Tuckerville vond plaats op 07 September 2019 jl. Tekst en foto’s van Gerrie van Barneveld.
Afgelopen zaterdag 7 september was het alweer de vierde editie van Tuckerville. De opzet is hetzelfde gebleven met allerlei vermaak voor jong en oud. Het terrein heeft drie muziekpodia en is prachtig gelegen in het recreatiegebied Rutbeek vlakbij Enschede. De programmering is een afwisseling van nationale en internationale artiesten. Door omstandigheden slechts een beperkt verslag van het festival.
Country behoort ontegenzeggelijk bij Tuckerville. Sam Outlaw past daarom prima op Tuckerville. De naam doet een ruige cowboy vermoeden, maar dat is niet het geval. Op het podium the Creek werkt hij zich door een fraai optreden met oude en nieuwe liedjes.
Outlaw wisselt oudere liedjes als Bottomless Mimosas, Cry For Me, Diamond Ring en Tenderheart af met nieuwe liedjes zoals Forever and Always. Relaxte country met mooie toevoegingen van de violiste.
Van een Amerikaanse cowboy naar de Nederlandse cowboy Douwe Bob. Bij opkomst wordt Douwe Bob ondersteund door twee dames. Wat blijkt? Een vleeswond aan de enkel door een ongeluk.
Het optreden voltrekt zich zittend met zijn voet op een baal stro. Het is een prima popoptreden met nummers als Shine, Let You Go, Summer In Your Eyes, How Lucky We Are en Sweet Sunshine.
Pech is er als twee maal het geluid helemaal wegvalt, maar dat wordt door de band prima opgelost. Gevat is Douwe Bob bij het nummer Slow Down met de opmerking over het songfestival-gehalte van Tuckerville met artiesten als Ilse DeLange en Duncan Laurence. Leuke afwisseling is nog de cover Great Balls of Fire op piano.
The Teskey Brothers zijn in een korte tijd bekend geworden in Nederland. Veel aandacht in de media en de optredens zijn snel uitverkocht. De tent was daarom ook bomvol en de verwachtingen waren hoog gespannen.
De stem van John Teskey is geweldig en vaak wordt de vergelijking getrokken met Otis Redding. De set op Tuckerville duurt slechts 45 minuten en bevat onder andere de nummers I Get Up, Rain, Pain and Misery en Paint My Heart. Aan het eind nog het uptempo Louisa.
Niet alleen de stem van John Teskey is fantastisch, maar de rest van de band is ook prima. Sam Teskey op gitaar en de blazers vullen de soul mooi aan. De verwachtingen worden ingelost, maar de vraag blijft of het boeit bij een langer optreden.
Op het grote podium is ook de blanke soul aan de beurt. James Morrison is een van de hoofdacts en bezit een licht hese soulstem. Zijn set bestaat uit een mengeling van oudere en nieuwe nummers.
Daarbij onder andere Feels Like the First Time, Undiscovered, Power en I Won’t Let You Go. De band is vrij onopvallend op de twee achtergrondzangeressen na. Zij voegen meer soul toe aan de nummers.
Mooi is de cover van With A Little Help From My Friends en ook de hits Broken Strings en You Give Me Something ontbreken niet. Een mooie afsluiter op het hoofdpodium.
Rowwen Hèze is de laatste band in de tent. Een feestje is dan gegarandeerd. Dat werd het ook! Bier is te duur geworden om mee te gooien dan maar gooien met stro.
Jack Poels zingt de ene klassieker na de andere. Tren van Enckevort op accordeon en de andere bandleden spelen met veel energie en plezier. Naast nieuwe nummers als Voorwaartsch en Leidingwater ook oudere nummers als Auto Vleegtuug, De Neus Umhoeg en Limburg. In de toegift ook nog Bestel Mar. Een feestelijke afsluiter van het festival.
Tuckervile is een succes geworden. Een goede mix van nationale en internationale artiesten en veel vertier voor jong en oud. Een gezellig en ontspannen muziekfestival voor 17500 bezoekers op een prachtig festivalterrein. De editie voor 2020 -12 September – is alweer aangekondigd.
