Gumbo Kings speelden zaterdag 19 Maart jl. in de Haarlem Blues Club @ Circus Hakim – Haarlem. Tekst en foto’s Keimpe Sliep
Als 8 jaar geleden het Sniesterfestival in Den Haag niet had besloten Sugar Boy and the Sinners op het programma te zetten dan had waarschijnlijk dit sfeerverslag nooit op papier komen te staan en waren de Gumbo Kings voor mij hoogstwaarschijnlijk de grote onbekenden gebleven.
De werkelijkheid verliep gelukkig anders. Na mijn getuigenis van een eerder optreden alweer drie jaar geleden in Patronaat nu dus op naar Hakim’s Circus theater a.k.a. de Haarlem Blues Club.
De Gumbo Kings zijn een vijfkoppige band uit Noord-Holland die de groove van New Orleans combineren met ruige deltablues en de melodie van soul uit het oude Memphis. Jonge gasten ook die zo uit de oevers van de Mississippi River gevist zouden kunnen zijn.
Als de mannen het podium betreden valt als eerste op dat de casual kleding van het Patronaat destijds vervangen is door strakke pakken. Dit geheel naar de sfeer van het publiek waarvan het overgrote deel veruit de middelbare leeftijd overstijgt.
De Gumbo Kings trappen af met ‘Lay Down My Soul’, de trage opener met die prachtige ingehouden harmonicasound van Boy Vielvoye.
Gitarist Marc Jansen wordt door Boy steevast de leadsinger van de avond genoemd waarvan ik juist altijd dacht dat hij die titel bezat.
‘Changes Somehow’ is de eerste single van de band van hun op 10 September te verschijnen nieuwe E.P. (Vanaf 1 April zullen ze al wel tot de release op verschillende digitale platforms nieuwe singles uitbrengen.)
Na een prachtig duet van de twee leadzangers wordt voor ‘Shelter of my Heart’ zangeres Nienke Cusell het podium op geroepen. Met Marc schreef ze dit liedje tijdens die verschrikkelijke lockdown.
Samen vertolken ze dit voor de eerste keer live op een podium. Hoewel het optreden nog maar jong is, is dit al één van de hoogtepunten. Wat een stem heeft die vrouw!
Drummer Remon Hubert, al jaren een goede vriend van de band, neemt sinds December de stokken over van Yordi Petit. Samen met Jonne Venmans vormt hij de uiterst swingende en betrouwbare ritmetandem van de band.
Thomas Hanenberg completeert de band en met z’n Hammondorgel haalt hij onmiskenbaar de southern soul in de band naar boven.
‘Leave it Alone’ en ‘I’m Shaking’ zijn de opmaat naar een swingende avond vol met rhythm and blues, als dat de lading tenminste mag dekken. Ook andere muziekstijlen als soul en disco blijken de vijf prima onder de knie te hebben.
Na de in mijn beleving ietwat lange pauze stampt de band in rap tempo door met ‘Valenzuela’ en de nieuwe single ‘Changes Somehow’!
‘Hurtin” doet de oude voetjes volledig van de vloer halen. De energie van de band is aanstekelijk en giert als het ware door de zaal. Voor de pauze is Circus Hakim allang omgetoverd in een onvervalste rokerige en swingende New Orleans juke-joint!
‘Here We Are’, een van de opkomende singles van de in September te verschijnen nieuwe E.P., heeft verdacht veel weg van de discohit ‘Miss You’ van de Stones en werd door een deel van het publiek ook als zodanig meegezongen.
De finale met o.a. persoonlijke favoriet ‘Gumbo Sound’ leek de kalmte in het publiek wat terug te brengen. De schijn bedroog echter. ‘Hot Damn’ en in een werkelijk uitmuntende uitvoering van ‘Rock and Roll Juice’ waar Marc Jansen als achterna gezeten door de duivel alles uit z’n gitaar haalde.
We zullen nooit weten of het enthousiasme nu van de band op het publiek is overgebracht of vice versa! Feit is dat door deze vijf rasmuzikanten met hun aanstekelijke Gumbo sound het dak compleet van deze bluesclub is gespeeld.
De Drive-by Truckers zongen ooit: “Once in a while there is a spectacle…!”
Eén keer in de zoveel tijd was deze zaterdagavond in de Haarlem Blues Club met de Gumbo Kings!
And that’s the damn truth!
