Guy Verlinde gaf op 07 Juni 2018 j.l. een feestje t.g.v. zijn 20 jarig jubileum als muzikant daarbij mocht hij ook nog eens het 10 jarig jubileum vieren van zijn band The Mighty Gators. Dit alles vond plaats in De Roma, Antwerpen. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik hier om het gehele album te bekijken.
Gentenaar Guy Verlinde gaf donderdag 7 Juni j.l. een feestje t.g.v. dat hij alweer 20 jaar op podia in binnen-en buitenland wordt uitgenodigd om op te treden maar er werd ook gevierd dat Verlinde dit al 10 jaar met The Mighty Gators doet. Een speciale avond dus voor deze sympathieke bandleider en zijn begeleiders. Verlinde heeft vanavond een keur aan muzikanten uitgenodigd om deze heuglijke feiten samen met hem te vieren en vorm te kunnen geven. Als speciale gasten zijn Doghouse Sam, Tiny Legs Tim, Nico Duportal, Richard van Bergen, Ian Siegal en natuurlijk Ina Forsman uitgenodigd. Een goede reden voor dit TBA?-team om na een doordeweekse werkdag af te zakken naar onze zuiderburen in België. Na een redelijke vlotte reis arriveren we ruimschoots op tijd aan het Astridplein van Antwerpen om nog even ergens een hapje te eten. We kiezen voor een plekje binnen want daar draait de airco en dat is bij deze temperatuur van 29°C geen overbodige luxe. Na de innerlijke mens te hebben verwend gaat de reis per tram naar De Roma, Borgerhout waar het al behoorlijk druk is ondanks het vroege startuur van het feestje.
De foyer blijkt de plaats van handeling, gezien de namen op de poster zal het dringen worden op het kleine podium. We worden verwelkomd door vrienden, collega’s en organisatoren van diverse Belgische festivals. Het ganse publiek wordt door Master of Ceremony DJ Sep welkom geheten en kondigt het verjaarsdagkind Guy Verlinde aan.
Verlinde heeft gekozen om de opener van de set geheel alleen en a capella te vertolken ‘Don’t You Mind People Grinnin’ In Your Face’. Goed vertolkt daarover geen twijfel maar wel een vreemde keuze omdat het nummer gaat over dat veel zogenaamde vrienden in je gezicht aardig doen maar achter je rug van alles over je roepen. Enfin, een kniesoor die de tekst té letterlijk uitlegt.
The Mighty Gators voegen zich na het eerste applaus bij de jarige job; we zien Benoit Maddens op drumms, Karl Zosel is zijn kompaan op de bass en Stijn Bervoets op de gitaar. Al meteen geeft Stijn duidelijk blijk van zijn aanwezigheid in ‘Soul Jivin’ een lekker uptempo nummer waarbij Guy Verlinde zichtbaar begint op te warmen.
Een tribute aan allen die er niet bij kunnen zijn of zoals de vader van Verlinde die het aardse voor het hemelse hebben moeten verruilen krijgen we te horen in een emotionele, pure vertolking van ‘Sacred Ground’ dat uitkwam op het 2015 album Better Days Ahead. Ondanks dat de druppels transpiratie van onder mijn haar in de hals lopen bezorgt Verlinde’s slide mij de rillingen over de rug, prachtig!
De reflectie inspirerende songs worden omgezet naar wat luchtiger materiaal als Fransman Nico Duportal op het podium wordt uitgenodigd. Gezamenlijk brengen Verlinde en Duportal het swingende ‘I’ve Got You’ en ondanks de hitte dans ik met blote voetjes op de koele plavuizen van de foyer van De Roma mee op het ritme dat deze mannen samen weten te genereren. Vervolgens laat de gastheer de spotlight aan de gast Duportal die zijn stiel rock ‘n roll eer aandoet met ‘Rock ‘N Roll’. Ook Nico mag tijdens zijn solo optreden op veel bijval rekenen van dit uit Belgen maar ook Nederlanders bestaande publiek.
Het is een drukke bedoening op het kleine podium want Nico maakt weer plaats voor Verlinde die ‘Rock ‘n Roll On My Radio’ van het zeer omstreden album The Banana Peel Sessions uit 2010 speelt en zingt, het is een lekker up-tempo swingend nummer incluis de ‘twang’ van Stijn Bervoets. Drummer Benoit Maddens overhandigt zijn drummsticks aan Erik ‘King Berik’ Heirman.
Hij speelt samen met Gentenaar Tim De Graeve a.k.a. Tiny Legs Tim ‘Ive’Been Waiting’, het plezier spat van het podium en mede door de fantastische slidepartij van Tiny Legs Tim kan het publiek haar waardering niet langer voor zich houden.
Er blijkt een format in de show te zitten want telkens na een nummer samen met een van de gasten gespeeld te hebben laat gastheer Verlinde de spotlights – die overigens slecht afgesteld staan, een waar gevecht voor zelfs de beste fotografen aanwezig – aan de gast. Tiny Legs Tim heeft gekozen voor ‘One More Chance’. We moeten bijblijven want Guy Verlinde is alweer terug om nog een nummer van het 2015 album Better Days Ahead te vertolken dit nummer heet ‘Heaven Inside My Head’. Tja, dat kan ik me voorstellen als je zo begaafd bent om zoveel nummers op te slaan in je geheugen dan is het een beetje hemels in je hoofd!
De volgende gast is een Nederlander die samen met Guy Verlinde en The Houserockers de podia is langsgegaan en in die formatie nog steeds een veel gevraagde act zijn. Rootbag’s Richard van Bergen wurmt zich naar de linkerkant van het podium alwaar hij zijn gitaarskills met Guy Verlinde deelt in het nummer ‘Love Light Shine’ dat op het nieuwe album X te vinden is en waarvan ik in mijn notitieboekje opschrijf dat NOLA wakker is.
Wat een heerlijk nummer zeg, hier wordt een mens blij van, het ritme spoelt de vermoeidheid van de werkdag moeiteloos weg. Als de frontman van Rootbag kiest voor de vertolking van Johnny Guitar Watsons’ ‘She Moves Me’ zet hij een hele goede cover neer, vocaal maar ook zeker instrumentaal maakt Richard van Bergen de introductiewoorden van Guy Verlinde “één van mijn helden” met gemak waar.
Het laatste nummer voor de pauze blijkt voor Guy Verlinde een heel belangrijke song te zijn, zonder de blues zou hij nu niet dit jubileum hebben kunnen vieren. We horen een passionele vertolking van ‘Powered By The Blues’, de gitaartonen golven de Turnhoutsebaan op en wekken nieuwsgierigheid bij passanten.
Alsof het feestje nog niet goed op gang was, worden we na de pauze nog even door Verlinde bij de les geroepen als hij Clifton Chenier’s ‘Bon Ton Roulet’ de foyer in knalt. Verlinde staat overal in Europa bekend als de partymaker en ook hier in Antwerpen maakt hij deze reputatie waar, het publiek heeft weinig aansporing nodig om dit nummer mee te zingen. De eerste gast na de pauze is de Belgisch Limburger Wouter Celis beter bekend als Doghouse Sam. Daar waar normaliter Guy Verlinde zelf de blues-harp bespeelt is het nu Doghouse Sam die het feestvarken begeleid.
Dit onvervalste bluesnummer maakt vele bezoekers de heupen wiegen. Ook na de pauze houdt het format van de show stand en speelt en zingt Doghouse Sam dus met The Mighty Gators een van zijn signature songs ‘I’m Ready, I’m Willing and I’m Able’ van F. Domino. Ook hij krijgt veel bijval van het publiek en dus is het feestje ook na de pauze weer in volle gang. ‘Ain’t No Sunshine’ is weer een nummer wat Guy Verlinde samen met de band vertolkt en ook dit nummer, in een reggae jasje, krijgt de handen grif op elkaar.
Dan is het tijd voor de enige vrouwelijke gaste van de avond, de Finse Ina Forsman vond het klaarblijkelijk geen enkel probleem om speciaal voor deze gelegenheid naar België over te vliegen. Niet zo verwonderlijk als u bedenkt dat het Guy Verlinde was die de dame op de bluespodia van België en Nederland introduceerde nadat hij haar had zien zingen tijdens de European Blues Challenge in 2014.
We horen achtereenvolgens ‘Lovestrong Revisited’, waarin Ina Forsman een flink aantal adlibs verweeft, ‘Devil May Dance Tonight’ van haar album uit 2016 waarbij ook Richard van Bergen weer van de partij is. Het wordt nu echt dringen op het podium maar het speelplezier is er niet minder om. Jammer dat Ina Forsman’s vocalen zo slecht afgesteld staan, zelfs tijdens een wandelingetje door de foyer vind ik geen beter gehoor.
De woorden “iemand waarnaar je opkijkt als muzikant” maken deel van de aankondiging van Brit Ian Siegal, ook hij hoefde niet lang na te denken om op de uitnodiging in te gaan vertelt hij het publiek “before Lightin’ Guy finished his question I said yes!”. De begroeting tussen de twee mannen is allerhartelijkst.
Samen brengen zij ‘Walk With The Devil’ en ja de menigte draagt ook deze gast op handen. Zijn onmiskenbaar stemgeluid vult de foyer én het voorportaal. Siegal deelt zijn repect voor “Lightnin’ Guy” met het publiek en vertelt ons ook waarom de Brit hem respecteert. “Omdat hij en ik beiden de ‘old blues’ respecteren en naar de toeschouwers willen brengen, daarom!”. De blues-adept weet het als geen ander, als Siegal optreedt zijn Howlin’ Wolf en Muddy Waters altijd in de buurt en zo ook in De Roma vanavond. Siegal speelt en zingt met The Mighty Gators Howlin’ Wolf’s ‘How Many More Years’ op zijn eigen, opzienbarende wijze.
Met een charmant gebaar naar de band excuseert Siegal zich dat hij zich niet aan de set-list wil houden maar een ander nummer wil zingen. Zoals gezegd Muddy en Wolf zijn er altijd bij tijdens een van zijn optredens en dus wordt ook die andere legende Muddy Waters geëerd met de vertolking ‘Long Distance Call’. De slide zorgt ook bij het Belgische publiek voor beroering, het gejuich en applaus zijn oorverdovend in de kleine foyer van De Roma.
Als afsluiter komen alle gasten nog eens samen op de bühne, sommige muzikanten zullen niet frontrow kunnen musiceren maar moeten een stapje terug doen om er met z’n allen op het podium te passen. We horen geëmotioneerde dankwoorden van onze gastheer Guy Verlinde, dankwoorden aan het publiek maar zeker voor iedere gast afzonderlijk.
Zo vindt hij Nico Duportal “the meanest guitarplayer of France”, Richard van Bergen respecteert hij omdat hij niet verbitterd is geraakt na een vijftal nominaties door de Dutch Blues Foundation die geen van allen resulteerden in een award, respect voor Ina Forsman voor wat zij in een paar jaar heeft weten te bereiken én voor de ‘contemporary blueshero” Ian Siegal. Met een ode aan de Gentse bluesclub Missy Sippy gaan we eruit als we allemaal meedoen met ‘Goin’ Down To Missy Sippy’ het nummer wat Verlinde samen met co-host van de club Tim De Graeve schreef. Alle muzikanten, ik tel er twaalf, sluiten dit jubileumfeestje met volle overgave aan de muziek in stijl af.
Namens het hele team van vrijwilligers van TBA? feliciteer ik Guy Verlinde met zijn jubileum, The Mighty Gators bedankt voor 10 jaar begeleiding en ik wens Guy Verlinde nog vele jaren ‘on the road’ met veel inspiratie om nog heel veel mooie albums te maken. Het was een mooi feestje zo midden in de week in ‘t Antwerpse. De nacht is zwoel als wij de laaste tram naar het Astridplein nemen, tijdens de rit kunnen we onze ervaringen delen met andere Guy Verlinde fans die ook voldaan in de nacht verdwijnen.
Wij danken de vrijwilligers van De Roma voor de gastvrijheid en de goede zorgen. De organisatoren voor de toestemming tot fotografie en verslag.
