Interview met Southern Avenue op het Ribs & Blues Festival in Raalte op maandag 10 juni 2019. Tekst: Giel van der Hoeven met foto’s van José Gallois. Klik HIER voor meer foto’s van het interview.
Southern Avenue is een vijfkoppige blues- r&b- en soulband uit Memphis, Tennessee. De bandnaam ontleende ze bij de oprichting in 2015 aan een straat aldaar, die liep van het meest oostelijke deel van de stadsgrenzen naar ‘Soulsville’, het oorspronkelijke Stax Records gebouw. Southern Avenue bereikte de finale van de International Blues Challenge in 2016. Hun titelloze debuutalbum uit 2017 weerspiegelt de diverse wortels van bandleden die afkomstig zijn uit de VS en uit Israël. Op hun tweede album ‘Keep On’, dat in mei 2019 via Concord Records verscheen, wordt de organische soul- , blues- en r&b-fusie moeiteloos geconsolideerd. Songs die kwalitatief goed genoeg zijn om drie jaar aan een stuk de wereld mee over te touren. Aan het woord hierover de in Israël geboren gitarist, componist en muziekproducent Ori Naftaly (1987) en de zussen Tierinii en Tikyra Jackson uit Memphis.
– Jullie zijn 4 mei jl. met de KEEP ON Summer Tour begonnen in jullie woonplaats Memphis en die loopt door tot december 2019. Is het de eerste keer dat jullie zo’n lange tour door de VS en Europa doen?
Ori: Nee, wij touren eigenlijk voortdurend. Omdat wij er allemaal geen baan bij hebben zijn we voor onze inkomsten afhankelijk van de optredens. Zelfs als ik tussendoor een paar dagen thuis ben, dan ben ik naast mijn privéleven nóg met de band bezig. Mails beantwoorden, administratieve zaken, nasleep en voorbereidingen treffen. Je kent het wel.
– Dit najaar doet Southern Avenue de openingsshows voor de Tedeschi Trucks Band in Houston, Dallas, Tulsa en San Antonio! Wat betekent dat voor jou persoonlijk?
Ori: Veel! Op mij persoonlijk maakt het meer indruk dan het opnemen van onze eigen albums. “It’s a dream come true.” Ik ben al fan van Derek Trucks sinds mijn jeugd en zoveel ouder dan mij is hij niet eens. Als zo’n idool je dan zélf vraagt om de support te doen is dat gewoon te gek! Ik denk ook dat ze Southern Avenue gekozen hebben omdat onze muziekstijlen goed bij elkaar passen.
– Hoe zou jij zelf jullie muziekstijl omschrijven dan?
Ori: Mijn passie voor Amerikaanse soul, blues en funk zal bekend zijn. Ik ben er in elk geval trots op dat wij niet als iemand anders klinken. Ik ben over de hele wereld geweest, van Europa tot Australië en van Canada tot Noord- en Zuid-Amerika. Die ervaringen, alle hoogtepunten en dieptepunten, worden allemaal weerspiegeld in onze muziek. Ik vind het geweldig dat ik avond aan avond met deze fantastische mensen onze wereldmuziek kan spelen.
– Voor Southern Avenue zaten jullie allemaal in verschillende bands of deed je theater projecten. Is de ambitie om professioneel artiest te worden er altijd al geweest?
Ori: Zo tussen mijn 16e en 18e jaar ben ik daar wel serieus over gaan nadenken, inderdaad. Op die leeftijd realiseerde ik mij ook wel dat ik geboren was met een speciaal talent. Dan sta je op een drempel: wat ga ik ermee doen en kan ik leven van mijn muziek? Maar bij een muzikant zal altijd het gevoel overheersen boven een rationeel beslisproces. Dat geldt voor ons allemaal. Talent kan je niet negeren.
– Je woont pas sinds 2013 in Memphis, Tennessee. Hoe was dat aanvankelijk voor een vreemdeling in een vreemd land?
Ori: Oh, dat is geleidelijk gegaan en ontstaan door iets dat op mijn pad kwam. Ik tourde eind 2012 met mijn eigen Ori Naftaly Band hier in Nederland. Ik verbleef bij een bevriende drummer in Dordrecht toen ik een berichtje op m’n mobieltje kreeg of ik met m’n band in mijn thuisland mee wilde doen aan een blues contest? Ik dacht: waarom niet, ik zegde toe en voegde de daad bij het woord. We werden verkozen tot ‘Best Israeli Blues Band of 2013’ en mochten Israël vertegenwoordigen op het prestigieuze International Blues Challenge in Memphis waar we de halve finale behaalde. Dat leverde ons veel optredens en een goede cd-verkoop op (het album ‘Happy For Good’ werd in mei 2013 uitgebracht – red.). Na een tour door de VS heb ik mij in oktober 2013 in Memphis gevestigd. Samen met de zussen Tierinii (zang) en Tikyra (drums/zang) Jackson heb ik in 2015 deze band, Southern Avenue, opgericht. Hiermee behaalde we vervolgens als vertegenwoordigers voor Memphis op de International Blues Challenge in 2016 de finale, met een Stax recorddeal als gevolg.
– Dat klinkt als een droomcarrière. Spreek je je Nederlandse en Israëlische vrienden nog wel eens?
Ori: Oh ja, daar heb ik nog wel contact mee hoor. Ik versta zelfs een paar woorden Nederlands, zoals: ‘lekker’ en ‘dankjewel’, alleen de nette woorden, haha. Ook veel Israëlische muzikanten steunen mij, en ik hen. Weet je, ik ben altijd een buitenbeetje geweest, “a weird animal”. Zowel in mijn geboorteland als in het buitenland. Want, een Israëli die elektrische blues en soul speelt… dat kon toch helemaal niet! Nou je ziet het, het kan wél! Hahaha. Ken je Guy King? Dat is een Israëlische blues- en jazzgitarist van een jaar of veertig. Hij deed in 1999 hetzelfde als wat ik deed; vertrok naar Memphis en later naar New Orleans en Chicago om in de VS zijn geluk te zoeken. Hij wordt vaak vergeleken met Wes Montgomery en is internationaal een zeer gewaardeerd muzikant.
– Met Southern Avenue hebben jullie inmiddels opgetreden met Buddy Guy, JJ Grey & Mofro, Los Lobos en North Mississippi Allstars. Heb je daadwerkelijk iets van deze collega’s kunnen leren of beperkt zich dat tot werkrelaties?
Ori: Jawel hoor. Buddy Guy is een fenomeen en een erg aardige man. Het viel me op dat met name de oudere muzikanten – zoals de mannen van Los Lobos – erg behulpzaam waren. Kijk, je krijgt geen les van ze of zo maar je leert veel door naar ze te kijken en te luisteren. Hóe ze zich op een show voorbereiden en wát er wordt afgesproken. Luther Dickinson en de Allstars is een ander verhaal. Zij zijn Memphis-familie van ons en Luther speelde mee op ons album. Het omgaan met dit soort muzikanten geeft je zóveel inspiratie en energie. Dus voor mij is dat zeker meer dan een werkrelatie alleen.
De zussen Tierinii en Tikyra Jackson zijn ons ook komen vergezellen. Tierinii vraagt zich hardop af of ze haar bril af moet doen voor de fotograaf. Maar Ori zegt haar op een vaderlijke toon: “you look beautiful, this is good!”
– Hallo Tierinii en Tikyra, ik stel me zo voor: toen jullie nog kleine Jacksons waren, mocht Tikyra op drumles en Tierinii naar zangles. Waarom was dat niet andersom?
Tierinii: Nee! Niemand kreeg les bij ons. We waren met zeven kinderen, daar was toch geen geld voor.
Tikyra: Tja, het drummen lag mij gewoon goed. Mijn broer drumde en door hem ben ik het ook gaan doen. Ik speel ook piano maar de combinatie van drummen en zingen bevalt mij prima in deze band.
– Jullie zijn begonnen als gospelzangeressen in een kerk in Memphis. Is dat de beste opleiding die je kunt hebben als een soul- en rhythm and blueszangeres?
Tierinii: nou, het is minder romantisch dan het lijkt hoor. Ja, we zijn begonnen met zingen in de kerk. Maar we hebben geen gospel zanglessen gehad of zo. Door al die meerstemmige gospelzangers en zangeressen om me heen ging ik wel steeds beter de verschillende zang- en ademhalingstechnieken onder de knie krijgen. Of, je ontdekt wanneer het en wat de beste manier is om hoge noten te kunnen halen.
Tikyra: We zijn nu niet meer zo religieus als dat we zijn opgevoed hoor. Ik noem ons liever: spiritueel.
– Verwijzen de tatoeages op jullie armen ook naar die spiritualiteit?
Tikyra: Neuh, ik heb er een paar, maar vind ze lang niet allemaal even mooi.
Tierinii: ik heb er eentje die betekenis vol is. Die heb ik na een moeilijke periode in mijn leven laten zetten met mijn jeugdvriend Zephenia, met wie ik als kind danste in een performing arts group in Memphis.
– Van blues tot rock en soul, de Memphis muziekscene is altijd toonaangevend en origineel geweest. Wat is het meest opvallende wat er nu gebeurt?
Tierinii: Alle muziek uit Memphis klinkt goed…
Tikyra: … nou ja, eigenlijk weten we dat niet, we zijn al even niet thuis geweest namelijk…
Ori: … nee, twee á drie jaar al niet, hahaha!
– Onlangs kwam het tweede Southern Avenue album ‘Keep On’ uit. Jullie zeiden daarover dat de ervaring om die op te nemen compleet anders was dan het opnemen van de eerste plaat. Waarom was dat zo?
Tikyra: We zijn nu meer een eenheid geworden. Dat heeft te maken met het simpele feit dat we vaker met elkaar optrekken en meer optredens doen. Maar ook omdat toetsenist Jeremy Powell nu een vast bandlid is geworden. Net als bassist Evan Sarver was hij aanvankelijk onze touring muzikant. Persoonlijk heb ik een extra steentje bij kunnen dragen door samen met Ori een song te schrijven voor die plaat.
Ori: Voor mij is dit eigenlijk ons échte eerste professionele album. De vorige is zeker niet slecht maar veel te snel en low-budget opgenomen.
– Schrijven jullie alle drie teksten en hoe gaat dat in z’n werk?
Tierinii: Ach, soms hier en dan weer daar, en zus en zo…
Tikyra: “… it just depends on the móóód.”
Ori: We schrijven alleen als we zin óf inspiratie hebben. Na deze zin begrijp je zeker wel waarom de dames mijn teksten soms moeten herschrijven? Hahaha!
[De zussen worden wat melig, tijd voor een serieuzere vraag]
– Er is veel aan de hand in de wereld. In de ‘Peace Will Come’ (bekijk HIER de video met de tekst) gebruiken jullie beelden van Martin Luther King. Vinden jullie dat je als artiest ook een missie hebt?
Tikyra [fel]: dat heeft niets te maken met of je artiest bent of niet! Ik ben ervan overtuigd dat álle mensen van gelijke waarde zijn en dat iedereen hier op aarde een bestemming heeft, ongeacht achtergrond of afkomst. Wij hebben de mogelijkheid om veel mensen onze stem te laten horen. Dat voelt als een voorrecht en niet als een last of een opdracht.
Tierinii: Wij hebben ‘Peace Will Come’ geschreven als een lied over ‘hoop’. Omdat er nog teveel ongelijkheid in de wereld is. Het label heeft de video erbij gemaakt om dat te onderstrepen. Dat is de boodschap, niet meer en niet minder. Wij houden ons verder niet met politiek bezig.
Ori: “Politics is a losing game.” Maar het belangrijkste van politiek zou de menselijke verbinding moeten zijn. Ik ben opgegroeid in Israël en heb er vier oorlogen meegemaakt. Er is daar altijd dreiging en iedereen is daar op zoek naar innerlijke rust en vrede. Toen kwam ik in Memphis en daar was het nóg gevaarlijker. Deze meiden ervaren nog dagelijks wat racisme is. Dat moeten we blijven bestrijden met hoop en liefde. Daar gaan onze songs ook over: “human connection”, ongeacht geslacht, ras of etnische afkomst en religie.
– Tot slot, wat is jullie gemeenschappelijke levensmotto?
Tikyra: “If you gonna hit it, hit it hard!”
Tierinii: “Don’t give up, expect the least and do it with your whole heart.”
Ori: Ik hou het toch op: “Keep On!”
