Treetop Flyers speelden zaterdag 23 Maart jl. in de kleine zaal van de Q-Factory. Tekst Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik HIER om het gehele foto-album te kunnen bekijken.
Als ‘appetizer’ voor het nieuwe concept Club Achtung! heeft de programmeur van de Q-Factory een tweetal bands uitgenodigd om in de kleine zaal van het complex op te komen treden. Een hiervan is een band die voor de lezers van TBA? interessant is, de band is genaamd de Treetop Flyers.
Een zestal jaren na onze eerste kennismaking met de Treetop Flyers op Ribs & Blues zien we de werkelijk bijzondere band weer eens op een Nederlands podium. De band – opgericht in 2011 en bestaande uit zes heren met als thuisbasis London – brengt een folk/country-achtig repertoire met raakvlakken aan the Lumineers maar ook zéker aan The Band en Crosby, Stills, Nash & Young. Natuurlijk willen we de Treetop Flyers niet in een hokje plaatsen maar u als lezer van TBA? wil zich graag een beeld vormen van de sound en in welk muziekgenre de band zich het meest profileert.
De Treetop Flyers – vernoemd na een song uit de pen van Stephen Stills – stonden al op het Britse Glastonbury Festival, het Amerikaanse SXSW en op ons eigen Eurosonic. Na het eerder uitgebrachte succesvolle album The Mountain Moves uit 2013, een wat geflopte Palomino uit 2016 proberen de heren het met een nieuw album in 2018 het nog maar een keer. Dit album heeft geen titel maar vermeldt slechts de bandnaam op de cover.
De frontman van de band is nog steeds Reid Morrison – gitaar/lead vocals, de Londener heeft een stem die aan die van Neil Young doet denken maar zijn stem is ook vergeleken met die van Simply Red’s Mick Hucknall. Ook de andere heren van de band schuwen niet de vocalen voor hun rekening te nemen. De bandleden zijn Laurie Sherman die samen met Sam Beer de vocals beheersen én zij bespelen allebei ook de gitaar waarbij Beer ook nog eens de toetsen voor zijn rekening neemt, Geoff Thomas Widdowson op sax, Aaron Griffiths op de bass en op drumms Rupert Shreeve.
Gelukkig hoor ik in het openingsnummer ‘Fairytales & Lullabies’ (Palamino 2016) nog steeds de invloed van de sixties in hun muziek, de mannen hebben niet plotseling het roer omgegooid om aan de eisen van de platenmaatschappij te voldoen. Het nummer over de dood en de noodzaak om door te gaan ondanks het verdriet is niet sprookjesachtig of slaapverwekkend, integendeel het is een heerlijke uptempo song waarbij Sam Beer al meteen van zich mag laten horen op zijn Gibson.
‘Sleepless Night’ is van dit zelfde album en is lekker uptempo met mooie effecten van Sam Beer maar ook Geoff Thomas Widdowson geeft een mooi stukje sax weg, de fijne kopstem van Reid Morrison is hierin betoverend! ‘It’s Hard To Understand’ komt weer van het nieuwe album en is weer heel anders, het nummer doet soulish aan en in dit nummer zijn de harmony gezongen stukken van een subliem niveau.
De single van het nieuwe album heet ‘Sweet Greens & Blues’ waarbij bandleider Morrison ongelofelijk makkelijk zingt, inmiddels heeft Sam Beer de Gibson verruild voor het keyboard, een lekkere prominente sax leidt naar de meerdere mooie tempowisselingen in het nummer. Eerlijk gezegd denk ik niet dat het een radio-hit zal gaan worden want toch lijkt mij het nummer wat ‘moeilijk’ voor het grote publiek, persoonlijk had ik It’s Hard To Understand als single gekozen.
Frontman Morrison heeft de akoestische gitaar verruild voor de Fender Stratocaster als track nummer 7 van het nieuwe album ten gehore wordt gebracht. De Americana van de Treetop Flyers huist steeds meer soul, ook dit nummer ‘Warning Bell’, een song waarin het publiek een frontale aanval van drie elektrische gitaren beleeft, is een mooie cross-over, de slide van Laurie Sherman is één van de smaakmakers van de performance.
‘Needle’ is een van mijn favorieten van het album; de falcetto van Reid Morrison is de handtekening van het nummer. Overigens handelt de song over de naald van een platenspeler, niet een verwoestende injectienaald. De slide van Sam Beer en de power-sax van Geoff Thomas Widdowson gaan door merg en been, zó mooi!
Voor veel te weinig publiek laat deze band zich niet kennen, met ‘I Knew I’d Find You’ bewijzen Reid en Sam dat harmony zingen ook door de jongere generatie muzikanten tot perfectie kan leiden, wat passen deze stemmen ongelofelijk mooi bij elkaar.
Met een “have a good night and be safe” gaan de Treetop Flyers er uptempo uit met ‘Art Of Deception’, alweer zo’n nummer waar de cross-over tussen soul via de power sax van Geoff Thomas Widdowson, de bijzondere manier van zingen door frontman Reid Morrison en de bassgroove van Laurie Sherman samenvloeien met het jazzy toetsenwerk van Sam Beer maar ook de ritme-sectie van Ruper Shreeve en Aaron Griffiths maken dit nummer geenszins tot een deceptie. Reid gaat nog even buurten bij drummer Shreeve maar met een grote sprong blijkt het optreden aan het eind te zijn gekomen.
Ondanks dat het optreden van de band slechts een uurtje mocht duren werd het bijwonen ervan zeker geen teleurstelling; de heren van de Treetop Flyers hebben met de zelf geschreven teksten én muziek Club Achtung! eer aangedaan en het publiek gefêteerd op een meeslepend en pakkend optreden!
De fotograaf en reporter van The Blues Alone? bedanken alweer de promoter/booker en de p.r. van de Q-factory voor haar gastvrijheid. De vrijwilligers van TBA? zullen dit seizoen bij nog meer mooie acts aanwezig zijn zoals bij The Bruce Band, het optreden van Sass Jordan of Blues Award winnares Samantha Fish (klik HIER voor het programma) aanwezig te kunnen zijn.
