Een verslag van de 15e editie van het Blues aan Zee Festival op zaterdag 12 november 2016. Door Giel van der Hoeven (tekst & filmpjes) met foto’s (klik hier) van Johan Sonneveld.
De vijftiende editie van het Blues aan Zee festival had met minder podia en artiesten dan voorgaande jaren een andere opzet. De sfeer was er niet minder om en de zes optredende bands zorgde voor voldoende variatie. The JukeJoint, KloosterKelder en uiteraard de Tuinzaal als mainstage waren de zalen waar het allemaal plaats vond.
Om half negen mocht presentatrice Renate Heins de eerste band Flat Tire in de KloosterKelder aankondigen. Het Amsterdamse Westcoast Jump & Rhythm and Blues kwartet speelde vrolijke uptempo blues met hier en daar een slowblues. Zoals de prachtige ballad ‘Please Accept My Love’ van B.B. King. Bandleider en zanger-gitarist Marcel Schuurman kondigde alle songs aan met humor en zelfspot (“ik ben nou eenmaal gek op problemen“) wat het optreden aangenaam en boeiend tegelijk maakte.
Een kwartier later gaf het duo Herbie & Guitar Ray acte de présence in The Juke Joint.
HerbieBlues (Harbert Grezel) trapte alleen af, zoals hij dat ook regelmatig als straatmuzikant in het het land doet. Solo met een koffertje vol mondharmonica’s en zichzelf begeleidend op de vintage suitcase bassdrum. Het repertoire behelst veel obscuur materiaal met traditionals als ‘Deep River Blues’ en spirituals waaronder ‘Down by the Riverside’. De veelzijdige Raymond “Guitar Ray” Nijenhuis vormt met zijn swingende fingerpicking en dampende shuffles een ideaal duo met HerbieBlues.
Tim Lelegems (o.a. Fried Bourbon) is in België een levende legende in de bluesscène. Hij heeft overal in de Lage Landen gespeeld en kruiste het pad van velen blues- en bloedbroeders.
Zijn kwartet Shakedown Tim & the Rhythm Revue speelde vanaf negen uur op het hoofdpodium zowel traditionele blues als uptown jump, swing & boogie. De mannen droegen stijlvolle bijpassende 50’s retro fashionkleding. Je waande je dan ook regelmatig in een R&B-club uit die tijd. Met het geluid van een vintage fat body gitaar, saxofoon en een rete-strakke ritmesectie. Muziek dus om de heupen bij los te schudden.
De buitenbeentjes deze avond kwamen uit Delft en speelde als tweede band in de Kloosterkelder. Het gelegenheidstrio Forever Young mocht op de 71e verjaardag van Neil Young een ode brengen aan hun held.
Zanger-gitarist Henk Koorn (o.a. Hallo Venray) zijn stem vertoont veel gelijkenis met die van Neil Young, dus de songs zijn hem op het lijf geschreven. Ferdinand Bakker – ooit gitarist bij één van Neerlands beste progressieve rockbands, Alquin – liet horen het kunstje nog niet te zijn verleerd. Hij toverde de mooiste solo’s uit zijn Gibson. Het derde bandlid is ook al een grootheid in de Nederlands popscene; de 67-jarige Polle Eduard (Tee Set, After Tea, Polle Eduard Band) staat nog steeds als een jonge god op het podium. De respons uit de bomvolle kelderzaal bracht ook het trio in opperbeste stemming. Om nog een echt bluestintje aan het Neil Young-waardige optreden te geven werd een heerlijke versie van ‘Vampire Blues’ als toetje gespeeld.
Ondertussen ging in The Juke Joint het optreden van Ramblin’ Dog van start.
Vier bedreven muzikanten uit Eindhoven en omgeving die beschikken over een vracht aan muzikale ervaring. Hun akoestische songs klinken ingetogen én swingend tegelijk. Al tijdens het openingsnummer ‘After Midnight’ (J.J. Cale) hebben we in de gaten dat we hier met perfectionisten te maken hebben. Frank Reemers (gitaar, zang), Joep de Greef (zang, gitaar, bluesharp), Hans Marijnissen (cajon, percussie) en Markus Trum (bas) speelden een mix van diverse stijlen, van slow tot opzwepend. Met onder meer het slotakkoord ‘Got My Mojo Working’ toonde deze beschaafde heren van Ramblin’ Dog aan, dat hun akoestische blues beestachtig kan swingen als een malle.
Als slotact had de BaZ-organisatie voor de Duitse Blues Awards winnaars 2016, Kai Strauss & The Electric Blues All-Stars gekozen.
Kai Strauss is hier vooral bekend als toonaangevend gitarist bij Memo Gonzalez & The Bluescasters. Solo en met zijn eigen All-Star gezelschap TEBA maakt hij de laatste jaren steeds meer naam in Europa. En nam hij twee albums op: ‘Electric Blues’ en in 2015 o.a. met onze eigen Big Pete van der Pluijm ‘I Go By Feel’. Deze elektrische bluessterren met drie Duitsers en één Amerikaan, bassist Kevin DuVernay uit Seattle, in de formatie klinken met hun Texas- en Chicago blues meer Amerikaans dan Europees. Een andere opvallende troef is saxofonist-bluesharpist Thomas Feldmann. Ook hij was ooit Bluescasters-lid en brengt enorm veel swing in de band. Het werd een lekkere afsluiter van een mooi 15e Blues aan Zee festival in de Noviteit waar de ‘Blues Is Allright’.
[filmpje volgt]
