Wille and the Bandits speelden vrijdag 17 Januari 2020 jl. in Muziekhuis Qbus – Leiden. Tekst en foto’s Keimpe Sliep.
En zo was het bluesrocktrio Wille and the Bandits bijna van het ene op het andere moment een kwartet.
Bassist Matthew Brooks en drummer Andrew Naumann verlieten om verschillende redenen de band en dus was frontman Wille Edwards gedwongen op zoek te gaan naar een nieuwe ritmesectie. Deze vond hij in de personen van Finn McAuley op drums en Harry Mackaill op de bas. Om de band van verdere uitdieping van de sound te voorzien versterkt toetsenist Matthew Gallagher de gelederen en de nieuwe Bandits zijn geboren.
Deze bezetting van Wille and the Bandits zal mijn eerste kennismaking met de band zijn als onder de noemer ‘Van Polanen presenteert’ de band uit Cornwall, England het Leidse Qbus aandoet.
Mijn enige referentiekader voor deze avond is de liveplaat ‘Living Free’ waarvan de prachtige uitvoering van Peter Green’s ‘Black Magic Woman’, die hopelijk vanavond de revue passeert en het enthousiast raken van Hans van Polanen’s aankondiging op zijn site van deze Engelse band.
Bij binnenkomst blijkt meteen de populariteit van en waarschijnlijk ook de nieuwsgierigheid naar de (nieuwe) band want waar doorgaans de bezoekersaantallen bij de concerten in het muziekhuis wat tegenvallen is de zaal nu al redelijk gevuld en zal bij aanvang zelfs goed vol zijn!
Bij het aanschouwen van het podium valt meteen het statief met de lapsteel op die Wille Edwards vanavond ongetwijfeld eens flink onder handen zal nemen. Enkele bandleden lopen nog wat heen en weer door de zaal en even na 21 uur worden Wille and the Bandits aangekondigd door de Ploegleider van Qbus.
Uit de gevarieerde setlist valt al op te merken dat de band zal putten uit hun hele oeuvre. Van elke plaat zullen minimaal één of meerdere liedjes gespeeld worden.
Opener ‘Bad News’ maakt meteen duidelijk waar de mannen vanavond voor staan en dat is het voorschotelen van een heerlijke portie rock and roll. ‘Scared of the Sun’ is de eerste ballad van de avond die garant staat voor een behoorlijke portie kippenvel.
Tijdens de aankondiging van ‘Living Free’ stelt Wille de vraag of we zin hebben in wat funk? Dit wordt met luid gejuich ontvangen. De sfeer zit er nu echt goed in en in de verste verte lijkt er geen sprake van plankenkoorts. De nieuwe jongens en Willy zijn behoorlijk goed op elkaar ingespeeld.
Opvallend is de manier waarop Matthew Gallagher tussen de liedjes door geruisloos zijn toetsen inwisselt voor de Spaanse gitaar of de percussie. Ondertussen bespeelt Harry Mackaill stoïcijns maar met veel gevoel zijn basgitaar.
De set wordt vervolgd met ‘Judgement Day’ en de zeer ingetogen uitvoering van ‘Mammon’ ontroert, zoals de stem en het steelspel van Edwards dat eigenlijk het hele optreden zullen doen. ‘Mammon’ is wat mij betreft het absolute hoogtepunt van deze avond.
Tijdens het aan zijn overleden moeder opgedragen en prachtig gespeelde ‘Angel’ kan ik amper mijn eigen emoties de baas. (Net voor de kerst overleed na een kort ziekbed mijn eigen moeder.)
Vanaf Finn’s klassieke jaren ’70 drumsolo tot aan de toegift rockt de band als een malle en trekt het met ‘Make Love’, ‘One Way’, ‘Jack the Lad’ en potentiële klassiekers ‘1970’ en ‘Virgin Eyes’ hun hele arsenaal aan stijlen open van blues tot funk en alles wat daar tussenin zit.
Met toegift ‘Forty Million Days’ als waardige afsluiter laten Wille and the Bandits zich op de valreep nogmaals zien van hun balladekant en besluiten ze een méér dan prima optreden!
Na het optreden verspreidt de band zich al gauw onder het nog aanwezige publiek en bij de garderobe bedankt een bijna nederige en blije Matthew de daar aanwezigen voor hun aanwezigheid. Even later bij de merchandise bedank ik Wille Edwards voor hun geweldige optreden en signeert hij de liveplaat ‘Living Free’ met daarop ‘Black Magic Woman’ wat vanavond helaas de revue niet passeerde.
Wille Edwards heeft met zijn vorige band zeker live maar ook op plaat zijn sporen al verdiend. Cracks als Ian Paice en Joe Bonamassa zijn zelfverklaard fan van de band en Deep Purple en Status Quo namen ze zelfs mee op tour!
Wat mij betreft hebben de nieuwe jongens vanavond laten zien dat ze zich de ‘oude setlist’ in korte tijd eigen hebben gemaakt. Ik ben benieuwd naar nieuwe muziek van Wille and the Bandits!
Wille and the Bandits:
Wille Edwards: Zang/gitaar/lapsteel
Finn Mc Auley: Drums/percussie
Matthew Gallagher: Keyboard/gitaar/percussie
Harry Mackaill: Basgitaar
Setlist:
Bad News
Find My Way
Scared of the Sun
Keep it on the Down-Low
Living Free
Judgement Day
Mammon
Still Go Marching In
Angel
Victim
(Drumsolo)
Make Love
One Way
Jack the Lad
1970
Virgin
Four Million Days
