Interview met Charlie Starr en Brit Turner van Blackberry Smoke op het Ribs & Blues Festival in Raalte op zaterdag 08 juni 2019. Tekst: Giel van der Hoeven met foto’s van José Gallois. Klik HIER voor meer foto’s van het interview.
Niet dat de Europese Find A Light Tour 2019 van de Amerikaanse rockband Blackberry Smoke heel uitgebreid is, maar drummer Brit Turner weet vandaag al niet meer waar hij gisteren ook alweer was. “Was het nou in Zweden of Denemarken?” vraagt hij zich hardop af als we hem en zanger-gitarist Charles ‘Charlie Starr’ Gray ruim anderhalf uur voor het Blackberry Smoke optreden in Raalte spreken. Het touren overzee gaat ook deze doorgewinterde muzikanten blijkbaar niet in de koude kleren zitten. Op frontman Starr moeten we even wachten omdat hij nog een gastoptreden bij de band Gov’t Mule heeft.
Tamelijk onbewogen schuift hij even later aan, alsof hij net terug is van een klusje tussendoor. Maar navraag maakt duidelijk dat ook een podium jamsessie met buddy Warren Haynes hem niet onberoerd heeft gelaten. Ook al is hij er zelf aanvankelijk vrij ingetogen over: “oh, it’s always great jamming with Warren, so much experience”. De rook moet blijkbaar nog even optrekken. Boude uitspraken volgen later in het interview vanzelf.
– Vandaag spelen jullie voor enkele duizenden bezoekers op het Ribs & Blues festival in Raalte en overmorgen voor een paar honderd man in Podium Victorie, Alkmaar. Is er een verschil in aanpak voor jullie?
Charlie: Nee niet echt, wij spelen overal waar mensen komen met dezelfde aanpak en instelling. De gigs op festivals zijn meestal korter dan een eigen show en de set-lists proberen we per show zoveel mogelijk af te wisselen. Ongeacht festival of intieme zaal.
Brit: Charlie verrast ons voor ieder optreden standaard om vijf uur met de set-list voor die avond.
– Wat onderscheidt Blackberry Smoke van andere Southern Rockbands?
Charlie: Wij zijn andere artiesten die andere songs schrijven en spelen. Maar wel vijf gelijkgestemde kerels op een enerverende ontdekkingstocht. Onze songs zijn onze vingerafdrukken, ze identificeren Blackberry Smoke, een rock and roll-band uit Georgia. Niet Lynyrd Skynyrd, Allman Brothers, Gov’t Mule, of wie dan ook.
Brit: Charlie, Paul (Jackson, gitaar – red.) en ik kennen elkaar al meer dan 20 jaar. Mijn broer Richard (Turner, bas – red.) ken ik al mijn héle leven. Ook keyboardspeler Brandon Still trekt alweer sinds 2007 met ons op. We zijn een hechte groep geworden man; een boevenbende!
Charlie: “Yeah, Brit is an O.G. man” (original gangster – red.)
– Hoe is die muzikale ‘boevenbende’ eigenlijk ontstaan?
Brit: In bars en nachtclubs in Atlanta, Georgia. Na optredens en repetities hingen we daar vaak rond. We zaten toen allemaal in verschillende bands en raakte bevriend. Charlie, mijn broer Richard en ik begeleidde een singer/songwriter en we speelden alle drie graag samen. Nadat we hem uit zijn eigen band ontslagen hadden, nam Charlie het over als songwriter/vocalist.
Charlie: Ik haalde vervolgens mijn oude vriend Paul Jackson erbij als gitarist en kort daarop ontstond Blackberry Smoke. Nee, we gaan niet zeggen wie die singer/songwriter was. Is nooit een grote geworden trouwens.
– Ik las dat de zanger van The Black Crowes, Chris Robinson, die bandnaam bedacht heeft?
Charlie: Chris en Rich Robinson zijn goede vrienden van ons. We deelden ergens in 2000 in Atlanta een repetitieruimte met The Black Crowes. Er gingen daar wat namen rond omdat wij nog geen officiële bandnaam hadden. We zochten een originele en stoere naam die bij een Southern Rockband paste. Chris zat ons te dollen met grappige onwerkelijke namen van biermerken, rookwaren en andere titels van genotsmiddelen. Daartussen zat ook “The Blackberry Smoke”. Dat stond ons wel aan, maar we hebben “The” eraf gelaten.
– In 2013 brachten jullie samen met Lynyrd Skynyrd het vinyl-album ‘Live in Sweden / Blackberry Smoke Live in North Carolina’ uit en jullie spelen ook regelmatig samen. Hoe is die relatie onderling?
Charlie: We zijn bevriend geraakt, dus prima. Kijk, wanneer wij als support voor Skynyrd spelen moeten we ze niet voor de voeten lopen. Maar als we dingen samendoen klikt het. Zowel op het podium als daarbuiten. Maar dat geldt ook voor “brother” Warren Haynes. Daarom vroeg hij mij ook om mee te jammen met “the almighty Gov’t Mule” zojuist. Straks, als wij optreden, komt Warren ons ook nog even joinen bij in elk geval ‘Big Boss Man’. Dat is behalve plezier maken ook inspirerend en leerzaam. En jij Brit, heb jij nog iets van ze geleerd, danspasjes of zo? Haha!
Brit: Je steekt altijd wel iets van elkaar op. Ik zal niet zeggen dat andere Southern Rockbands rolmodellen voor ons waren. Maar hun bandgeluid en stijl was wel de perfecte sjabloon voor onze band. Weet je, in mijn jeugd kende ik geen slechte muziek. Ik groeide op met The Beatles, Led Zeppelin, Aerosmith, Tom Petty & the Heartbreakers… “just fuckin’ good songs!”
– Wat deed jullie besluiten om in de VS een eigen platenlabel ‘3 Legged Records’ te runnen? (Welk levend wezen heeft 3 poten?)
Brit: Een aangeschoten hond? Haha!
Charlie: In ons logo is het een haan met drie poten, maar ach, je moet wat verzinnen. We wilden in elk geval geen dier met 2 of 4 poten, haha. Weet je, wij zijn geen popband waarvoor een commercieel plan wordt uitgedacht. Het idee achter ‘3 Legged Records’ was vooral om veel meer artistieke vrijheid te genereren en om financieel iets meer te behouden wat we zelf verdienen.
– Over artistiek gesproken, alle covers van Blackberry Smoke albums en dvd’s zijn indrukwekkend. De afbeeldingen en typografie geven fans meteen een Southern Rock gevoel. Hebben jullie hier zelf ook invloed op?
Charlie: Absoluut. Brit heeft van diverse covers de art direction gedaan. Ik vind het zelf ook prettig om naar mooie elpee-hoezen van andere bands te kijken. Daarbij is een cover als een boekomslag, dat moet een professionele en verzorgde uitstraling hebben, vind ik.
– Jullie noemden al een aantal bands die BS beïnvloed zouden hebben. Maar hebben jullie als muziekliefhebbers persoonlijk ook nog favoriete albums?
Charlie [zonder enige twijfel]: ‘Exile On Main Street’ van The Rolling Stones, ‘Rocks’ van Aerosmith en The Flying Burrito Brothers: ‘The Gilded Palace Of Sin’. Ik zal je ook zeggen wat Brit zijn drie favoriete platen zijn: ‘Captain Fantastic and the Brown Dirt Cowboy’ van Elton John, ‘Highway To Hell’ van AC/DC en ‘Yesterday And Today’ van The Beatles.
Brit: Ik heb The Beatles helaas nooit live gezien. Wel Elton John, AC/DC, Iron Maiden, Cheap Trick…
Charlie: … ik zag de Stones en Aerosmith jaren geleden live. Maar dat kan vandaag de dag nog steeds hè. Oh, en ‘Locked Down’ van de eergisteren overleden Dr. John is ook een bijzondere maar fantastische plaat! Met grillige gitaren, staccato-beats en een grimmige productie door Dan Auerbach van The Black Keys. Een zeer gewaardeerd artiest, Dr. John, “he was an American original”.
Brit: Toen die plaat destijds uitkwam hebben we Gov’t Mule live zien optreden mét Dr. John in Chastain Park, Atlanta…
Charlie: … ja, da’s waar man! Met ‘John the Revelator’ en ‘The Weight’ van The Band, dacht ik.
Brit: Onze tourmanager heeft ook met Leon Russell getourd. Aan het einde van die tour ontmoette de hoogbejaarden ‘Master of Space and Time’ Leon Russell en ‘New Orleans Legend’ Dr. John elkaar. Dat was volgens hem het meest merkwaardige gesprek tussen de twee markantste stemmen dat hij ooit gehoord had: “Hèh, hûh?! What’s that?!” Whahaha!
– Is ‘Find A Light’, jullie recente en zesde studioalbum, het beste BS-album tot nu toe?
Charlie: Dat is altijd zo toch? Wat ik eerder over onze optredens zei geldt ook voor onze platen: het moet steeds weer een ontdekkingsreis zijn. Ik hou van albums met gevarieerde nummers en verschillende vibes. Met ‘Find A Light’ zijn we daar wel weer in geslaagd volgens mij. Ik ben er trots op.
– Vorig jaar namen jullie ook ‘The Southern Ground Sessions’ op in Nashville en brachten dat als akoestische EP uit (op het eigen label). Is dat iets wat je altijd al wilde doen?
Charlie: Zeker wel. Op de EP staan akoestische versies van songs die op het album ‘Find A Light’ staan plus een cover van Tom Petty, opgenomen in één dag in Zac Brown’s Southern Ground Studio’s in Nashville. Met gastoptredens van Amanda Shires (viool en zang) en Oliver Wood (gitaar en zang). We hebben vorig voorjaar ook een aantal keer live akoestisch opgetreden in de VS. Het zou mooi zijn om dat in de nabije toekomst ook eens in Europa te kunnen doen.
– Neem dan wel Amanda mee, want Tom Petty’s versie van ‘You Got Lucky’ met haar klinkt echt wonderschoon!
Charlie: Oh, dank je. Ja, ze is te gek. Maar haar man Jason Isbell zal eerst toestemming moeten geven vrees ik, want ook met hem treedt ze op. Ze is momenteel druk met de nieuwe all-female countrygroep The Highwomen die in september van dit jaar hun debuutplaat uitbrengen.
Brit: Paul zal tijdens de akoestische tour onze Amanda zijn, hij is sexy genoeg, haha.
– Charlie, je schreef samen met Keith Nelson o.a. het duet ‘Let Me Down Easy’. De vrouwelijke stem hierin is ook van Amanda. Ben je van plan om in de toekomst meer van dit soort ‘Gram Parsons-Emmylou Harris duetten’ te schrijven?
Charlie: Hmm, dat weet ik eigenlijk niet. Weet je, het pakte allemaal toevallig zo uit. Al die gastmuzikanten waren aanvankelijk niet eens de bedoeling, alleen Robert Randolph op de steelgitaar. Maar toen kwam Amanda erbij voor het duet en voor we het wisten hadden we een studio vol, met Benji Shanka op 12-snarige gitaar en dobro, Gaurov Mahorta op conga’s, violist Levi Lowrey, The Wood Brothers en niet te vergeten de dames Murphy van The Black Betties.
– Gregg Allman heeft een jaar vóór zijn dood bijgedragen aan het nummer ‘Free On The Wing’. Had je niet meer songs willen opnemen met deze legende?
Charlie: Ja, uiteraard. Hij was echt een geweldige kerel, een iconische Georgia-legende! ‘Free On The Wing’ is het laatste nummer van ‘Like An Arrow’ (2016), dat ik samen schreef met Brandon (Still – red.). We hadden met Blackberry Smoke in de loop der jaren een paar shows met Gregg gedaan en dit lied had de perfecte melodie om zijn stem aan toe te voegen. Ironisch genoeg tourde wijzelf door Spanje toen hij het in de studio kwam inzingen. Waarschijnlijk waren dit de laatste vocalen partijen van hem die zijn opgenomen.
– Toen je in 2012 ‘One Horse Town’ met Travis Meadows schreef, realiseerde jullie je toen dat die tekst nogal universeel is, omdat er zulke woonplaatsen over de hele wereld zijn? Ik bedoel, niet alleen de muziek, maar ook teksten kunnen een wereldwijde impact hebben.
Charlie: Nou, daar ben ik gedurende onze optredens wel achter gekomen, ja. Het is absoluut een song die tekstueel niet alleen impact heeft in de VS. Hier in Europa blijkbaar ook (jij vraagt me er nu naar). Toen we drie shows in Brazilië deden zongen fans het woordelijk mee! “Yeah, there are little bitty towns all over the world, man”.
– In januari 2019 nodigde jullie ambtenaren in de VS uit om gratis een Blackberry Smoke-show bij te wonen. Waarom deden jullie dat?
Charlie: Deze mensen waren getroffen door de Federal Government Shutdown en ontvingen geen looncheque meer! Het betrof fans van ons die zich op dat moment geen ticket konden permitteren, “they needed a break”. Dus hen gratis binnenlaten om te genieten van een avondje livemuziek was het minste wat we konden doen.
– Dit is geen politiek interview, maar merken jullie een groot verschil in levensstijl in de VS onder Trump vergeleken met het Obama-tijdperk?
Brit: Politici schreeuwen nu meer dan ooit naar elkaar, volgens mij. Sinds wij baby’s waren zeiken mensen elkaar al af over politiek in de VS. Maar vanwege het internet en de sociale media is het nu veel meer “in the face”.
Charlie: Drie jaar geleden maakte ik een politiek statement met het rock & roll-nummer ‘Waiting for the Thunder’ van het album ‘Like an Arrow’. Ik vroeg me af of politici niet te veel macht hebben? Ze beschikken over gemeenschapsgeld en verkwanselen het. Ze zijn uit op eigen glorie met oorlogen over religies. Wij staan erbij en we doen niets, in de hoop ‘s ochtends wakker worden in het licht van een nieuwe dag. De tekst vloeide in een kwartier mijn pen uit. Dat zegt genoeg over mijn frustratie hoe gek de wereld lijkt te zijn. Meer kan ik niet doen als artiest.
– Is Blackberry Smoke van plan om als touring artists net zolang door te gaan als The Rolling Stones of Bruce Springsteen dat doen?
Charlie: “Hell yeah!”
Brit: Afgelopen jaar hebben we tussen de 150 en 170 shows gedaan, dat is een gemiddelde wat we graag nog járen volhouden.
Zo fris al jonge hoentjes geeft het vijftal een klein uur later een puike Southern Rockshow weg, die Raalte niet snel zal vergeten. Charlie Starr is een ideale frontman met een glorieus zuidelijk stemgeluid, die elke Southern Rockband zich zou wensen. Met keyboardspeler Brandon Still, de altijd lachende Paul Jackson (gitaar en zang) en de onverbrekelijke ritmesectie: de broers Brit (drums) en Richard Turner (bas en zang), vormt dit vijftal een solide band. Vette uptempo rockers, melodieuze mid-tempo songs en semi-akoestische ballads werden vakkundig in een BS southern rock jasje gehesen in perfect passende snit. Met zowel rock ‘n roll, blues, country als gospel invloeden.
Waiting For The Thunder
All the money and the war and religion and the which one do you serve?
Maybe them with the power and the glory got more then they deserve
Why do we stand by and do nothing while they piss it all away
And we hope we wake up in the mornin’ to the light of a brand new day
