Grayson Capps en begeleider Corky Hughes speelden op 09 November 2017 j.l. in de Ridderzaal van Grand Café De Waker in Maassluis. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik hier om het gehele album te kunnen bekijken.
Zomaar een donderdag in het pittoreske, mooi verlichte centrum van Maassluis lopen we naar Grand Café De Waker alwaar in de bovenzaal – de Ridderzaal – een luisterconcert zal plaatsvinden. Na gedane arbeid hebben we natuurlijk eerst een lekker etentje verdiend. Al snel blijkt dat het niet onverstandig is gebleken dat we een tafeltje hebben gereserveerd want de tafels zitten vol met bezoekers die ook naar het optreden gaan. De kaart is uitgebreid maar de keuze is snel gemaakt.
Capps komt uit Alabama, Mobile om precies te zijn maar werd volwassen in The Big Easy, New Orleans en is voor de echte liefhebber van Amerikana/Roots helemaal geen onbekende. Dit setje verslaggevers kende Grayson Capps wel uit de eigen platenkast maar nog nooit waren wij in de gelegenheid de man live te bewonderen. De afgelopen jaren was hij niet meer zo heel vaak in Europa maar deze keer doet de vijftig jarige singer-songwriter met de lange blonde haren toch weer een aantal mooie, intieme podia aan.
Als we om kwart over acht door Leo Kattestaart welkom worden geheten heeft het grootse deel van de krappe honderd bezoekers al plaatsgenomen op de stoelen, barkrukken en een derde is achter bij de toog blijven hangen. Er wordt gevraagd de mobieltjes op stil te zetten en een gesprek voor in de pauze te bewaren. Kijkend naar het publiek heb ik er het vaste vertrouwen in dat aan dit verzoek voldaan zal worden. Het publiek is gemengd, vooraan zitten een paar hele jongen mensen, we zien wat veertigers maar het gros is ‘over the hill’.
Kees Kap verzorgt het geluid maar juist als Capps hem wil bedanken blijkt dat de zangmicrofoon nog kuren vertoont. De set wordt gestart met de titeltrack van het nieuwste album ‘Scarlett Roses’.
Dat vandaag de tweede koude dag van November is heeft Grayson Capps ook gemerkt en hij had graag een lief gehad die hem verwarmd had. Om zijn publiek te verwarmen horen we ‘Hold Me Darlin’ ‘ waarbij ik bijna van de barkruk kukel doordat ik maar moeilijk stil kan zitten bij de werkelijk eminente slide-partij van begeleider Corky Hughes op de electrische gitaar.
Capps is niet alleen een begenadigd zanger en liedjesschrijver maar houdt er ook van om iedere song vooraf te laten gaan door een verhaal en/of anekdote. Zo horen we dat het voor Capps lijkt alsof iedere vierde song op de radio in Alabama over een verliefd stelletje met een nieuwe pick-up truck en een 6-pack bier gaat. We weten allemaal dat 25 jaar later het leven er heel anders uitziet en die pick-up truck hartstikke verroest is en een 6-pack bier niet meer helpt. Wat wel zou kunnen helpen is ‘Bag Of Weed’, een nummer van het nieuwste schijfje. Mijn muziekmaatjes en ik genieten met volle teugen van de sfeer gecreëerd door deze man maar ook zeker van ‘bad ass’ Hughes op de slide.
Dat Hughes ook jazzy klinken kan bewijst hij tijdens ‘You Can’t Turn Around’, alweer zo’n mooie song over ouder worden. De Lucky Strike smoking queen van Nola ‘Washboard Lisa’ werd niet zo heel erg oud, ze stierf nog niet zo lang geleden aan keelkanker en Capps besloot een nummer aan deze markante figuur uit New Orleans te wijden. Een uitermate gefronterend nummer maar weer vol met mooie lyrics.
Ondertussen is Capps’ stem opgewarmd en hoort hij nog voller aan dan aan het begin van de set, hij ragt op de half versleten akoestische gitaar alsof zijn leven ervan afhangt. Wat een passie straalt deze man uit maar ook dankbaarheid aan zijn publiek wordt geuit.
Als ik de man bekijk kan ik er geen voorstelling van maken dat deze ‘oerman’ ooit Duran-Duran en Depech Mode fan is geweest toch deelt hij dit met zijn toehoorders alvorens ‘ This Is A Song Just For You’ waarin hij beschrijft hoe de stad New Orleans, haar bewoners maar ook zeker de muziek aldaar hem voor àltijd veranderde.
Grayson Capps en Corky Hughes zijn niet altijd als akoestisch duo op het podium te vinden maar vormen samen met Will ‘Alien’ Kimbrough, Sugarcane Jane de band Willie SugarCapps, een nummer wat op het album van deze band is opgenomen is ‘Willie Sugarcapps’ maar bij gebrek aan backing-vocals worden de toehoorders terstond omgedoopt tot het Maassluizer Gemengd Koor. Het is in mijn oren een niemandalletje maar ik geniet wél van de bijna Arabische sound die Corky weer uit zijn gitaar weet te halen.
De eerste set wordt afgesloten met een samenzang van ‘Poison’, Capps staat rechtop om het Nola-ritmische nummer à capella tot apotheose te brengen. Als we na aanschaf van de laatste twee albums die met de gouden stift worden gesigneerd ons tot de bar wenden bestellen we geen ‘Hurricane, Grenade, Sazerac of Mint Julep maar een ander hartversterkertje.
Het duo Capps/Hughes heeft het druk in de pauze maar na een twintig minuutjes signeren zien we singer-songwriter Capps om kwart voor tien de harpbeugel omhangen voor het nummer ‘Get Back Up Again’. Tijdens de pauze hebben zijn fans veel verzoeken ingediend en Grayson zal proberen aan de meeste te voldoen zo vertelt hij ons.
De huilende gitaar is weer van Hughes, een bijzondere man deze Hughes. Geen spotlight-zoeker maar de man is slechts voorover gebogen al draaiend aan de knoppen op de gitaar waarneembaar.
Op de weg van Mobile naar New Orleans bevindt zich een gehucht met de ‘sleaziest’ naam voor een stadje aldus Capps…..’Slidell’. Dit werd dan ook de titel van de song die Capps over de geboortestad van Clarence Gatemouth Brown schreef.
‘Old Graveyard’ is een song met een legubere boodschap, ‘floating bodies’, de introductie naar ‘Love Song For Bobby Long’ ervaar ik als een verwarrend té lang verhaal maar het nummer werd samen met een aantal andere songs wél gebruikt in de film naar het boek van Capps’ vader over de markante huisvriend van de familie, Bobby Long, een man die het meest lijkt op de kruising tussen ‘Zorba de Griek’ Anthony Quinn en Al Pacino aldus Capps.
Capps zet Corky Hughes ‘on the spot’ tijdens het up-tempo ‘Wail & Ride’ van het gelijknamige album uit 2006, hoe Hughes zo kaal, zonder kunstgrepen dit psychedelische geluid uit zijn gitaar krijgt is een overdonderend applaus waard.
Alweer een markante persoonlijkheid van de Mississippi is Mr. Jim, de man en zijn brouwsel – wat een na het nemen van drie grote slokken een klein vrouwtje vloerde – wordt bezongen in ‘Coconot Moonshine’ . Ook al lijkt het nummer, te vinden op The Lost Cause Minstrels (2011) bij aanvang smooth en rustig de fabuleuze Hughes op gitaar en de krachtige stem van Capps maken dat het nummer ruig en vuig wordt beëindigd.
Steeds weer checkt Grayson met een van de organisatoren, Leo Kattestaart, of hij nog tijd heeft voor een volgend nummer. Capps kent zichzelf n.l. goed; hij schijnt zich nogal eens te verliezen in de tijd die de anekdotes/intro’s naar zijn poetische songs met zich meebrengen. ‘New Again’ is het nummer wat me vanavond het meest raakt, enig kind Grayson schreef het nummer n.a.v. de constatering dat zijn vader aan een klinische (ernstige vorm van) depressie lijdt. De bespeling van de blues-harp op de beugel maakt dat Capps mijn hart door midden splijt, het wordt Capps té emotioneel en mij ook. Het tappen van de laars op het antieke houtwerk van de Ridderzaal bezorgen mij de rillingen over het lijf, hoe eenzaam kan een mens in een volle zaal worden vraag ik mij af……
Het eind van dit heel bijzondere optreden van ‘the lost minstrel’ Grayson Capps wordt net als op het spiksplinternieuwe album – de cd ziet in de US pas volgende maand het levenslicht – afgesloten met ‘Moving On’…….Capps “played in markets, played in towns” zoals de tekst leest maar in Maassluis speelde Capps niet alleen, hij voerde een conversatie met zijn publiek waarbij hij zich niet geneerde om de vele ups en downs die een mens kunnen treffen met zijn publiek te delen. Een staande ovatie valt hem ten deel en dan kan het gezelschap Capps/Hughes een toegift natuurlijk, ondanks de tijdsdruk, niet ontzegd worden.
Van ‘Stavin’ Chain’ uit 2007 horen we op speciaal verzoek van de dame van JoJo Concerts ‘Ike’ maar Capps doet zijn reputatie eer aan als ook in de toegift niet een maar twee songs zijn opgenomen. De set wordt afgesloten met “a big bang” en mét introductie én harpbeugel de song van het album If You Knew My Mind uit 2005, ‘I See You In Everything I Do’ is mede door de virtuose solo van Corky Hughes het uitgelezen nummer om de koude nacht in Maassluis te kunnen trotseren.
Deze toch ietwat bij het grote publiek ondergewaardeerde troubadour Grayson Capps heeft samen met begeleider Corky Hughes de bezoekers via een gevarieerde set aan de hand meegenomen naar zijn New Orleans, de toeristen- maar ook de minder bekende duistere wijken, de swamps, langs de oevers van de Mississippi en natuurlijk het Alabama van zijn jeugd. Het was een bijzondere avond in goed gezelschap van ‘kindred spirits’ en hele bijzondere muziek!
Grayson Capps is in Nederland nog te zien op:
13 Nov. – Meneer Frits – Eindhoven
14 Nov. – Qbus – Leiden
Opnieuw zijn The Lock Keepers er in geslaagd een bijzondere muzikant naar Maassluis te halen, wij danken The Lock Keepers -Leo Kattestaart, Arie van der Sar, Cees Kloppenburg – voor de gastvrijheid en wensen hen én hun vaste achterban nog heel veel mooie concerten.
Wat een onwijs mooi verslag Nicolette. Geen woord van gelogen. Ben al jaren vette fan van deze geweldenaar. José bedankt voor de mooie foto’s . Gelukkig is hij nog te zien bij meneer Frits in Eindhoven en ook nog in de Q-bus in Leiden. We kunnen nog een paar keer genieten van deze kanjer. En vooral niet te vergeten, wat een gweldenaar die mr Hughes.