Een verslag van de 16e editie van het Blues aan Zee Festival op zaterdag 11 november 2017. Tekst Giel van der Hoeven met foto’s (klik hier voor gehele album) van Johan Sonneveld. Clipje van Arnold Velders waarvoor hartelijke dank.
Op de 16e editie van het indoor Blues aan Zee festival traden louter award winnaars en genomineerden op. Hierdoor was de line-up van een hoog niveau en dat was te merken aan de publieke belangstelling. De drie podiumzalen in de Noviteit waren de hele avond afgeladen vol. Ook in de foyer was het steeds een gezellig samenzijn van in- en uitlopende bluesliefhebbers.Onder de optredende artiesten waren veel oude bekenden te bewonderen. Alleen de Spaanse gitariste/zangeres Susan Santos debuteerde met haar trio in het voormalige klooster van Monster. De overige Nederlandse muzikanten gaven er in de afgelopen 15 jaar al eerder acte de présence.
Onder die vertrouwde bluesgezichten ook Ralph de Jongh. Tien jaar geleden trad de singer-songwriter al op in The Cotton Club, zoals de Kloosterkelder toen genoemd werd. In de zomer van 2014 gaf de Jongh zijn bijdrage aan het benefiet bluesfestival ALS Blues Helpt! Er is veel gebeurd in het afgelopen decennium, maar de einzelgänger op klompen is geen spatader veranderd. Oké, een tussentijdse poging om met zijn band Crazy Hearts meer voet aan de grond te krijgen mislukte jammerlijk. Maar de woorden ‘eerlijk’ en ‘puur’ blijven nog steeds van toepassing zijn op de performance van deze ruwe blonde bolster met een zwarte ziel. Hij bracht de kelder al op een vroeg tijdstip tot het kookpunt. Een heerlijk begin van een enerverende avond.
In de weer fraai gedecoreerde Juke Joint gingen Richard van Bergen & Gait Klein Kromhof een stuk rustiger van start. Beide zijn roots-muzikanten in hart en nieren en hebben hun sporen reeds dubbel en dwars verdiend in de blues-scene. Toch spatten ook hier het enthousiasme op een intense manier van hun optreden af. Gait (o.a. Champagne Charlie, Vage Klachten) speelt de bluesharp in de oude akoestische stijl en Richard (zang/gitaar) is misschien wel de meest hardwerkende bluesartiest van Nederland. Samen vormden ze een prima koppel die ‘het liedje zelf’ steeds als uitgangspunt namen. Die liedjes waren met name traditionals, maar ook solowerk van Gait en Richard én van de nieuwste Rootbag CD kwamen aan bod. Gecombineerd met veel improvisatie en innemende gesproken introducties bleef dat anderhalf uur lang boeiend. Én, wellicht staat er in 2018 een cd van dit bijzondere duo op stapel, zo wist Van Bergen ons te melden.
Ondertussen was op de Mainstage Dusink Blues begonnen. Een nieuwe naam met wederom vertrouwde gezichten aangevoerd door de actieve grijze eminentie van de Nederblues: Kees Dusink (o.a. 12 Bar Bluesband). Met de voormalige ritmesectie van de Veldman Brothers, Donald van der Goes en Marco Overkamp, gitarist Stephan Bijl (o.a. The Dead Flowers) en de voluptueuze leadsinger Marc Brocken (The Antones) is hij erin geslaagd om weer een succesformule te realiseren.
Hun slogan ‘blues vanuit de onderbuik’ is hier letterlijk en figuurlijk van toepassing. Rhythm & Blues met invloeden uit roots, soul en funk maken daar deel vanuit. Met zowel covers als met eigen werk, waarbij de swingende Westcoast blues wordt afgewisseld met heerlijke ballads met o.a. Peter Green, Eric Clapton, Albert Collins, Albert en BB King als inspiratoren. Een band die je zo op ieder bluesfeestje kan neerzetten.
Dat gold ook voor AJ Plug, waren het niet dat het hart van die band momenteel akoestisch klopt. Samen met het jonge natuurtalent Guy Smeets struinen Alexandra Jolanda Plug en Klaas Kuijt nu ook de kleine podia af als AJ Plug. Dit in afwachting tot de theatershow ‘Johan Derksen Keeps The Blues Alive’ in 2018, waaraan Sandra (AJ Plug) een bijdrage zal gaan leveren. En in afwachting van nieuw werk van Guy Smeets die hiervoor druk aan het schrijven en componeren is. Tussentijds maken de geboren bluesbeesten dus in deze akoestische samenstelling de podia onveilig, waarbij de kwetsbare zielen achter dit trio nóg meer tot uiting komen. Met voornamelijk door Sandra geschreven repertoire van de Wildgrooves cd’s ‘Let Go or Be Dragged’ (2014) en ‘Chew Chew Chew’ (2016). De magistrale gitaarlicks en solo’s van Smeets sloten perfect aan bij haar krachtige ongepolijste stem. Steun en toeverlaat Klaas ‘Wildgroove’ hield hierbij de boel ritmisch op de rails met zijn akoestische gitaar. Het was swingen, zwijmelen en genieten.
Maar dé sensatie van het festival was toch de Spaanse linkshandige gitariste Susan Santos. Dat kwam deels door haar onbekendheid bij een groot deel van het publiek maar voornamelijk door haar virtuositeit. Zo klein als deze señorita van stuk is, zo groots waren haar daden. Zeker als je je bedenkt dat de Shuffle Woman op een autodidactische manier leerde gitaar spelen en zingen.
Met haar powertrio dat bluesrock en roots combineert speelde ze al in veel clubs en op festivals in diverse Europese landen en in de VS. Nederland zal er nu ook aan moeten geloven. Want Susan’s uitstekende stem, aantrekkelijke gitaarstijl en sterke podiumperformance zijn zeer verfrissend in de hedendaagse blues-scene. Ze verraste daarmee ook iedereen in de bomvolle kloosterkelder. Uitbundig, maar op sommige momenten juist ingetogen.
Bewonderingswaardig hoe ze met de bluesballad ‘Long John Blues’ de kelder muisstil kreeg. Sinds 2010 bracht de Madrileense vier cd’s uit waarvan de meest recente ‘Skin & Bones’ (2016) na afloop gretig over de toonbank ging.
Voor het sluitstuk van de avond was Richard van Bergen weer verantwoordelijk. Met zijn bandgenoten van Rootbag, bassist Roelof Klijn en drummer Jody van Ooijen stond hij weer zo fris als een hoentje op de Mainstage. Een band die als naam al ruim zeven jaar bestaat maar in samenstelling door de jaren heen (door omstandigheden) is gewijzigd. Maar de onvolprezen voorman bleef dus Van Bergen die ook zo’n beetje alle eigen songs voor de band schreef. Zo ook voor het onlangs verschenen album ‘Walk On In’ waarover de kenners weer unaniem lovend waren (wanneer gaan we dit soort muziek nu eindelijk eens op de radio horen?). Natuurlijk kregen we veel songs van die cd te horen, maar ook van hun debuutplaat ‘Rootbag’ uit 2014. Waarbij die aanstekelijke zompige rootbag-sound met bonkende ritmes en messcherpe gitaarriffs en solo’s inmiddels voor steeds meer mensen herkenbaar wordt. Van Bergen & Co weten diverse stijlen uit de Rhythm & Blues, Delta blues en New Orleans klanken te combineren tot een geheel eigen Hollandse blues-sound die internationaal aanspreekt.
Zulke bevlogen en bedreven muzikanten moeten we koesteren in ons koudbloedige kikkerland. Gelukkig zijn er nog voldoende liefhebbers die dat doen; het bleef daarom nog tot in de late uurtjes aangenaam druk in de Monsterse Noviteit. De 16e editie van Blues aan Zee was, met artiesten uit de top van de Nederlandse blues-scene en een Spaanse revelatie, er eentje om nog lang op terug te kijken.
