Courtney Marie Andrews speelde met band op 21 augustus 2017 in de Spiegeltent tijdens Festival Noorderzon in Groningen. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
Courtney Marie Andrews is geboren in Phoenix, Arizona. Zij trok op 16-jarige leeftijd met haar gitaar de wijde wereld in als achtergrondzangeres en studiomuzikante. Gelukkig vergat ze niet om ook aandacht te schenken aan haar eigen muzikale ontwikkeling. In 2011 besloot ze tijdelijk wat honkvaster te zijn om liedjes te schrijven en een album op te nemen. Voordat het goed en wel werd uitgebracht was Courtney alweer onderweg naar België om aan te sluiten bij Milow. In België doorstond zij een moeilijke periode; ze had heimwee naar Amerika, een gebroken hart en ze miste haar familie en vrienden. In deze deplorabele toestand schreef ze de eerste songs voor een nieuw album. Terug in Amerika ging ze in een bar werken en werden liedjes over thuiskomen en erbij horen aan het op stapel staande album toegevoegd. Honest Life werd een “coming of age”- album. Veel songs zijn tijdens dit concert afkomstig van dit album uit 2016. Momenteel wordt gewerkt aan een nieuw album. Een aantal liedjes hiervan beleven vanavond een try-out.
Courtney was eerder in Europa, maar voor haar band is dit het eerste optreden aan de andere kant van de oceaan. Die prachtige Spiegeltent, op dat sympathieke Festival Noorderzon, is geen slechte plek om kennis te maken met Europa! De muzikanten hebben zich al verbaasd over het enorme aantal fietsen dat op de grasvelden van Noorderzon wordt gestald en zijn blij verrast over een uitverkocht huis op een doorsnee maandagavond. Het is wellicht plankenkoorts die de bassist parten speelt. Het is negen uur en er wordt op hem gewacht, het publiek wacht geduldig mee. De sfeer in Groningen is altijd relaxt. Als de band compleet is voegt Courtney zich, met gitaar, bij het gezelschap.
Zij is een prachtige verschijning, klein van stuk, met lang blond haar, een ernstig gezichtje met twee donkere grote ogen, die je indringend, bijna emotieloos, aankijken. Een lange doorschijnende jas, met roosjes op de schouder, opvallende ringen aan de vingers en een “M” getatoeëerd op een onderarm completeren het plaatje.
Met het mid-tempo, How Quickly Your Heart Mends zitten we meteen lekker in de country-feel. Het stemgeluid van Courtney houdt het midden tussen dat van Joni Mitchell en dat van Emmylou Harris; prachtig dus. Het zijn vooral persoonlijke verhalen die passeren, met de liefde als meest in het oog springend onderwerp. Vooralsnog valt er weinig mimiek op het strakke gezichtje van Courtney Marie Andrews te bespeuren en het ziet ernaar uit dat het een ernstige avond gaat worden met een song als Table For One.
Andrews wordt op het podium geflankeerd door gitarist, bassist, drummer en toetsenist, een bescheiden stel jonge muzikanten. Met de ballad Long Road Back To Yourself, weet Andrews me compleet te overtuigen van haar kwaliteiten. Strak gezichtje of niet, wat een prachtige song is dit en wat passen de teksten goed bij haar persoonlijkheid.
Vanavond zijn wij het eerste publiek dat Kindness Of Strangers te horen krijgt en op basis daarvan durf ik het aan dat nieuwe album, zonder vooraf beluisteren, te kopen. De zin “some things take a lifetime to understand” uit het titelnummer van het album Honest Life, blijft in mijn hoofd nog lang
nagalmen. Dit zijn grote mensen uitspraken!
De positie van vrouwen bezingt Andrews in haar eentje. Ook vanavond krijgt Trump een behoorlijke veeg uit de pan. Inmiddels wordt er wat meer over het podium bewogen, staat het gezichtje wat minder strak en kan er een lachje af. Met korte verhaaltjes worden de liedjes aan elkaar geregen. Als de akoestische gitaar wordt vervangen door de elektrische komt er wat meer power in de nummers en in de presentatie. Er vindt nog een spannend gevecht plaats tussen Courtney, een losschietende gitaarband en een gitaar die moet worden gered.
De folky country stem, houdt stand, ook in het steviger werk, als Heading North. De interactie tussen de muzikanten wordt groter. Met Irene, waarin behoorlijk hoge noten worden gekraakt, is het dan bijna afgelopen. De toegift bestaat uit wederom een song voor het nieuwe album die geen enkel
publiek ooit te horen kreeg. Rough Around the Edges. Andrews alleen op het podium met haar gitaar.
Over de piano hangt een kleed met een afbeelding van Arizona, een woestijn met cactussen. Daar komt ze vandaan die ingetogen, beeldschone zangeres, liedjesschrijver.
De band bevindt zich nu elders in Europa maar keert nog terug naar Nederland; mis het niet:
8 september, Doornroosje, Nijmegen
9 september, Paradiso, Amsterdam
