Het Belgisch Rhythm & Blues Festival, Blues Peer, vond plaats op 15, 16 en 17 juli 2016. Hieronder het verslag van vrijdag 15 juli. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois. Klik hier om het album te bekijken.
Zoals Blues Peer betaamt wordt deze 32e editie ook weer geopend door een band “uit eigen gouw”.
Suncourt Ramblers is ook zo’n band afkomstig uit Belgisch Limburg, niet alleen staan zij met één voet stevig op eigen Belgische bodem maar zij staan ook met één voet in de Amerikaanse folk en Bluegrass. Deze 7-man koppig band heeft naast hun gemeenschappelijke liefde voor voorgenoemde genres, deelt Suncourt Ramblers ook de ambitie om hun instrumenten tot in de puntjes te beheersen of ze desnoods zelf (om) te bouwen.
Volgens het spoorboekje zijn we in voor een flinke dosis banjo, mandoline, up-right bass, viool en vooral akoestische gitaren. De muziek, zelf geschreven of met zorg uitgevoerde covers zijn beïnvloed door Steve Earle en Bob Dylan. Suncourt Ramblers’ leden zijn: Jos Maesen vocals/dobro, Hans Wolters vocals/banjo, David Bammens vocals/mandoline, Bert Peyffers up-right bass, Jos Vandael vocals/accordeon, frontman Eric Vanderfeesten vocals/gitaar en Peter Lesage op de viool.
De stem van Jos Maesen maakt door zijn afstand tot microfoon behoorlijk indruk maar nog meer maakt de de uitvoering van de gospel ‘High On A Mountain Top’ wat opgedragen wordt aan de slachtoffers die daags voor het festival vielen in Nice. De bluesgrass uitvoering van ‘Brown Eyed Girl’ is ‘n opmerkelijke cover, ‘Wagon Wheel’ is ook heel dansbaar. Jammer dat de introducties niet allemaal helemaal verstaanbaar zijn maar er staan goede tokkelaars op het podium in dit gezelschap van zeven zoals Jos Maesen (dobro), Hans Wolters op de banjo en de jongste Rambler Bert Peyffers op de contra-bass die ook nog eens geïnspireerd blijkt door Stanley Clarke gezien zijn percussiewerk op zijn ‘divine lady’.
De lekkerste stem is voor mij van accordeonist Jos Vandael en de ondeugendste lach zal toegeschreven worden aan mandoline bespeler David Bammens.
Alsof al dit moois nog niet genoeg was voor de openers van de eerste dag van Blues Peer zijn we ook nog getuige van een spel op de cigar-box guitar van Jos Maesen. Een fijn gezelschap die ook op de Nederlandse Roots/Bluegrass festivals niet zou misstaan.
De tweede band “uit eigen gouw” zijn de Boogie Beasts, dit setje van uw on-line muziek magazine The Blues Alone? deden al eerder verslag van een bijgewoond optreden van deze samenwerking tussen Walen Mathias ‘The Goon Mat’ Dalle op gitaar/vocals en Fabian ‘Lord’ Bennardo op bluesharp en Vlamingen drummer Gert Servaes en Jan Jaspers vocals/gitaar.
Deze vier heren van de Boogie Beasts hebben in de 2 jaar dat zijn samen op de bühne staan hun sporen al snel verdiend in het blueswereldje. Inmiddels hebben de Boogie Beasts naast hun EP-tje nu ook een volwaardig album uitgebracht onder de titel ‘Come And Get Me’ en dat is nu juist wat de Boogie Beasts ook hier op Blues Peer 2016 met het publiek doen.
Wederom pakken zij de toeschouwers in met hun passionele, maar vuige blues-harp tonen van Lord Bennardo die tijdens het zéér up-tempo ‘Soul Keeps Crying’ met gemak ook maar even op de luidspreker klimt.
Maar ook het stemgeluid en de vintage-sound van de gitaar van Mathias Dalle zijn zulke inpakkers. Onderwijl kan ik natuurlijk Jan Jaspers’ virtuositeit op de gitaar maar ook zijn passievolle vocalen niet negeren. Wàt ‘n geluid zetten deze vier mannen toch neer, kippenvel! Het geheel is een gesmeerd lopend optreden waarbij Geert Servaes op de drumms de backbone van de band blijft.
Ook al zag ik deze band eerder optreden, ik blijf genieten van deze mix van garage- en southern rock, blues, geïnspireerd door R.L. Burnside, John Lee Hooker à la de North Mississippi Allstars. De laatste nummers van de set, ‘Disco Blues’ waarbij het publiek gedwee de vraag inwilligt om swingend van links naar rechts te lopen en met The Game afkomstig van de EP wordt de set succesvol afgesloten.
De trance-achtige boogie- en slide-blues, waarbij Mathias met gemak – incluis sigaretje – de riff van Deep Purple’s Smoke on The Water weeft. Het geluid van de Guttlin door ‘The Goon Mat’ Mathias Dalle dat pakt ook de jongere muziekliefhebbers hier op Blues Peer; een goed optreden en ik kan het nieuwste schijfje ‘Come And Get Me’ inmiddels ook van harte aanbevelen. Boogie Beasts de meest on-Belgische band, komen ze uit Mississippi of uit D’n Belgique?
Jan de Bruijn wordt in Vlaanderen beschouwd als “uit eigen gouw” maar is natuurlijk afkomstig uit Zundert – Nederland, in de vorige eeuw toen dit festival van “Peerse Fieste” omgedoopt tot BRBF, in 1985, betrad The Crew bestaande uit Jan de Bruijn, zijn zusje Anneke en zwager Pieter van Bogaert als tweede band op de zaterdagmiddag het podium. Een kleine dertig edities later, staan gitarist/songwriter Jan de Bruijn en toetsenist Pieter van Bogaert hier weer. Jan de Bruijn heeft onlangs een nieuw album uitgebracht Bitter Sweet, waarop goed zijn virtuositeit te horen is. De Brabander staat al jaren garant voor zijn eigen cocktail van blues, funk en vooral voor soul, een stijl voor mij behoorlijk onweerstaanbaar is gebleken. Jan de Bruijn speelt “from the heart” en zal de toeschouwers die (nog) onbekend met hem zijn zéker weten te overtuigen.
Jan de Bruijn vocals/gitaar heeft vandaag zijn bandleden Luc ‘Luke Alexander’ Janssens gitaar, ritme-sectie Bart Buls (bass) en Pieter Doms (drumms), Sam Vloemans (trompet/percussie), Henri Ylen (sax/ percussie) en last but not least zwager Pieter van Bogaert op de Hammond/piano naar Blues Peer meegebracht.
Jan de Bruijn heeft ook voor dit optreden weer gekozen voor zijn trouwe Steffsen, een gitaar met een prachtig mooi geluid. Natuurlijk horen we een paar nummers van het laatste album zoals het mooie ‘Looking For A Better Day’ waar ik me niet aan de gedachten aan Cooke/Redding kan onttrekken. Hevig genietend van ‘Blow The Fuse’ waar de Jan de Bruijn Band de hele tent aan het dansen krijgt; soms krijg ik door Pieter van Bogaert’s inbreng op de piano flashbacks naar het bijgewoonde concert van Bruce Springsteen van vorige maand in Den Haag.
De sax intro van Henri Ylen in ‘She Loves A Fool’ ook weer zo’n prachtig nummer van Bitter Sweet. Voor allen die ons ontvallen zijn horen we ‘Can’t You Tell’ waarin een zeer emotionerende trompet solo van Sam Vloemans inclusief muffler – TOP!
Ode aan de ex-vrouw van Jan de Bruijn komt in het swampy ‘You Ain’t The World To Me’ waar ik immens geniet van het slide werk Luke Alexander. Deze gitarist bespeelt maar liefst drie verschillende ‘babies’; een Duesenberg, een Cort maar helaas kon ik van ‘Rusty Baby’ de makelij niet ontwaren, wél het geluid en dat was en streling voor het oor. Jan de Bruijn heeft een lichte twijfel of hij genoeg blues heeft laten horen en speelt een weergaloze cover van Piney Brown’s ‘Sugar in My Tea’ waarbij de sax en B3 elk een prachtige solo krijgen.
“Met dank aan Curtis Mayfield onze laatste” zo sluit deze véél te bescheiden Brabander het optreden af; de band zet de cover van ‘People Get Ready’ in maar maakt ook van dit gospel-achtig, soulish nummer zijn eigen versie, een versie wat het bluesminnende publiek aanwezig op de Peerse Weide woordelijk meezingt.
De enige uitzondering op deze eerste festivaldag die niet “uit eigen gouw” zijn is Bonita & The Blues Shacks. Als trouwe lezer van TBA? zult u één naam herkennen; The Blues Shacks.
Inderdaad dit zijn de Duitse B.B. & The Blues Shacks die bestaan uit de broertjes Arlt; Michael ‘Maddy’ frontman van de band op blues harp en vocals en Andreas op de gitaar ter zijde gestaan door ritme-sectie bestaande uit André Werkmeister op de drumms en Henning Hauerken op bass, de toetsenist is Fabian Fritz.
De zeer appetijtelijke dame die zich omringt ziet door deze geweldige muzikanten stapt als Bonita Niessen (1977) door het leven. Van oorsprong komt Bonita Jeannetta Louw uit Zuid-Afrika, ze belandde als au pair in Duitsland maar “blood is thicker than water” en dus vond Bonita ook in Duitsland een gewillige microfoon. De dame is een doorgewinterde zangeres want zij stond al in support-act van de Eurhythmics, Kool & The Gang en The Beach Boys. Bonita vervulde rollen in musicals en nam zélfs een single met Bootsy Collins op. Andreas Arlt vervult met zijn openingsriff op de Gibson de tent met de eerste échte bluesklanken; een luid gejuich is het gevolg. De show is goed opgebouwd met eerst een aantal nummers van The Blues Shacks waarna na een kleine twintig minuten Bonita Niesssen uitgenodigd wordt ook te komen kennis maken met het Peerse publiek.
In een vertederend Sud Afrikaons – ‘t blijft ‘n mooi taaltie – begroet zij de bezoekers van de eerste dag van de 2016 editie van Blues Peer. Verrast ben ik door het feit dat deze twee stemmen van Maddy en Bonita zo wonderwel goed bij elkaar passen. ‘I’m A Fool For You’, “sech jou lig af” of te wel ‘Turn Your Lamp Down Low’ zijn maar een paar van de nummers van het gezamenlijke album uit 2015. Overal is Andreas de geweldenaar op de snaren, maar ook Henning Hauerken op de up-right bass blijft een kanjer zoals hij zich al velen jaren met passie op het podium met The Blues Shacks geeft. Door vele voorgangers zoals Tina Turner covert ook Bonita Ann Peebles’ ‘I Can’t Stand The Rain’ waar ik me toch een klein beetje irriteer aan haar steeds weer de kop opstekende musical interpretatie.
De bezoekers worden uitgenodigd om mee te dansen bij het up-tempo ‘I’m Lonesome’ wat opgevolgd wordt door de ballad ‘I’ll Be There’ en al deze nummers worden schoon omlijst dan wel van body of opzwepend geluid voorzien door Michael ‘Maddy’ Arlt op de blues-harp. Wéér een goed optreden van deze Duitse Blues Shacks die met Bonita Niessen in hun gelederen weleens een ander publiek aan zou kunnen boren. Het publiek heeft genoten, de band zelf heeft genoten én de organisatie heeft genoten. Een mooi einde van de eerste dag van een veelbelovend blues week-end op de Peerse Weide.
Lees het verslag en bekijk de foto’s van Dag 2 van Blues Peer 2016 hier en van Dag 3 hier (link volgt z.s.m.).
Dank alweer voor het (gebruikelijke) uitstekende verslag en de prachtige bijbehorende foto’s.
Ik heb het met aandacht en veel plezier gelezen en dat zal ongetwijfeld ook gelden voor de nog komende afleveringen.