierig sfeertje van verleiding en verwarring tegelijk. Zo blijkt hij momenteel helemaal into singer-songwriter Warren Zevon te zijn dus worden – overigens prachtige nummers – als ‘Carmelita’ , ‘Lawyers, Guns and Money’ en ‘Werewolves Of London’ gewoon gespeeld met een eigen Siegal interpretatie. Want ondanks dat de Ian Siegal Band als ‘band of the year’ is verkozen in de publieke British Blues Awards (en Andy Graham als bassplayer of the year) voelt de Ian Siegal Band zich helemaal geen bluesband en zo blijft hij dat steeds weer uitspreken op het podium; “but thanks to everyone who voted!” En om deze stelling te benadrukken worden ook nog eens Rod Steward’s ‘Hot Legs’ en ‘Dead Flowers’ van de Stones ten gehore gebracht terwijl hij tussendoor nog een fikse nip neemt van zijn (alcoholvrije) Keith Special drankje.
‘Nadine’ van Chuck Berry (als muzikant wel maar mens niet bepaald geliefd onder bepaalde collega muzikanten) krijgt ook een beurt. Dit wel met de wetenschap dat Ian Siegal zijn geboortenaam luidt: Ian Richard Berry! Ja, de zwarte humor in de hedendaagse blues lijkt door Siegal zelf te zijn geïntroduceerd en mede dat aspect maakt een optreden van ‘the impossible revelator’ Siegal zo leuk. Want deze werk- en levenswijze heeft hem van de shitholes in Londen naar het exclusieve eiland Mustique in het Caribisch gebied gebracht waar hij onlangs met verschillende muzikanten schreef en speelden. Mustique, wat overigens ook in meerdere opzichten een broeinest voor de blues is want in Basil’s Bar wordt daar jaarlijks het vermaarde Mustique Blues Festival gehouden. Wesley van Werkhoven (ex-Big Blind) mocht nog even zijn deuntje op de mondharmonica meeblazen in Forty-Four van Howlin’ Wolf, minder uitgebreid dan tijdens de Boerderij gig van december 2008, maar dat optreden blijft – ook volgens Siegal zelf – onovertroffen. Onder het drietal solo nummers, ‘All Men Are Liars’ (Nick Lowe), en het genoemde ‘Lawyers…’ dat Siegal na de eerste set speelt krijgen we ook de ballade ‘The Fear’ te horen wat het nieuwe album niet heeft gehaald omdat het niet in het concept zou passen. Maar de track wordt wel apart op singel uitgebracht omdat het Johnny Cash-achtige nummer volgens Ian de beste song is die hij in 17 jaar heeft geschreven. We gaan het beleven, want op 9 mei 2011 worden ‘The Skinny’ en extra’s van the North Mississippi Allstars door Ian & The Yougest Sons uitgebracht. Tot die tijd en verder de hele zomer lang is het eigenzinnige Britse bluestrio (wij blijven het eigenwijs gewoon ‘blues’ noemen) nog te bewonderen op diverse venues en festivals door heel Europa.
SETLIST
01. Kingdom Come (04:46)
02. Groundhog Blues [John Lee Hooker] (09:41)
03. Story about John O’Grady / Billy [Bob Dylan] (08:54)
04. The Skinny / Ian talks, due to bass-amp probs (09:35)
05. Hard-Pressed / Sign o’ the Times / Get Off tease (11:08)
06. Come On In This House [Junior Wells] (10:41)
07. Forty-Four [Howlin’ Wolf] incl. jamsession with Wesley on the mouthharp (13:12)
08. Carmelita [Warren Zevon] (06:43)
09. Darling Darling Darling [The Meters] (05:53)
10. Revelator / Rolling Stone [Muddy Waters] / Hey Joe [Jimi Hendrix] tease / Back Door Man [Willie Dixon] (16:19)
11. Lawyers, Guns and Money* [Warren Zevon] (04:19)
12. The Fear* (04:55)
13. All Men Are Liars* [Nick Lowe] (04:20)
14. Hot Legs [Rod Stewart] (04:17)
15. Nadine [Chuck Berry] (04:34)
16. I’m A King Bee [Slim Harpo] / That’s All Right [Arthur Crudup] tease / Folsom Prison Blues [Johnny Cash] tease (07:26)
17. Take A Walk In The Wilderness [Big George] (07:09)
18. Dead Flowers [Jagger/Richards] (04:14)
19. Werewolves Of London [Warren Zevon] (07:18)
* Ian Siegal solo
