Op 8, 9 en 10 juni vond de 23e editie van Ribs & Blues, het grootste gratis open-air festival van Europa, plaats in Raalte. (Her)beleef de openingsavond van Zaterdag 08 Juni 2019 in Raalte mee in ons sfeerverslag waarvan de teksten zijn geschreven door Giel van der Hoeven en Nicolette Johns. De foto’s zijn van Gerrie van Barneveld en José Gallois, klik HIER om zijn gehele album te bekijken.
Traditioneel was de zaterdag van het Pinksterweek-end de enige avond waarvoor betaald diende te worden om een drietal ervaren bands van naam te kunnen zien. Echter dit jaar heeft de organisatie van Ribs & Blues ervoor gekozen ook deze avond gratis toegankelijk te maken voor het alweer massaal opgekomen publiek. Ook dit jaar heeft de programmeur weer de hand weten te leggen op een drietal – in hun genre – bijzonder goede bands. Als openers zijn gekozen Gov’t Mule die worden opgevolgd door Blackberry Smoke en de avond wordt op het Main-stage afgesloten door My Baby. In de pauze is voor deze editie gekozen om ook het Delta Stage open te stellen wat speciaal voor de zaterdag 8 Juni is omgedoopt tot Delta Club waar een soort varieté-show te zien zal zijn met Burlesque, accrobaten, komische acts én natuurlijk ook muziek die komt van The Haystack Hi-Tones.
De openers van Ribs & Blues 2019 zijn niemand minder dan Gov’t Mule. Gov’t Mule heeft zoals altijd weer de vaste schare internationale fans op de been gebracht. Zij, uit Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk hebben zich al direct nadat het terrein werd geopend om half zeven eerder vanavond aan de hekken voor het podium gepositioneerd. Gov’t Mule, wat zoveel als een ‘big ass’ in Southern slang betekent maar ook refereert aan de muilezel en de 40 acres land die de voormalig slaven bij de afschaffing van de slavernij werd beloofd door de toenmalige president Abraham Lincoln, bestaat alweer 25 jaar waarin de band een kleine twintigtal albums opnam. Wij hebben al eens eerder de eer gehad de band te zien waarvan het optreden op het HIBF van 2017 de meest recente is. Échte Southern Rock, scheurende gitaren en mannen met seventies kapsels zijn nu aan de orde van de dag op dit podium. Er zal zometeen, het duurt n.l. nog een dikke vijf minuten na de introductie van onze getrouwe Ribs & Blues-MC Jaap Harmsen voordat de band hun aantreden maakt.
We zien naast frontman/gitarist/zanger Warren Haynes op bass Jorgen Carlsson, Danny Louis op keys en Matt Abts op de drumms zij zullen Raalte alle spreekwoordelijke hoeken van de tent gaan laten zien met hun technisch hoogstaande muzikaliteit. Diegene die nog elders verbleven zoals op het terrein bij de muntenkassa of een van de vele bars voegen zich, op de tonen van deze band bij de vele, vele, vele toeschouwers voor het podium.
Gov’t Mule doen waarvoor zij in Europa zijn, nieuwe fans werven en de bestaande internationale fan-base tevreden stellen met een mix van covers en eigen nummers van de vele albums. “Van hobby bandje tot wereld band” zo introduceerde Johan Derksen dit collektief op HIBF 2017 zijn in Europa om het nieuwe dubbel album opgenomen in New York state Bring On The Music; Live at the Capitol Theatre welke later deze maand (28 Juni) zal gelanceerd worden – eventueel aan te schaffen inclusief dvd – te promoten.
Onder een ovationeel welkomst-applaus wordt er afgetrapt met ‘Hammer and Nails’ wat een cover is van The Staple Singers, voor mij een verrassende opening. De opvolger mag natuurlijk op geen enkele festival set-list niet ontbreken – ‘Mule’ (uitgebracht in 1995 op het Gov’t Mule album) – is de opzet naar een wat steviger niveau van de set.
Nu al bij dit tweede nummer in de set geniet ik met volle teugen, zo ook vele toeschouwers met mij, van die retestrakke basslijnen van Zweed Jorgen Carlsson die de dikke snaren van zijn met Bruce Lee airbrush image voorziene basgitaar met het plectrum bespeelt. Ook die heerlijk B3 solo van Danny Louis gaat door merg en been. De beat van de inmiddels 69 jarige drummer zichtbaar vermagerde (zieke?) Matt Abts is ongeëvenaard!
‘Pressure Under Fire’ is voor de personal assistent van Warren Haynes de reden om een andere gitaar te komen aanreiken om alweer de eminente Warren Haynes te laten schitteren op de zes fijne snaren die zich als webgaren onder de vingers van deze spin in het web van Gov’t Mule gedragen. Hammond specialist Danny Louis bepaalt mede door zijn vocale inbreng en zijn spel op de electrische piano in deze song de intensiteit van het nummer.
‘Banks Of The Deep End’ uit 2001 is en blijft een hedendaagse song over een helaas nog immer relevant thema van de wereld die tussen je vingers door lijkt te glippen. Alweer een andere gitaar voor frontman/zanger Haynes als ‘Revolution Come, Revolution Go’ uit 2017 ingezet wordt, Louis laat zien dat hij niet alleen weg weet met het ebony & ivory van zijn keyboards maar ook kan de man lekker schuiven met een trombone. Ook tijdens dit nummer ben ik getuige een van de memorabelste drummssolo’s die ik in lange tijd hoorde, wat kan die pezige Abts tikken zeg!
Als de frontman van Blackberry Smoke Charles ‘Charlie Starr’ Gray op het podium wordt uitgenodigd zijn we allen getuige van een zeer uitzonderlijke mooie uitvoering van een cover van ‘Blue Sky’ wat origineel door The Allman Brothers Band werd gebracht. Een mooi spektakel zo vroeg tijdens deze 22e editie van Ribs & Blues, dit is Southern Rock ten top!
Bij ‘Stone Cold Rage’ is gitaar nummer 5 aan de beurt waarbij niet alleen de gitaar uitmuntentd klinkt maar het vette pedaalwerk doet daar nog eens een schepje bovenop. Met een vleugje reggae verweven is het nummer ‘Time To Confess’, ook weer een nummer wat net als voorgenoemden, op veel bijval van het pubiek kan rekenen.
Afsluiten doet Warren Haynes en zijn mannen met de derde cover uit deze 5 kwartier durende set ‘Soulshine’, alweer van The Allman Brothers Band. Ongetwijfeld zullen de échte Mule die-hards dit optreden te kort vinden maar voor de kennismakers met Gov’t Mule was dit optreden een fijne afspiegeling van wat de heren van Gov’t Mule gezamelijk in hun mars hebben, het werd nog heel druk bij de merchandise-stand. Gov’t Mule heeft Ribs & Blues 2019 formidabel vlotgetrokken!
Niet dat de Europese Find A Light Tour 2019 heel uitgebreid is, maar drummer Brit Turner weet vandaag al niet meer waar hij gisteren ook alweer was. “Was het nou in Zweden of Denemarken?” vraagt hij zich hardop af als we hem ruim anderhalf uur voor het Blackberry Smoke optreden in Raalte spreken [Lees binnenkort bij TBA? een interview met BS].
Het touren overzee gaat ook deze doorgewinterde muzikanten blijkbaar niet in de koude kleren zitten. Gelukkig is daar even later op het podium niets van te merken. Zo fris al jonge hoentjes geeft het vijftal een puike Southern Rockshow weg, die Raalte niet snel zal vergeten.
Naar goed voorbeeld van hun helden annex vrienden van Lynyrd Skynyrd en Gov’t Mule is deze band uit Atlanta, Georgia één van de beste live gitaarbands van dit moment. Zoals spreekstalmeester Jaap Harmsen terecht in zijn aankondiging zei. Want veel gevarieerder en uitgebalanceerder als Blackberry Smoke dit deed kan een festival gig niet zijn. Zanger-gitarist Charles ‘Charlie Starr’ Gray is een ideale frontman met een glorieus zuidelijk stemgeluid, die elke Southern Rockband zich zou wensen.
Met keyboardspeler Brandon Still, de altijd lachende Paul Jackson (gitaar en zang) en de onverbrekelijke ritmesectie: de broers Brit (drums) en Richard Turner (bas en zang), vormt dit vijftal een solide band. Vette uptempo rockers, melodieuze midtempo songs en semi-akoestische ballads werden vakkundig in een BS southern rock jasje gehesen in perfect passende snit. Met zowel rock ‘n roll, blues, country als gospel (‘I’m on my way…’) invloeden.
Songs als ‘Waiting For The Thunder’, ‘Rock and Roll Again’, ‘Run Away From It All’, ‘Ain’t Got The Blues’ (met Charly Starr op de akoestische gitaar), ‘One Horse Town’ (Paul Jackson ak. gitaar) en het venijnige ‘Ain’t Much Left Of Me’ in de encore waren hiervoor typerend. Ook ‘Big Boss Man’ met een gastoptreden van “brother” Warren Haynes van Gov’t Mule was indrukwekkend. Zo ook in de Gregg Allman tribute ‘Ain’t Wastin’ Time No More’. Het wederzijds respect tussen deze heren is groot.
Even daarvoor had Starr al gezegd dat het voor hem een grote eer was dat hij met “the almighty Gov’t Mule” mee mocht jammen. Van de cover improvisaties kreeg ‘Come Together’ (The Beatles) de meeste response van het in grote getale opgekomen Sallandse publiek. Waaronder ook weer een aanzienlijke club bebaarde diehard BS-fans die de gehele setlist woordelijk meezongen. Zij, en al die anderen, waren getuige van een heuglijk Blackberry Smoke concert in Raalte.
De tent met de Delta Stage van Ribs & Blues is speciaal voor de openingsavond ingericht als een sfeervolle nachtclub. In de Delta Club krijgt het publiek tijdens de ombouw-pauzes op het Main stage een aantrekkelijk show met diverse acts gepresenteerd.
Danseressen, variété, theater, The Haystack Hi-Tones en een sensuele Burlesque act staan hierin centraal. Wij van TBA? besluiten in de laatste ombouwpauze een kijkje te gaan nemen.
We arriveren juist als er een goochel-act met een assistente die op een zeer komische wijze de trucs steeds verklapt op het podium staat. We zien bij de aankondiging van de volgende act steeds een spreekstalmeester en zijn prachtig uitgedoste danseressen maar de twee beste shows komen van de acrobaat uit Kenia, Colin, die op zeer impressionante wijze zichzelf naar de nok van de tent werkt met behulp van het opstapelen van keukenstoelen.
Tweede hoogtepunt in de Delta Club is het optreden van Fay Loren, ‘Queen of Burlesque’. Fay is inmiddels een internationale act geworden in burlesquekringen maar komt gewoon uit ons eigen Amsterdam. Zagen wij kortgeleden nog Dita von Teese in Carré haar show opvoeren voor een Amsterdams publiek nu is het de beurt aan Raaltenaren en haar tijdelijke inwoners een aanverwante show te aanschouwen.
Fay Loren heeft verschillende acts in haar oeuvre maar in Raalte zijn we getuige van haar ‘Gentle Lady’ act. In een twintiger jaren smoking komt de Marilyn Monroe look-a-like op om vervolgens een sensuele striptease te geven. Een zeer smaakvolle show van een dame die er wezen mag.
De muzikale noot wordt door The Haystack Hi-Tones verzorgd, deze band bestaat uit de zangeressen Marjos Rinders en Annita Langereis, Raymond Blom bespeelt de up-right bass, Raymond Nijenhuis is de gitarist en Jan van Leeuwen zien we op drumms. Jammer dat de band door de steeds weer wisselende acts zo achter op het podium is gedwongen te musiceren maar toch weten ze de menigte te verleiden tot een fijn feestje. Geen wonder want deze muzikanten stonden deelden het podium al met bijvoorbeeld The Paladins, Lance Canales, spelen/speelden met Lil’ Esther & The Rumble Beat, The Barnstompers én zelf zagen wij Marjos Rinders ooit bij Serpents Of The Nile (Mischa den Haring) tijdens het North Sea Jazz van 2004.
Niet zomaar een bandje dus waarmee de programmeur van Ribs & Blues 2019 in zee is gegaan. Wij moeten helaas veel te vroeg afscheid nemen van deze rockabilly swing met een country/bluegrass bite van The Haystack Hi-Tones om de afsluiter op het Main stage te gaan bewonderen. Onthoudt die naam, The Haystack Hi-Tones, ze musiceren al bijna 25 jaar samen dus ‘they’ll be sticking around’!
In de grote tent is het zigzaggen geblazen om toch nog een goed plekje te bemachtigen, het publiek is zeer divers te noemen. De bekende oudere jongere blues-adept, maar ook zeer veel jongeren zijn op deze afsluiter My Baby afgekomen. My Baby is een trio dat bestaat uit frontvrouw Cato van Dijck op vocals, viool en gitaar, broer Joost ‘Sheik’ van Dijck op drumms en de lead-gitarist is Daniel ‘Da Freez’ Johnston.
Wij zagen My Baby op ditzelfde festival al ooit optreden waar zij ons oprecht verbaasde met hun professionele, volwassen geluid op het kleine Delta Stage in 2015. Nadat het trio werd gespot door Larry Graham mochten deze drie jonge musici als support-act mee reizen in de UK concerttour van deze ex-bassist van Prince en Sly & the Familystone maar zij voorzagen ook Seasick Steve van voorprogramma.
Schreef ik in mijn 2015 verslag My Baby een band die aan de “right side of the blues” staat door hun jeugd en de jeugdigen die zij kunnen bereiken met hun Voodoo-, Delta trance-, Indie-Blues en werd daarover aangevallen door de blues-purist. Inmiddels is gebleken dat mijn oren en het gevoel dat ik bij hun muziek kreeg mij niet hebben bedrogen want My Baby is een grote internationale act geworden die reeds twee maal op het prestigieuze Glastonbury festival mocht optreden maar ook stonden zij als eerste Nederlandse band ooit (!!) op het festival van Isle of Wight, werden uitgenodigd op het Hongaarse Sziget Festival, maar natuurlijk ook onze eigen festivals Lowlands en Pinkpop konden niet achterblijven hen te programmeren. My Baby bracht in 2013 Loves Voodoo uit, Shamanaid volgde in 2015 en vorig jaar is daar Mounaiki aan toegevoegd.
Deze jonge band laat zich niet makkelijk in een hokje plaatsen en persoonlijk vind ik dat fijn dat muziek ook je fantasie en gevoel kietelt, niets is zo aangenaam dan jonge muzikanten die uit dat hele grote aanbod in de diverse muziekgenres hun eigen sound weten te creëren. Cato is de lieftallige schone die beschikken kan over een fijn, goed geschoold, stemgeluid, haar vocalen krijgen nog nét even die aparte sound door het gebruik van de distortion microfoon, het geheel krijgt iets dance-achtigs, iets psychedelisch.
Haar broer Joost speelt het publiek met zijn passievolle beats compleet zoek. Dan is daar ook nog de gigant op de gitaar (o.a. vintage Fender en Harmony), Daniel ‘Da Freez’ Johnston die van origine uit Nieuw Zeeland afkomstig is maar voornamelijk in Nederland gewoond, voor die speciale sound. De man wisselt moeiteloos van lead-gitaar naar slide naar repeterende Delta blues en Mali blues beïnvloedde riffs.
Nadat de tent in volledige duisternis werd gehuld maakt het trio onder luid gejuig hun aantreden, de band gaat er vol in, het volume is hoog maar zeer goed te verteren doordat het geluid zeer goed is afgesteld en nergens enige vervorming is te constateren. Soms lijkt het of ik wat Japanse invloeden hoor in ‘Borderline’ of zou dit gevoel worden getriggerd doordat Cato in een mooie kimono is gekleed?
Delta blues is te horen in het tweede nummer van de set maar ook maakt een funky ritme deel uit van de set in de vertolking van het ‘Supernatural Aid’ van het 2018 album Mounaiki, grappig gelardeerd met een stukje van ‘It’s A Family Affair’ van Sly & The Family Stone. Boogie blues wordt de inmiddels uitzinnig menigte voorgeschoteld met ‘In The Club’ dat ook van Mounaiki komt en wat zeer succesvol als de single van het album gelanceerd werd. My Baby snapt ‘t, blues met trance dat verkoopt! Nog niet eerder zag ik zoveel jonge mensen grooven op de ritmes van deze wereld live-act My Baby!
Mooi is te zien dat ondanks hun strakke tourschema My Baby nog steeds veel speelplezier delen. Van het 2017 album Prehistoric Rhythm komt ‘Electrified’ waarin een ‘f*#$ing’ solo van Daniel mij de rillingen over de rug laat lopen. ‘Moonshower’ komt van datzelfde album en hierin speelt Cato de viool, natúúrlijk met aangesloten op een pedal-board voor het juiste effect. Haar ‘trancending’ stemgeluid is bijna healing te noemen, dit is ook een van de nummers waarin de invloed van de Mali blues duidelijk is waar te nemen.
Van Loves Voodoo uit 2013 komt ‘Shameless’ een zeer sensueel en sexy nummer wat de laatste nog niet tot de My Baby-kerk behorenden zich vol overgave laten ‘dopen’ door de bezwerende voodoo-achtige sound van My Baby met die zeer exceptionele goede slide van Daniel Johnston. Ik zeg drie is scheepsrecht, drie keer ben ik getuige geweest van een zeer bijzonder maar illuster en magnifiek optreden van My Baby! My Baby heeft ons anderhalf uur lang de wereld buiten laten vergeten door hun muziek, Music On, World Off! My Baby; Neerlands grootste vertegenwoordiger van de live trance blues!
Een fantastische eerste gratis festivalavond is tot een einde gekomen, morgen vanaf 13:00 uur is het TBA?-team weer aanwezig voor een mooie dag met maar liefst 13 (!) bands die op de twee podia – Main en Delta Stage – te zien zullen zijn. Snel naar ons warme bedje in ons vaste verblijf in Dalfsen en morgen gezond weer op.
Lees het verslag en bekijk de foto’s van Dag 2 van het Ribs & Blues 2019 HIER.
