Blues Peer vond – voor het eerst rond Pinksteren – plaats op 03, 04 en 05 Juni 2022. Hieronder het sfeerverslag van vrijdag 03 Juni. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik HIER om het gehele album te bekijken.
Blues Peer is onder het oude bestuur na haar 35e jubileum editie in 2019 ten onder gegaan en werd failliet verklaard. Gelukkig waren een aantal lokale musici en gelijkgestemden bereid het festival met hedendaagse middelen zoals crowdfunding nieuw leven in te blazen. Alsof Blues Peer ‘tweede generatie’ nog niet genoeg te verduren had kwam daar ook nog eens de Corona periode bovenop. Eindelijk na twee jaar het festival uit te hebben gesteld is daar weer een ‘full grown’ festival op Peerse weide met weliswaar een aantal aanpassingen zoals de locatie van het festival die nu rond de Deusterkapel gelegen lag, er was een heus food-plein én er stond niet één grote tent maar twee tenten. De één wat intiemer dan de andere. De backstage was zeer luxe opgezet want als je een VIP-ticket had aangeschaft mocht je daar ook vertoeven. Er was een zeer sfeervol – verhoogd – restaurant gebouwd waar men voor een zeer betaalbare € 40,00 een 3-gangen diner kon nuttigen. Wat wél onveranderd bleef was het aanbod van bands, de vele vrijwilligers, het warme onthaal en de trouwe, welwillende, open-minded bezoeker die het Blues Peer 2.o graag een kans wil geven.
De eerste avond wordt geopend door Ian Siegal Presents B.L.U.E.S in de kleine tent die Club Mississippi is gedoopt. Het project B.L.U.E.S. is geïnitieerd om met bevriende en bewonderde muzikanten samen een show neer te zetten waarin zij hun muzikale voorbeelden/helden hommage willen brengen.
Laat ik nog even het clubje muzikale vrienden die vocalist/gitarist (deze keer op ‘n Harmony Silvertone ’51) Ian Siegal omringen voorstellen.
Op blues-harp en vocals Pieter ‘Big Pete’ van der Pluijm bij de bluesfanaat bekend van o.a. Big Pete Bluesband, The Strikes, M.O.C.T. en als frontman van de revival van The Red Devils waarmee hij als support-act tijdens ZZ Top’s Europese tour op ‘t podium stond.
Op gitaar en vocals Mischa Den Haring bekend van Serpents of The Nile, Eminent Stars maar ‘t meest bekend van T-99, Dusty Ciggaar (bass/baritone gitaar) en Darryl (drumms) zijn de ritmetandem waarbij Darryl ook vocaal tijdens deze show een duit in het zakje zal doen en hen kennen we natuurlijk van o.a. van The Rhythm Chiefs en meer recent van ‘t Dry River Bed Trio.
Dit Nederlandse collectief wordt ook in Peer op gelukkigerwijze aangevuld met de Duitser Chris Rannenburg op toetsen. Hij trok in 1982 naar Chicago waar hij o.a. met John Littlejohn en Jimmy Rogers speelde. Met saxofonist Gary Wiggins richtte hij The International Blues Duo op.
Al in de eerdere shows die deze vrienden club gaf bleek Big Pete zich als een volleerd MC te gedragen en ook hier introduceert hij na het instrumentale openingsnummer ‘Off The Wall’ waarbij we in de stemming worden gebracht door de scheurende blues-harp klanken van Big Pete de publiekstrekker Siegal als “all the way from the Curaçao via the UK”.
Eerlijk gezegd vertoont de set-list na twee keer zelf de show te hebben bijgewoond voor mij geen verrassingen. Na deze opener wordt ook deze show van het slot gegooid, met Muddy Waters’ ‘Walking Thru The Park’ een uitgelezen manier voor Siegal om met zijn onmiskenbare stemgeluid de Peerse menigte het zwijgen op te leggen.
Hun helden Waters (‘Champagne and Reefer’), Freddie King (‘Boogie Funk’), Little Walter (‘You’re So Fine’), The Fabulous Thunderbirds (‘The Crawl’), Willie Dixon’s (‘If The Sea Was Whiskey’) ze komen allemaal weer voorbij. Deze keer krijgen niet alleen Big Pete, Darryl en Mischa de kans vocaal van zich laten horen ook Chris Rannenberg laat zich in Peer niet onbetuigd en mij bij tijd en wijle even doet denken aan wijlen Dr. John.
De klapper van de set is toch wel weer dat Siegal zonder microfoon zich aan de rand van het podium begeeft om de toeschouwers toe te zingen, men weet het hij dit kan want Siegal zelf stond al zes keer eerder op de Peerse weide.
Het allereerste uurtje B.L.U.E.S. # Peer werd puik afgeleverd door de muzikale vrienden die de Brit vergezelden!
In Belgisch Limburg zien ze wel vaker wolven maar van deze drie wolvenwelpjes onder de naam DeWolff zal men na hun optreden in Peer niet genoeg kunnen krijgen en de band meer en meer willen zien optreden.
DeWolff bestaat uit de gebroeders Pablo (gitaar/vocals) en Luka (drumms/vocals) van de Poel en Robin Piso op de B3 die in Nederland al een dikke tien jaar aan de weg timmeren. Deze jonge welpen wonnen al meerdere prijzen zoals een tweetal jaar geleden zelfs een Edison voor hun album ‘Thrust’. Impact zullen ze in dit uur van rauwe vette psychedelische southern rock zeker hebben op hun publiek. Er wordt krachtig geopend met ‘Live Like You’ dat op hun 2020 album Tascam Tapes is verschenen.
Ik sta tussen wat vertegenwoordigers van de ‘bluespolitie’ en ik zie dat zij hier even aan moeten wennen maar oog voor kwaliteit hebben deze vertegenwoordigers wel en ze laten zich met gemak meevoeren door deze Nederlandse Limburgers in hun bekende ‘Nudie Suits’. De vintage Gibson van frontman Pablo maakt overuren, het wah-wah pedaal wordt kundig bediend, de B3 Hammond solo van Robin snijdt door het hart en Luka omlijst ‘t geheel met brute slagen op de drumms.
Als de Gibson verruild wordt voor de Epiphone met slide krijgen we een inkijkje in het nieuwe album wat voor 2023 op stapel staat. In het Franse Montpellier bij Studio Black Mountain werd o.a. ‘Give Me’ opgenomen, alweer zo’n pareltje waar deze wolvenwelpen in grossieren.
Inmiddels is Club Mississippi nokkie, nokkie vol met gelukkig ook veel lokale jongeren die vanavond gratis de nacht in kunnen gaan luiden onder de klanken van DJ High Voltage. Of we mee willen zingen met ‘I Know Your Heart Is Burning’ de vele trouwe fans kunnen niet alleen ‘t chorus meezingen maar de gehele tekst, de nieuwe volgeling houdt op ‘t refrein.
De Les Paul Gibson is blijkbaar gereserveerd voor ‘Yes You Do’ van het meest recente album Wolffpack dat vorig jaar uitkwam. Het nummer roept het donkerste van de ziel aan en wordt op het podium ook zo uitgelicht. Wàt ‘n optreden hebben deze jonge mannen hier weggegeven, DeWolff kwam, speelde en overwon Blues Peer!
Als we uit de Club Mississippi richting bar wandelen zien we dat op het immens grote tv-scherm in de grote tent het Nederlandse voetbalteam het Belgische nationale elftal een genade slag geeft met een voorstand van 0-4.
Gelukkig is het vriendschappelijk want ik ben een fan van Martinez.
The Bruceband mag de eerste avond van Blues Peer 2.0 afsluiten en ik vertel iedereen die het horen wil dat ze daar bij moeten zijn want wat deze mannen neerzetten is on-over-troffen! De band is zelfs de enige Eropese band die geoorloofd is bij decreet van The Boss de naam te mogen voeren. De band speelt, leeft en ademt Springsteen. Wat begon tijdens de autorit van twee Amersfoortse buurmannen richting de Gamma en waarbij The Boss uit de speakers schalde is uitgegroeid tot een hechte vriendschap van zes mannen die ooit allen in hetzelfde Amersfoort hun domicilie vonden.
Club Mississippi is gastheer aan achtereenvolgens Springsteen look-a-like frontman, vocalist/gitarist/bluesharpist Robert Philippi, Chris Lelieveld tekent voor de lead-gitaar en backing vocals, Dr. K is de saxofonist maar bespeelt ook de dwarsfluit, mandoline en gitaar, de percussie en houdt ook nog stand als backing vocalist.
Richard Oude Vrielink op de bass en Michael van Werven op drumms/backing vocals vormen de ritme-sectie. De toetsenisten zijn Marcel Wensink (accordeon/orgel) en Stan Jansen (piano) is de benjamin van de band. Dat de gelijkenis van frontman Philippi met The Boss bijna scary is weet ik nog van het optreden in de Q-factory een aantal jaren geleden, maar ook vocaal staat deze frontman zijn mannetje. Eindelijk na jarenlang zelf een trouwe bezoeker van Blues Peer te zijn geweest staat Philippi nu zelf met zijn band op een podium van dat zelfde festival, zo tof!
De band heeft in de afgelopen twintig jaar een hechte fan-base op weten te bouwen die dan ook allemaal steevast vooraan staan om de vele songs op indrukwekkende wijze woordelijk mee te zingen. Het blues-harp intro van ‘The River’ bezorgt me weer kippenvel, de mooie trekzak (Hohner Starlet ’40) klanken van Marcel helpen daar natuurlijk een handje bij.
Het publiek antwoordt goedkeurend door wederom de song uit volle borst mee te zingen. Wàt ‘n feest, ‘Waiting On A Sunny Day’, ‘Glory Days’, ‘Because The Night’ waarin Chris Lelieveld scheurt op z’n gitaar. Als was in de handen van Philippi is het publiek bij ‘I’m On Fire’, ‘Hungry Heart’ en natuurlijk ‘Promised Land’.
Hulde aan The Bruceband, hulde aan alle bandleden, zij verstaan hun stiel en natuurlijk ook hulde aan frontman Robert Philippi voor zijn stamina en zijn tekstuele kennis want niet één nummer wordt afgelezen! Tijdens ons laatste drankje vraagt er iemand of die DJ alleen Bruce Springsteen blijft draaien, als ik de bezoeker uitleg dat het The Bruceband is die live zingt en speelt is de man verbaasd. Dit zegt genoeg over de kwaliteit die deze mannen in huis hebben. Een uitgelaten einde aan een feestelijke opening van Blues Peer ‘nieuwe generatie’!
Lees het verslag en bekijk de foto’s van Dag 2 HIER
