De elfde editie van het Bluesfestival Hoogeveen vond plaats op 19 november 2016 in De Tamboer te Hoogeveen. Een sfeerverslag met tekst en foto’s door Gerrie van Barneveld.
De elfde editie van het Bluesfestival in Hoogeveen heeft op zich laten wachten. De vorige editie was alweer in 2014. Deze keer lag de nadruk op de Chicago Blues en met ongeveer 1200 mensen was het goed bezocht. De opzet was ook iets compacter. Zo was de Passagezaal niet in gebruik en het podium van de Tamboerzaal was ook kleiner gemaakt en schaars verlicht.
De aftrap werd gewoontegetrouw verricht door de Greyhound Blues Band met als eerste gast Kat Baloun. Zij had de moeilijke taak om het afwachtende publiek te vermaken. Aan haar inzet lag het niet. Gewapend met een trits harmonica’s ging zij zelfs de vloer op.
Ondertussen speelde in de Tamboerzaal John Primer zijn Chicago Blues. Hij heeft ooit nog in de band van Muddy Waters gespeeld. Deze veteraan had het zichtbaar naar zijn zin. Naast enkele nieuwere nummers speelde hij vooral oude klassiekers als ‘Hoochie Coochie Man’, ‘Forty Days and Forty Nights’ en ‘Sweet Home Chicago’.
Een van de hoogtepunten was ‘Before You Accuse Me’ met een lange gitaarsolo. Medebegeleider Little Boogie Boy glunderde er ook van.
In de Parkfoyer waren ook twee bands geprogrammeerd. Hier presenteerde Robbert Fossen met zijn jonge begeleiders The Electric Men met o.a. Thomas Toussaint op de blues-harp , zijn versie van de Chicago Blues. Ook bij hem een eerbetoon aan Muddy Waters met klassiekers als ‘Rollin and Tumblin’ en ook ‘Forty Days and Forty Nights’. Mooi ook dat hij een jonge generatie de oude blues laat spelen.
De afsluiter Those Responsible uit Ierland had het moeilijker. Mede kwam dit door het late tijdstip. Wel hadden zij ook eigen nummers met wat soulinvloeden.
De Greyhound Blues Band mag nóg een gast verwelkomen, pianist Leon Blue, die ooit in ons eigen Den Haag woonde is bekend van The Mannish Boys. Hij speelde o.a. bij Lowell Fulson, and Albert Collins maar ook bij de Ike & Tina Turner Revue. Vandaag vermaakt hij het publiek in Hoogeveen met o.a. Peter Struijk op gitaar.
De organisatie had een speciale jonge band uit Chicago als hoofdact gecontracteerd. Jamiah on Fire & the Red Machine debuteerden in Europa en wel in Hoogeveen! Jamiah Rogers is met zijn 21 lentes de oudste van het trio. Di’ Onte op drums en Anthony op bas zijn nog jonger. Jamiah wordt gepresenteerd als de nieuwe Jimi Hendrix. Hij heeft zeker de looks en de maniertjes van een gitaarheld. Met de tanden gitaarspelen hoort daar ook bij. De ritmesectie is ook top. Di’Onte drumt fantastisch en Anthony begeleid zonder opsmuk. Het speelplezier van Jamiah druipt er vanaf.
Het repertoire bestaat vooral uit klassiekers. De set bestaat onder andere uit ‘Hey Joe’, ‘Further On Up the Road’, ‘Hoochie Coochie Man’ en ‘Killing Floor’. Jamiah brengt het met veel soleerwerk en jeugdig enthousiasme. Mama kijkt vanaf de zijkant toe en zag dat het goed was. In de toegift wordt nog ‘Come Together’ gespeeld. Hoogeveen is veroverd door Jamiah.
De Greyhound Blues Band sluit het festival af. Speciale gast Archie Lee Hooker heeft het makkelijker dan Kat Baloun. Kat Baloun moest moeite doen om het publiek mee te krijgen. Bij Archie Lee Hooker is het propvol en het publiek swingt vanaf het begin.
Een mooi einde van een geslaagd festival met een bijzondere line-up. Hopelijk is er in 2017 weer een volgende editie.
