Westerpop vond plaats op vrijdag 15 en zaterdag 16 Juli in Delft. Eric Campfens maakte een sfeerverslag van zaterdag 16 Juli met foto’s van Kuno Mooren (waarvoor hartelijke dank).
Al 25 jaar was Westerpop een begrip in Delft en (verre) omstreken. Omdat de oude locatie achter het station vanwege nieuwbouw moest wijken en er zo snel geen alternatief was is dit festival in 2015 niet doorgegaan. Maar vanaf dit jaar mag het terrein van de sportvelden van het Stanislaus College worden gebruikt. De organisatie heeft dat voortvarend opgepakt en dit jaar gelukkig weer een gevarieerd programma kunnen samenstellen. Het aanbod op 15 en 16 juli loopt uiteen van pop, singer-songwriter, hiphop tot bluesrock en hardrock. En zo’n beetje alles wat er tussen zit. Omdat het programma zaterdag 16 juli het best bij het profiel van TBA? past hebben fotograaf Kuno Mooren en ik die dag uitgekozen. Hier volgt een beschrijving van een aantal optredens, die het best passen in de doelgroep van deze website.
Het begon voor ons met een optreden van Max Meser. Deze half-Spaanse/half-Nederlandse 23-jarige zanger/gitarist/harmonicaspeler is enkele jaren geleden van Spanje naar Nederland verhuisd.
De viermansformatie brengt een stevige portie rock met duidelijke invloeden van 60er-jaren pop van bands als the Kinks en the Who. Een prima optreden van deze jonge band, waar we ongetwijfeld nog meer van kunnen gaan horen.
Daarna was het tijd om even backstage te gaan waar we Marcel en Gerry van Band of Friends tegenkwamen, die later nog zouden optreden. Tijdens een drankje met de heren hoorden we onder meer nieuws over cd die over enkele maanden uit zal komen.
Waylon was de volgende die we zagen optreden. Tijdens zijn set werden zowel de bekende hits als covers gespeeld. Waylon is een uitstekende zanger en hij heeft een prima band om zich heen. Het geheel is professioneel en technisch goed. Bij mij persoonlijk sloeg de vonk echter niet over, maar het in grote getale aanwezige publiek had het naar zijn zin en daar gaat het om.
De jonge Duitse band Havington maakte meer indruk op mij. Het viertal, dat uit Bremen afkomstig is, maakt rustige melodische indiepop met fraaie teksten. In de gaten houden dat stel.
Daarna was het de tijd voor Band of Friends. Deze Iers/Schots/Nederlandse combinatie is enkele jaren geleden opgericht om de muziek van Rory Gallagher in ere te houden. Drummer Ted McKenna en bassist Gerry McAvoy hebben jarenlang in diens band gespeeld en zij hebben in Marcel Scherpenzeel de ideale zanger/gitarist gevonden.
Na aanvankelijk wat problemen met de bas van Gerry ging het trio los met de bluesrock die we van hen gewend zijn. Rauw, hard en opwindend. En allemaal in de geest van Rory Gallagher. Duidelijk is het speelplezier dat de heren hebben. Met elkaar en met het publiek, want die interactie is duidelijk aanwezig. Ted vertelde mij later dat het hem was opgevallen hoeveel jonge mensen er op de muziek van deze “oude mannen” stonden te dansen. Helaas was de tijd beperkt en de set met 55 minuten veel te kort. Maar de band had het publiek in zijn greep en daar gaat het om.
De volgende interessante band zou ruim anderhalf uur gaan optreden en het was inmiddels zes uur geweest. Hoogste tijd voor een pauze en iets te gaan eten.
Om 8 uur ging Vandenberg’s Moonkings van start. De band van Ad van der Berg, bekend van Vandenberg en Whitesnake, bestookte het terrein met snoeiharde hardrock. Met de drums van Mart Nijen Es en de bas van Sem Christoffel als basis, de zang van de charismatische Jan Hoving tovert Ad van de Berg de ene na de andere lick en solo uit zijn gitaar. Met enige regelmaat gooide Ad zijn plectrum het publiek in, waarvan er een door Kuno werd gevangen.Het publiek vond het prachtig. Op mij maakte het wat minder indruk. Het was m.i. te weinig gevarieerd. De wat langzamere solo’s kwamen niet goed uit de verf en de, voor een relatief korte set, te lange drumsolo hielp ook niet echt.
Daarna was het wachten op Novastar, de Belgische band rond Joost Zweegers. Ondersteund door drie uitstekende muzikanten bracht de in Nederland geboren muzikant een bloemlezing van zijn werk. Het werd een bijzonder fraai uur met prachtige melodieuze muziek en mooie teksten, die perfect door de band werden uitgevoerd. Opvallend is de halfronde opstelling van de band op het podium. Het drumstel staat (voor het publiek) links met ernaast de bassist, gitarist en piano van Joost. Als hij gitaar speelt draait Joost zich vaak om en zoekt contact met de bandleden. Al met al een prima set met mooie muziek.
Ik kan concluderen dat de organisatoren van Westerpop ook dit jaar weer een prima festival hebben samengesteld met een behoorlijke variatie aan muziek. Het is een mooie gelegenheid om kennis te maken met andere muzieksoorten en onbekende band. Voor mij persoonlijk waren de optredens van Novastar en Band of Friends de hoogtepunten van het festival. Buiten de muziek was de rest ook goed geregeld. Gratis parkeren op minder dan 10 minuten lopen van de ingang, voldoende aanbod aan eten en drinken. Iets wat de organisatoren niet in de hand hadden, maar wel meewerkte was het mooie weer. Droog, niet te warm, af en toe een lekker zonnetje. Dit alles heeft meegeholpen aan de goede sfeer.
