Danielle Nicole en haar band speelden zondag 17 November jl. in de Mezz van Breda. Tekst Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik HIER om het gehele album te kunnen bekijken.
Ook al luidt het gezegde dat zondagswerk maar één dag duurt echter niet voor de verslaggevers van The Blues Alone?. Vrijwilligers Ton kok en Dick van der Wilt zijn bij een mooi optreden van Laurence Jones in de grote zaal van de Q-Factory aanwezig en ondergetekenden zijn na hun ‘Western Stars-experience’ doorgereden naar Breda. Daar in de kleine zaal van Mezz staat het zondagskind uit Kansas City… Danielle Nicole en haar band. De diverse vrijwilligers van TBA? hebben al vaker deze vakvrouw aan het werk mogen zien zoals bij haar debuut in Nederland met Trampled Under Foot, de band die Danielle vormde met haar broers Kris (drumms) en Nick (gitaar) Schnebelen. Hoewel ze alleen maar de bass oppakte zodat Trampled Under Foot een familieband kon blijven, omarmde ze haar instrument, met als resultaat dat ze de eerste vrouwelijke winnaar werd van de Blues Foundation’s Blues Music Award voor Beste Instrumentalist, Bass in 2014. In een later stadium kon er verslag gemaakt worden van deze soulvolle dame met haar eigen Danielle Nicole Band op bijvoorbeeld Moulin Blues 2016 of haar overweldigende performance op Holland International Blues Festival eerder dit jaar. 
Danielle Nicole, geboren (1982) Schnebelen en moeder van twee zoontjes, werd groot gebracht in Kansas City in een muzikaal gezin want ook vader en moeder waren bluesmuzikanten. Nadat zij eerder met TUF grote erkenning kregen gedurende de dikke 10 jaar dat de broers en zus toerden sloeg de burn-out toe. De leden van de Schnebelen-clan gingen ieder hun weg, toch kruipt het artiestenbloed waar het niet gaan kan en dus bracht Danielle Nicole in 2015 het alom geroemde Wolf Den uit dat door Anders Osborne werd geproduceerd. Hij en o.a. Luther Dickinson zijn ook op dit album te horen. 
Vorig jaar maart kwam Cry No More uit en ook hiermee haalde Danielle Nicole de Billboard Top Blues Albums Chart, deze keer echter behaalde het album één plaatsje hoger n.l. de nummer 1 van de BTBAC! Er wordt op de schijf met niet de minste gemusiceerd zoals o.a. Walter Trout, Kenny Wayne Shepherd, Monster Mike Welch en weer Luther Dickinson. 
Ook Brandon Miller is te horen op dit album, deze Miller die net als voorgaande bijgewoonde optredens ook vandaag Danielle Nicole op de gitaar (Gold Top Gibson) ter zijde staat. Drummer van dienst is Cameron Tyler die Ralph Forrest of de door Mezz aangekondigde Rodd Bland vervangt. 
Danielle Nicole speelt, net als broer Nick Schnebelen overigens, linkshandig. Danielle Nicole is zo’n vrouw die je meteen ‘pakt’, ze heeft een charisma en een ondeugendheid die zorgt dat de toeschouwers hier aanwezig – sommigen uit Frankrijk, Duitsland en zelfs de VS – meteen van haar houden. 
De kleine zaal is uitverkocht, de capaciteit is 100 bezoekers, geen grote sinecure voor een vrouw die al voor een groter (15.000) publiek te spotten was lijkt me. De opener van de set is naast de kennismaking met deze soulvolle blueszangeres ook een de kennismaking met Brandon Miller die gedurende dit nummer een hele beste slide ten gehore brengt. Ik neem me nu al voor om na afloop ook een van zijn album’s te scoren. 
Bijna naadloos gaat het verder met ‘Pusherman’, niet te verwarren met de song van Curtis Mayfield, dat van het Cry No More album komt. Het is swingend en de Franse toeschouwers kunnen het niet laten om met dit nummer mee te klappen. Danielle Nicole ‘distant singing’ is wat mij betreft de ‘icing’ op de cake. Wat een bijzondere vrouw is dit, deze vrouw staat aan de vooravond van een hele mooie carrière…… 
‘I’m Going Home’ hoorde ik al eens op het HIBF, daar raakte de uitvoering mij diep, zéker toen ik haar emotie zag na die ‘baas’ Miller op de Gibson. Ook hier in de kleine zaal van Mezz heeft het nummer op de opeengepakte toehoorders dezelfde uitwerking. 
Danielle Nicole, ooit aangespoord door Susan Tedeschi om een carrière na te streven, brengt vanavond een mix van soul, blues, funk maar ook laat zij het bij afwisseling lekker rocky klinken. Ik kan moeilijk objectief blijven want deze jonge vrouw raakt me tot in de ziel. Er is bijna geen ontsnappen aan haar intensiteit, aan haar emotie, aan haar muzikale vakmanschap. ‘Hot Spell’ wordt opgevolgd door de titeltrack van het uit 2018 daterende album ‘Cry No More’. Ja deze linkshandige dame is een link, geraffineerde muzikante in de goede zin van het woord. Ze geeft haar ‘alles’ zodat je als toehoorder slechts het gebodene kan beantwoorden met een oorverdovend applaus. 
“Let’s get funky” is de introductie naar ‘Feel Like Breaking Up’ dat op het 2015 album Wolf Den te vinden is. De intro van het nummer is behept een vette basslijn die deze stoere dame natuurlijk zelf speelt, haar enthousiasme en speelplezier werkt aanstekelijk op haar begeleiders Cameron Tyler en Brandon Miller. Deze zelfde Miller krijgt met liefde de hoofdrol van extensieve solo toebedeeld door zijn frontvrouwe Danielle Nicole. 
‘My Heart Remains’, een slow blues of ballad zo u wilt, was wat mij betreft al een winnaar toen ik de song voor het eerst via de social media beluisterde maar live maakt het nummer nog veel meer indruk op me. De stembeheersing die deze goedlachse vrouw aan de dag legt is ontzagwekkend en laat de nekharen rijzen! ‘Burning For Your Love’, ‘Fireproof’ horen we en natuurlijk ‘Save Me’ waarmee Danielle Nicole eerder dit jaar de harten van de 15.000 aanwezigen in de Pink Galaxy van het HIBF wist te stelen heeft hier in de intieme zaal van de Mezz dezelfde uitwerking. De heren fluiten, de dames slaken een gilletje maar het applaus is eenduidig hard voor zoveel soul als Danielle Nicole in de song weet te leggen. 
Brandon Miller neemt het voortouw in de vertolking van Pink Floyd’s ‘Have A Cigar’, een intro van zeker twee minuten! De vrouw ‘met ballen’ in de bellbottom pantalon leeft zich vocaal heerlijk uit. 
De tekst van het nummer uit 1975 blijkt meer dan ooit toepasselijk op dat wat er volgens Danielle Nicole na het optreden op het HIBF met haar gebeurde…..”Come in here, dear boy, have a cigar, you’re gonna go far you’re gonna fly high, you’re never gonna die. You’re gonna make it if you try, they’re gonna love you. Well, I’ve always had a deep respect and I mean that most sincerely. The band is just fantastic, that is really what I think” ondertussen speelt Miller vol overgave zijn Gold Top, de band mag trots zijn op het applaus wat zij hiermee weten te genereren. 
‘It Ain’t You’ is ook weer een winnaar en de sexy groove horen wij tijdens ‘Wolf Den’ de titeltrack van het gelijknamige album uit 2015 waarbij we getuige mogen zijn van een bijzonder goede performance, instrumentaal en vocaal, van Brandon Miller die zich in deze song bedient van de jappiotube/talkbox. U weet wel zo’n pijpje dat u wellicht nog kent van Peter Frampton. 
‘Crawl’ komt weer van het jongste album en dit nummer is toch bij uitstek ook een van mijn favorieten met de rake tekst “this bed of roses is covered in lies”. Deze vrouw moet heel wat hartzeer hebben ondervonden om teksten als deze neer te pennen. De Led Zeppelin cover ‘ Baby, I’, Gonna Leave You’ is het laatste nummer van dit optreden. Een raak optreden, een overrompelend optreden….. 
Ik schreef het al concluderend in het verslag van haar optreden op HIBF 2019 “Danielle Nicole heeft zichzelf met dit optreden naar een ander niveau getild, deze dame heeft bewezen met gemak de grotere podia aan te kunnen”, ook na het bijwonen van deze performance in de intieme zaal van Mezz sta ik nog steeds, zo niet meer, voor de volle 100% achter mijn uitspraak. Ga deze vrouw zien en ervaar wat 99 anderen met mij vanavond hebben mogen ervaren. Danielle Nicole is here to stay! 
- Just Can’t Keep From Crying
- Pusherman (Cry No More 2018)
- I’m Goin’ Home (Cry No More 2018)
- Hot Spell (Cry No More 2018)
- Cry No More (Cry No More 2018)
- Feel Like Breakin’ Up (Wolf Den 2015)
- My Heart Remains (Cry No More 2018)
- Burning For You (Cry No More 2018)
- Fireproof
- Save Me (Cry No More 2018)
- Have A Cigar (Pink Floyd Cover by Brandon Miller)
- It Ain’t You (Wolf Den 2015)
- Wolf Den (Wolf Den 2015)
- Crawl (Cry No More 2018)
- Baby I’m Gonna Leave You (Led Zeppelin cover)
De verslaggevers van The Blues Alone? bedanken Mezz voor haar gastvrijheid en hopen nog vaker aanwezig te kunnen en mogen zijn.
