Big Daddy Wilson en zijn band speelden op 21 Mei 2022 jl. in Poppodium de Boerderij, Zoetermeer. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Paul de Vries. Klik HIER om het gehele album te bekijken.
Big Daddy Wilson was weer eens in Nederland voor enkele optredens en streek ondermeer met zijn congregatie neer in Zoetermeer en wist weer eens de nodige warmte te verspreiden onder zijn gevolg. De vorige keer dat ik op weg was naar De Boerderij ben in na anderhalf uur file halverwege omgekeerd, maar zaterdag zat alles mee en kon zelfs na het openen van de deur als eerste naar binnen stappen. Tijd genoeg door voor een bak koffie en een goed gesprek met fotograaf Paul de Vries.
Het was lang geleden, maar vanavond hadden we toch weer eens echt een voorprogramma, te weten Crossroad Trail.
Het gezelschap is pas een paar maanden bij elkaar en mocht zich deze week op enkele toplocaties voorstellen aan het grote publiek.
De band bestaat uit zangeres Nienke de Jong, de gitaristen zijn Jan-Willem Kanis en Harry de Heer met verder Peter Gumbmann op bas, Roel van Leeuwen op drums en toetsenist Mark Spronk.
De groep maakte een prima indruk een speelde een strakke set van drie kwartier en bleek uitstekend op elkaar ingespeeld te zijn. Alle nummers waren van eigen hand en liggen in de pop/rock hoek met ver op de achtergrond, een bluesgevoel.
Alles was onbekend, maar een nummer als “Love Affair” met een eigenwijs ritme en prachtige gitaar-harmonieën sprong er wel bovenuit voor mij.
Het was goed verzorgd en men probeerde natuurlijk zo goed mogelijk voor de dag te komen. Als dit gezelschap wat kilometers op de teller weet te krijgen en nog een vuig randje aan de muziek toevoegt, dan komt het wel in orde.
Wat me ontzettend tegenviel was de opkomst vanavond. Alles mag post-Corona weer, met Big Daddy Wilson had men echt wel kwaliteit in huis. Op adequate wijze werden de spullen van Crossroad Trail van het podium verwijderd en na een korte pauze verscheen Big Daddy Wilson met zijn begeleiders op het podium.
Hoewel Adam Wilson Blount als sinds zijn militaire diensttijd in Duitsland woont wordt hij nog steeds geafficheerd wordt als North Carolina bluesman. Om het nog wat internationaler te maken, zijn begeleiders komen uit Italië.
Als ik het allemaal goed verstaan heb bestond de band uit Cesare Nolli (gitaar), Paolo Lagramandi (toetsen), Nic Taccoti (bas) en Enzo Messina (drums).
De achtergrond vocalen van de heren was ook dik in orde en ongeveer halverwege de show verdween Big Daddy even van het podium om de begeleiders de ruimte te geven met een vertolking van “Down To Mexico” van The Coasters.
Volgens mij de enige cover van de avond, als we de speciaal voor hem geschreven Keb’ Mo materiaal niet meetellen.
Na “I Know” en “Ain’t Got No Money” kwam het eerste nummer langs van zijn nieuwe CD ‘Hard Times Blues’. Met zijn warme donkerbruine stem, een strakke begeleidingsband en een Cesare Nolli met zijn puntige solo’s en subtiel slidewerk had het gezelschap nauwelijks tijd nodig om het publiek aan haar kant te krijgen met de perfecte mix van blues, gospel, soul en nog wat andere invloeden.
De opbouw van de set was ook perfect en tegen het einde wist hij het publiek “All We Need Is Love” zowel luidkeels als ingetogen aan het meezingen te krijgen en met name de harten van de dames te stelen.
Elf uur was onverbiddelijk de eindtijd en kon het gezelschap nogmaals een mooi applaus van het publiek in ontvangst nemen om daarna in de coulissen te verdwijnen.
Een absolute internationale top-act, voorafgegaan door een veelbelovend gezelschap van eigen bodem.
