'Heerlijk Avondje' met Doug MacLeod bij Meneer Frits

Doug MacLeod speelde maandag 28 november 2017 j.l. in Meneer Frits – Eindhoven. Een verslag van Ton Kok met foto’s van Leo Gabriëls.

Ad van Meurs presenteert …. elke maandagavond bij Meneer Frits, staat er vermeld op de webstite. Het organiseren van concerten deed de man met even veel passie als zelf muziek maken. Op 10 november j.l. overleed hij.
Een positief nieuwtje deze avond was dat zijn partner Ankie Keultjes de concertavonden in stand wil houden en voor de komende periode staan de nodige optredens gepland.

Dankzij fotograaf Leo Gabriëls hadden we deze avond een mooi plaatsje aan de rand van het podium op kleine afstand van de performer van de avond. Doug MacLeod zag ik vele jaren geleden voor het eerst in Raalte, toen nog op elektrische gitaar en met band. Ik vond het geweldig, hoewel een paar grootheden uit de Nederlandse blueswereld op dat moment een hapje gingen eten om de ‘herrie’ te ontlopen.
Later zag ik hem in het Gorinchemse Café Pavlov, waar hij speelde met alleen een drummer in de begeleiding, een telg uit de familie Burnside, als ik me goed herinner. Plaatselijke muzikant Jan van Aartrijk moch die avond een paar nummertjes meeblazen op de harmonica. Onvergetelijk het moment dat hij een verhaal zat te vertellen over een ‘marching band’ en op dat moment een fanfare orkest langs kwam marcheren. Tja, dat heb je op Koninginnedag.

Het was goed om te zien dat velen deze avond het slechte weer getrotseerd hadden om Dubb aan het werk te zien in een volgeladen Meneer Frits. Een heerlijk koel drankje werd aan tafel geserveerd en om klokslag negen werd de Amerikaanse troubadour aangekondigd en vanaf de eerste tel wist de charismatische muzikant de aandacht van het publiek te pakken en vast te houden. Relatief veel werk van zijn meest recente cd ‘Break The Chain’ kwam voorbij, maar ook oude favorieten als ‘Raylene’, de dame uit Baton Rouge stonden op de setlist. Wat betreft de setlist, voor hem lag een papier met zo’n vijftig titels erop, waarvan hij ter plaatste zijn keuze voor de avond bepaalde.
Tussen de nummers door entertainde hij de toehoorders met soms leerzame, soms raadgevende en soms komische conversatie. Zo vertelde hij dat hij zeven gitaarstemmingen gebruikte. Het stemmen tussen de nummers door ging bijna ongemerkt, omdat Doug de toehoorders op prima wijze bij de les wist te houden met zijn praatjes.
Na een met ‘Lonesome Feeling’ de tweede set gestart te zijn, stelde hij de vraag of er verliefde mensen in het publiek zaten. Geen reactie! Met daarop de waarschuwing dat sommige heren straks wat uit te leggen hadden aan hun partners vervolgde hij met ‘Dog House’. Vervolgens vertelde hij dat hij eigenlijk alleen maar eigen werk speelde, maar voor dertig dollar best bereid was om ‘Sweet Home Chicago’ te spelen, maar er aan toevoegde dat hij er voor 31 dollar gaarne bereid was er vanaf te zien. Met ‘Who’s Driving This Bus?’ volgde nog een politiek statement en met ‘Brand New Eyes’ gaf hij de raad mee om wat positiever naar de wereld te kijken.
Uiteraard kwam hij niet weg zonder een toegift en na een snelle slok van zijn Trappisten bier schotelde hij ons nog het instrumentale ‘Church Street Serenade’ voor met de aankondiging dat het nummer 3 minuut 22 zou duren en dat alle Duitsers nu gelijk op hun horloge zouden kijken om te controleren of dat wel juist was. Al ver voor Sinterklaas kwam het heerlijk avondje, met twee sets van een uur eerlijke muziek. En …. op weg naar huis was de regen verdwenen. Een prachtige manier om de nieuwe week te beginnen.