Erja Lyytinen en haar band speelden Vrijdag 07 Maart 2025 jl. @ Bibelot – Dordrecht. Verslag, tekst én foto’s Dick van der Wilt. Klik HIER om zijn gehele album te kunnen bekijken.
Vrijdag 7 maart ga ik na een lange werkdag op bezoek bij Bibelot in Dordrecht. Daar gaat namelijk de Finse Slide Queen Erja Lyytinnen optreden op het Power Stage.
Als ik arriveer in de parkeergarage zie ik een bekende staan, we begroeten elkaar en pas dan ga ik mijn auto parkeren. We lopen samen naar binnen waar we in de gang wachten waar inmiddels nog wat meer fans staan. Tot mijn verbazing is het niet druk normaal gesproken staat er een behoorlijke rij voor de deur maar nu slechts een handje vol. De aanwezige fotografen maken snel onder elkaar een praatje. Als om 20:00 uur de deur open gaat zijn er hooguit een man of tien binnen en zien we dat we te maken hebben met een behoorlijk met rook gevulde zaal. Nu ben ik hier niet echt een voorstander van maar gelukkig wordt het na verloop van tijd wat minder. Er wordt nog wat gekletst, een biertje gedronken en dan komt er druppelsgewijs wat meer publiek binnen.
Nu is Power Stage niet zo’n hele grote zaal maar uitverkocht is het zo te zien niet. Om stipt 20:30 uur komt de band het podium op. Ik had al even gekeken op de set-list om te zien wat er voorbij zou gaan komen en ik zag er diverse nieuwe nummers opstaan. Erja Lyytinen kondigde aan dat er een aantal oude maar ook nieuwe nummers van haar nieuwe elpee zouden worden gespeeld. De band was dit keer zonder toetsen en zodoende meer een trio bestaande uit: Erja Lyytinen, zang en gitaar, Heikki Saarenkunnas bas/zang en Jesse Letho op drums.
Men opent met ‘Diamonds On The Road’ van het album Waiting for the daylight van 2022. Dit is natuurlijk een bekend nummer waar heel de zaal mee wakker wordt geschud en herkenbaar is voor iedereen. Daarmee gaat de Finse ook gelijk los met een heerlijk gitaar geluid. Het nummer wat volgt is ‘Rocking Chair’ van het album Stolen Hearts 2017. Voor mij geen onbekend nummer omdat ik regelmatig muziek van haar draai.
Het volgende nummer is ‘Bad Seed’ van het zelfde album, dit staat als een huis en je ziet dat dit tot de populaire nummers van het publiek behoort. Dan horen we een nieuw nummer; Erja vertelt dat ze een aantal nieuwe nummers zal spelen omdat eind van de maand haar nieuwe album Smell The Roses uit zal komen. Hierbij vertelt ze ook dat ze erg benieuwd is hoe het publiek dit gaat oppakken, het is volgens haar namelijk in de studio diverse keren gerepeteerd en dan klink je goed. Maar de graadmeter voor haar is wat het publiek er van vindt.
De titeltack ‘Smell The Roses’ is een up-tempo en blues-rock nummer wat met behoorlijk wat kracht de zaal in wordt gestuurd, een lekker in het gehoor liggende song. Het zal misschien door een aantal mensen niet zo worden ervaren maar ik houd van een lekkere stevige gitaar-sound. Altijd weer een ontdekking een nieuw nummer maar ik houd van stevig werk en voor mij persoonlijk een fijn nummer.
De opvolger ‘Going To Hell’ is ook een nieuw nummer wat bij sommigen toch even anders is als men gewend is van Erja. Het derde nieuwe nummer ‘Abyss’ is ook een nummer waar men met alle aandacht naar luistert, het heeft allemaal even tijd nodig om te wennen aan de andere sound. Normaal ben je van haar gewend alleen maar bekende werken te horen en dat was vanavond net even anders.
‘Stoney Creek’ en ‘The Ring’ zijn ook twee nummers met een hoog rock gehalte en wordt door het publiek goed ontvangen. Vooral bij ‘The Ring’ – de nieuwe single van Erja – gaat het er stevig aan toe, ik ben liefhebber. Een lekkere gitaarsound met strakke bas en drum begeleiding, het klinkt goed maar onbekend.
Dan komt er weer een duidelijk meer bekende song voorbij, ‘You Talk Dirty’ komt ook van het album Waiting For The Daylight. Dit is volgens mij een nummer wat elke Erja-fan kan dromen en daarom lijkt het even wennen met de nieuwe nummers.
Hierna is het de beurt aan ‘Wedding Day’, dit krijgt een korte introductie als Erja vraagt of er iemand in de zaal is die trouw plannen heeft? Dan klinkt er ineens uit de zaal “nee nooit aan beginnen….”. Er klinkt een hard gelach en ook Erja moet er smakelijk om lachen. Daarna volgt ‘Lovers’ voor mij niet echt bekend, een rustig nummer wat eigelijk solo wordt gezongen met wat gitaarspel. De afsluiter is een lange uitvoering van ‘The End Of Music’, met een geweldige slide-partij en heerlijk gitaarspel.
De avond is snel gegaan maar de set-list bestond ook maar uit twaalf songs en dan ben je zo weer aan het eind van een concert dat even voor 22:00 uur afgesloten wordt. Erja Lyytinen gaat over tot het signeren van cd’s en natuurlijk haar nieuwe LP die ze nu alvast verkoopt.
Het was een fijn optreden al lees ik hier en daar dat het tweede optreden in de reeks niet echt in de smaak viel. Het eerste optreden in Dordrecht was voor de band weer een spannend moment, ik kan me voorstellen als je een tijd niet hebt opgetreden dat je weer in een flow moet komen om als een geoliede machine te draaien. Maar aan hun concertenreeks te zien voor de komende maanden zal dit zeker goed gaan komen.
Na nog wat te hebben gedronken en een praatje te hebben gemaakt met Erja was het de hoogste tijd om naar huis te gaan, er staan me nog twee lange, drukke dagen voor de deur.
