Braindogs – Real Live Brains [Celebration of Tom Waits]

Album: Real Live Brains
Artist: Braindogs
Record Label: XLNT Records
Release Date: 13/09/2019

Photo credits: Sinco, José Gallois

Recensie: Nicolette Johns

De Braindogs is officieel een ‘gelegenheidsband’ maar dat zou wat mij betreft té kort door de bocht zijn om het Europese collectief muzikanten te omschrijven. De muzikanten die jaarlijks rond de verjaardag van Tom Waits (7 December) in het Hongaarse Boedapest een avondvullend concert geven zijn allen hevig beïnvloed door de meester singer/songwriter Tom Waits. Ondergetekende en haar vaste fotograaf waren er ooit zelf bij op de A38 in 2011 waar we een onvergetelijk optreden zagen van leden van het Hongaarse Quimby (te vergelijken met succesvolle bands als De Dijk en Bløf), Frenk, Ripoff Raskolnikov maar ook Brit Ian Siegal. Lees (nog eens) HIER het verslag.

Bij grote uitzondering komt deze show binnenkort naar Nederland en de UK. De aanleiding is dat Tom Waits 7 december a.s. zijn zeventigste verjaardag zal mogen vieren. Natuurlijk moet dit luister bijgezet worden maar er zullen slechts 2 optredens gegeven worden! Op vrijdag 6 december in de Amsterdamse Q-Factory en zaterdag 7 december in The Jazz Café in London.

Deze release die ik voor u heb beluisterd – het was in het geheel geen beproeving – is ook opgenomen op de A38, het omgebouwde Oekraïense schip wat ooit stenen vervoerde over de Donau. Echter de live-registratie vond in verband met de grote belangstelling plaats op 7 Maart van dit jaar waar ook onze eigen Micha Den Haring op de planken stond.

Op het album zijn maar liefst 14 tracks te beluisteren die worden gespeeld en gezongen door zoals gezegd Mischa Den Haring (vocals/gitaar), Ian Siegal (vocals/gitaar/percussie), Ripoff Raskolnikov (vocals/gitaar), Frenk (vocals/drumms/gitaar), Livius Varga (vocals/percussie), Szabolcs Nagy (toetsen) en Laca Varga (bass).

De eerste track op het album is het nummer waar steevast elke show van de Braindogs mee wordt afgetrapt; ‘Goin’ Out West’ (Bone Machine-1992) is een sinistere en overdonderende binnenkomer waarop een fikse portie percussie is te horen, het brutale pianowerk komt van Szabolcs Nagy en waarbij de stem van Ian Siegal meteen de overeenkomst met raspige stem van Tom Waits bevestigt.
Voor de Siegal-fans geen verrassing wat er zijn maar weinig van zijn optredens waar Mr. Waits niet door de Brit wordt geëerd met een cover. In ‘Shore Leave’ (Swordfishtrombones-1983) is een hoofdrol weggelegd voor gitarist Mischa Den Haring die met veel ‘feel’ de bijna ‘voordragende’ Siegal tot grote hoogte stuwt. Een nummer wat op veel bijval van het aanwezige publiek mag rekenen.

Dan is het de Oostenrijkse Ripoff Raskolnikov die het jazzy ‘Everybody’s Talking At The Same Time’ (Bad As Me-2011) ten gehore brengt, de zeer zuivere piano van Szabolcs Nagy is samen met de bassloopjes van Laca Varga de mooie omlijsting van het nummer. De raspige stem en de jazzy melodielijn staan als schril contrast maar blijken tegelijkertijd ook onlosmakelijk met elkaar verbonden. Mischa Den Haring is de man van de duistere gitaarsolo die door merg en been gaat.
Dat Livius Varga niet alleen de percussie beheerst bewijst hij als het nummer Underground (Swordfishtrombones-1983) vocaal luister bij zet, ook spoort hij Mischa Den Haring aan uit te halen op de gitaar.

“Let go Latin” is Siegal’s introductie naar ‘Jockey Full Of Bourbon’, het nummer komt van het uit 1985 daterende album Rain Dogs dat model stond voor de benaming van Braindogs. Tijdens het beluisteren horen we werkelijk een heel orkest, overigens blijft het impressionant hoe de Brit in dit up-tempo nummer zoveel longinhoud naar buiten weet te katapulteren! Alweer staat er een jazzy song voor Ripoff Raskolnikov op de set-list ‘Dirt In The Ground’ (Bone Machine-1992), er staan een dikke 30 TW-albums in de platenkast maar toch is deze vertolking voor mij een zeer verrassende! De door de ziel klievende gitaarsolo van Mischa Den Haring heeft hier een groot aandeel in.
Tom Waits’ oeuvre is net zo dartel als dat het duister is maar altijd weer zijn de composities en teksten verrassend en begeesterend. Zo ook ‘Heartattack And Vine’ – van het gelijknamige album uit 1980 – dat door onze ‘eigen’ Mischa Den Haring wordt gezongen; zijn bijzondere stemgeluid is helder maar passioneel. De B3 van Szabolcs Nagy is de back-bone van het nummer dat het lekker swingend maakt.

Tom Waits zou trots op de ‘in your face’ uitvoering zijn die Siegal ’16 Shells From A Thirty-Ought-Six’ mee geeft, overigens komt deze song ook van dat Swordfishtrombones album uit 1983. Het blijft moeilijk objectief te blijven als je zo’n goed gemixte schijf in de player hebt; de sound is fantastisch uitgebalanceerd – wat me trouwens ook van het live-optredens is bijgebleven – en dat Siegal zichzelf eventjes in de song verliest en een uitstapje maakt naar Howlin’ Wolf zij hem vergeven.
Dan de man die mij tijdens het live-optreden aan het huilen bracht, de Hongaarse Frenk. Op het album horen we hem in ‘Yesterday Is Here’ (Frank’s Wild Years-1987), niets doet vermoeden dat achter deze warme, donkere stem een zeer fragile man schuilt. De man is in eigen land een zeer gewaardeerde singer/song-writer, zijn fysiek doet wat aan David Bowie denken waarvan hij ook heel mooie covers brengt. Ook deze vertolking van Yesterday Is Here’ is een bijzondere maar stiekem hoop ik dat hij tijdens de live-show in de Q-Factory 6 december a.s. ook zijn versie van ‘Christmas Card From A Hooker In Minneapolis’ laat horen want die is voor mij onovertroffen, zó fragile en breekbaar gebracht. Overigens is voor Tom Waits-nieuwkomers het album waarvan dit nummer komt misschien een van de betere instappers om Tom Waits te leren kennen. Het album komt uit 1978 en heet Blue Valentine.
Net als in 2011 hoor ik op dit album ook Ripoff Raskolnikov weer het punk-achtige ‘2:19’, voor de niet TW-adepten….de song handelt over de trein van 2:19 pm waarmee de vrouw die je eigenlijk heel erg liefhebt uit je leven verdwijnt. ‘Rain Dogs’ is de titeltrack van het uit 1985 daterende album en door het stemgeluid van Ian Siegal is dit weer zo’n uitvoering waarvan je slechts kan zeggen dat de Brit zich de personificatie van de Tom Waits in Europa mag noemen, de passie, de hartstocht maar ook zeker zijn liefde voor Tom Waits voert de boventoon in deze vertolking.

‘The House Where Nobody Lives’ is ook zo’n nummer wat vaker bij de optredens van de Ian Siegal Band te horen en te zien was, de Brit maakt het nummer geloofwaardig. Een huis zonder liefde is inderdaad als een huis zonder bewoners, gelukkig is de Britse Amsterdammer inmiddels ook de trotse bewoner van een huis vol liefde. Een huis vol liefde lijkt ook de grote zaal van de A38, de liefde en respect voor de muzikanten komen op deze solide geproduceerde schijf zeer goed tot recht. Deze muzikanten die een heel jaar lang hun ‘eigen ding’ doen zijn op die slechts één of twee avonden per jaar een hecht collectief die je zonder blikken of blozen bijna vier uur lang meenemen op de klanken van Tom Waits.
Op die mooie avond in maart mochten de Braindogs natuurlijk niet het podium van de op de Donau dobberende A38, het schip ligt aangemeerd aan de Buda kant van Boedapest, verlaten zonder een toegift te geven. Ripoff Raskolnikov zingt met zijn raspige jazzy stem nog een keer, deze keer ‘Union Square’ en Siegal tekent voor ‘Downtown Train’ – incluis het uitstapje naar Petula Clark’s ‘Down Town’ aan het eind – in die onmiskenbare donkere klanken die de schrijver van Rain Dogs – Tom Waits – in 1985 zijn eeuwige roem bevestigde.

Lezende het bovenstaande begrijpt de vaste lezer van TBA? dat ik van harte dit album aanbeveel bij Tom Waits liefhebbers, nieuwkomers maar ook fans van Mischa Den Haring, Ripoff Raskolnikov en al die Siegal-fans die al zooooo lang wachten op Ian Siegal tot hij een Tom Waits cover op de plaat wilde zetten. Er is slechts één minpuntje te noemen over het album…….het is té kort, een dubbelaar had ook met gemak de weg naar de liefhebber kunnen vinden!
Grote dank gaat uit naar alle muzikanten die hun waardering voor Tom Waits luister wilden bijzetten door een album op te nemen, grote dank aan producer Peter Podlovics die deze opname mogelijk maakte, grote dank aan de A38 die jaarlijks dit evenement programmeert. Grote dank aan de promo-man voor het toesturen van het album. Grote dank aan de Q-Factory die deze mannen hebben geprogrammeerd op 6 december a.s., mis het niet!