Susan Santos speelde op 28 oktober 2017 met begeleiders in ‘t Keerpunt van Spijkerboor. Tekst Roelf Rozema en foto’s Gerrie van Barneveld en Roelf Rozema.
Zoomt u even mee, in? Nederland, Drenthe…Spijkerboor. Tegen de provinciegrens met Groningen, ligt dit gehuchtje (165 inwoners) op de lijn Assen-Veendam, in het mooie Aa en Hunzedal. Al meer dan 250 jaar is ’t Keerpunt het dorpscafé van Spijkerboor. De huidige uitbater is, naast een echte
caféhouder, een muziekfanaat. Zeer regelmatig haalt hij muziekacts naar zijn café en wel, met een neusje voor de zalm. Dus houdt dit in de gaten. Deze keer is het gelukt om Susan Santos naar Spijkerboor te halen en wel als aftrap voor haar Holland Autumn tour 2017.
Het eerste wat Susan zegt; “It feels as if I gonna play in my livingroom”. Dat is zeker zo, wij noemen dat in Nederland een bruincafé. Ze heeft d’r zin in, voelt zich zeer op haar gemak.
Het beperkte aantal gasten dat op het concert is afgekomen, heeft er ook zin in en bestaat voornamelijk uit de echte liefhebbers van blues en aanverwante.
Deze jonge Spaanse dame, heeft al een behoorlijke muzikale loopbaan achter de rug. Als zelfgeleerde (linkshandige) gitariste heeft ze in diverse bands gespeeld, voordat ze in 2009 naar Madrid vertrok om daar een band te vormen met haar eigen naam. Een trio in de genres Blues, Rock en Amerikaanse rootsmuziek. Naast de vele optredens in clubs en op festivals in eigen land, heeft ze haar vleugels inmiddels ook uitgeslagen naar andere landen in Europa en is de US bezocht.
Vier albums zagen het licht, ‘Take me home’, ‘Shuffle Woman’, ‘Electric Love’ en in 2016, ‘Skin & Bones’. Met ‘Skin & Bones’ is ze waar ze wil zijn; variatie met direct- en doorleefdheid in elke noot. Alle, eigengeschreven nummers, zowel muzikaal als tekstueel.
Nadat de bassist, Joan Componalame, zegt dat het “Gezellig” is (hij heeft in Amsterdam gestudeerd) begint de eerste set met ‘Ice On Fire’. Het komt direct binnen, hier staat een rasgitariste, met een eigen geluid. De nummers van haar laatste album maken de meeste indruk, o.a. het rootsy, ‘Stop Driving Me Crazy’ en ‘Going Down South’, honkytonk, country.
Maar ook de slow blues, lange uitvoering van ‘Long John Blues’ is indrukwekkend. De zang kan iets meer soul gebruiken en er is het Spaanse accent, maar dat is vergeven. Covers komen aan bod; ‘Call Me The Breeze’, ‘Pride And Joy’, ‘Steamy Windows’. Maar met een eigen interpretatie, puntig gitaarspel. ‘Steamy Windows’, krijgt met een accent,”steamy widows”, een andere insteek, maar zoals gezegd….vergeven.
Heerlijk zoals het nummer na de pauze, ‘Right On Time’ een swingende beweging oproept dat me doet denken aan John Hall (Orleans). ‘Rattlesnake’ (het titelnummer van het nieuwe album) is een “stompende” rocker met mooi swampy, slidespel. In de toegift wordt ‘Sleepwalker’ van The
Shadows/Setzer gespeeld, het publiek in, op de knieen, gaaf.
Drums: Eddy Lammers. Bas: Joan Componalame
Deze tour, in het clubcircuit, is een kennismaking. Maar Susan zal zeker niet misstaan op één van de grotere festivals, het komende seizoen.
Gevarieerd en gepassioneerd, zo kan het optreden in twee woorden worden samengevat. Willem glundert, en dan is het goed. Hij tikt me aan; “voor het volgend jaar, weer in de pocket”.
– 10 November Bergen
– 11 November Festival Blues aan Zee, Monster
– 12 November Roermond
– 17 November Moonshine,Sliedrecht
