Blues Caravan 2018 trad 6 Mei 2018 j.l. op in de zaal van Café Hofsteenge – Grolloo. Een verslag van Roelf Rozema met foto’s van Roelf Rozema en Gerrie van Barneveld.
In de aanloop naar het Holland International Blues Festival, 8 en 9 juni a.s. in Grolloo (Dr) zijn er bluesconcerten bij Café Hofsteenge; Johan Derksen Sunday Blues.
Elk jaar brengt Ruf Records (Dld) een groep muzikanten bij elkaar. Die hun album onder RR uitbrengen, maar die ook matchen. En samen touren onder de naam “The Blues Caravan”. Al 20 jaren is dit een garantie voor kwaliteit !
Johan Derksen, die het optreden aankondigt, merkt op dat dit wel eens het beste concert zou kunnen worden die we hier hebben gehad op Sunday Blues.
Ook dit jaar weer, zo verschillend, maar zo’n match. Bernard Allison, Mike Zito en Vanja Sky. De rode draad door het hele concert is de de muziek van de legendarische Luther Allison (1939-1997). Inderdaad, de vader van Bernard.
Onafhankelijk van elkaar hebben de leden van Blues Caravan 2018 ook allen een nieuw album uitgebracht. Vanja Sky, gitariste/zangeres uit Kroatie, het album Bad Penny, Mike Zito (US) First Class Life en Bernard Allison (US) met Let It Go. Roger Innis (UK), op zes-snarenbas en Mario Dawson (US) op drums, maken het geheel compleet.
Bernard en Mike zijn gepokt en gemazzeld. Vanja, jong en veelbelovend. Het eerste nummer ‘Low Down An’ Dirty’ (L. Allison) knalt de zaal in, elk zingt een couplet, elk speelt een solo. De toon is gezet!
De beide heren trekken zich terug en Vanja mag met een paar songs haar debuutalbum in het zonnetje zetten. Waaronder ‘Bad Penny’, de titelsong van haar debuutalbum, een cover c.q. interpretatie van deze Rory Gallagher song.
Daarna is het de beurt aan Zito om zijn nieuwe album, alweer zijn 15e, te promoten. Titelsong ‘First Class Life’ , een fijne groove en een tekst “Second change living a first class life” die ongetwijfeld refereert aan zijn eigen leven en een positieve boodschap in zich draagt. Dan een heerlijke, lang uitgesponnen slowblues ‘Make Blues No War’, titelsong van zijn vorige album (2016).
We wisten al dat Mama niet van gitaristen en dergelijke houdt (JJ Cale – Mama Don’t Like no Guitarplaying In Here), maar dus ook specifiek niet van Wah Wah. Zito schreef samen met Bernard dit heerlijk funky nummer ‘Mamma Don’t NLike No Wah Wah’.
Hier staat een groep muzikanten die plezier hebben, elkaar verrassen en elkaar de ruimte gunnen en geven.
Na de pauze trapt Bernard af met ‘Kingbee’. Dan moeten we het even doen zonder drums en bas. Drummer Mario heeft het voor elkaar gekregen zijn snare-drum te mollen. Bernard en Mike vullen dit al improviserend zeer vermakelijk op. Daarna krijgen we ‘Voodoo Chile’ in een, zoals Bernard het zelf aankondigd, mix van Hendrix-, SRV- en L Allison stijl. Indrukwekkend ! Terecht luidt het commentaar van Mike Zito “put your socks back up”.
Na nog wat vermakelijk gitaargepraat tussen Bernard, Zito, de ritmesectie en geflirt met een vooraan staande bluesdame. Volgen ‘Life Is A Bitch’ gezongen door Vanja Sky en ‘Bad news’ door Bernard Allison.
De toegift, is ‘Serious’, één van de grootste hits van Luther Allison, die Bernard nadrukkelijk opdraagt aan zijn vader.
Een geweldig, gevarieerd concert en inderdaad, één van de beste of dé beste van de serie.
Op een zonnige zondagmiddag, in een helaas halfgevulde donkere zaal, gaan we naar buiten; van oorstrelend naar oogverblindend……het zonlicht tegemoet.
Dank jullie voor dit prima verslag en de bijbehorende mooie foto’s.
Ik kon er helaas niet bij zijn dit keer, maar ben ooit naar België gereisd om een oudere (2015) ‘editiie’ van The Blues Caravan te zien.
De ‘Girls with Guitars’ editie om precies te zijn, met Egliana Cargnelutti, Sadie Johnson en Heather Crosse. Onvergetelijk