Chilly Willy speelde op 21 mei 2016 in Café Havana in Sliedrecht. Tekst door Ton Kok met foto’s van Bert Lek. Klik hier voor het album.
Enkele keren per jaar worden er door een paar blues liefhebbers uit Sliedrecht onder de noemer Blues & Zo! concerten georganiseerd in het plaatselijke Café Havana. Als afsluiter van het tweede seizoen stond het Belgische gezelschap Chilly Willy op het programma.
De concerten vinden plaats in een unieke, ontspannen ambiance. De locatie is gezellig, de sfeer is gemoedelijk, de toegang is gratis, de pel pinda’s staan overal voor het grijpen en omdat de concerten om ca. 16.30/17.00 uur beginnen en tot ongeveer 19.30 uur duren, zorgen Richard en Andrea ervoor dat de bezoekers zo rond etenstijd voorzien worden van broodjes, die er wel ingaan als koek.
Chilly Willy is een band, die al in 1992 het levenslicht zag en dus al dicht tegen een vijfentwintig jarig jubileum aan zit. De band stond al een poosje op mijn verlanglijstje om weer eens aan het werk te zien, maar op een op andere manier was het er het afgelopen jaar steeds bij ingeschoten. Op deze warme zaterdag is het dan zo ver. In hartje Sliedrecht zitten de terrassen helemaal vol en bij binnenkomst in Café Havana zijn al de nodige blues liefhebbers verzameld, hoewel de meesten nog buiten van de zon aan het genieten zijn. Na een korte soundcheck is er nog even tijd voor de muzikanten om een koele versnapering naar binnen te gooien voor de aftrap plaats vindt voor de eerste set.
De band gaat heerlijk van start met Billy Boy Arnold’s “I Wish You Would” en al bij het tweede nummer, “Rock This House” gaan de eerste beentjes van de vloer bij de bezoekers. Al snel is het duidelijk, waarom dit orkest als een echte feestband wordt omschreven. Herkenbaarheid is troef en in de loop van de set komen de nodige Chicago Blues klassiekers voorbij en vooral Sonny Boy Williamson is een van de favorieten van de band met nummers als “Checkin’ Up on My Baby” en “Don’t Start Me To Talking”. Hun uitvoering van “She’s Got The Devil In Her” mag er ook wezen.
De ritmesectie met bassist Wim Vandemeulebroecke en de 75-jarige (!) drummer Walter Cuyvers staat als een huis, de gitaristen Alain ‘A.C.’ Counye en Andy Aerts wisselen elkaar prima af op solo- en ritmegitaar, terwijl Rudi Eens voor fraaie staaltjes werk op de harmonica zorgt. Gangmaker en zanger Den Huibbe weet de aandacht prima vast te houden. Met “300 Pounds Of Heavenly Joy” komt na een uur een eind aan een prima eerste set.
Hoog tijd om even de buitenlucht op te zoeken, want de temperatuur is binnen zowel letterlijk als figuurlijk hoog opgelopen. De tweede set is van hetzelfde laken een pak. Veel Chicago blues klassiekers, maar ook uitstapjes naar het wat modernere werk. Zo krijgt Lester Butler’s “No Fightin’” en prima uitvoering, waarbij beide gitaristen niet alleen los van elkaar prima solo’s neerzetten, maar waarin ze ook een pittig gitaarduel uitvechten. Ook hier weer het nodige Sonny Boy Williamson-werk met “Who’s Been Talkin’” en “Help Me”.
Op een gegeven moment komt zanger Den Huibbe achter de microfoon vandaan, om met een megafoon voor de mond de zaal in te lopen en daarmee een ware polonaise in gang te zetten. Ik zal de namen van enkele deelnemers hieraan uit privacy overwegingen maar niet noemen, maar de stemming zat er goed in.
In Frank Frost’s “My Back Scratcher” gaat harmonicaspeler Rudi Eens nog even helemaal los en met Slim Harpo’s “Shake Your Hips” wordt stevig boogie-end de eindstreep gehaald, althans … dat denken ze.
Met “I’ve Got My Mojo Working” doen ze een tweede poging om te finishen, maar uiteindelijk lukt dat ze pas met een stukje Johnny Mastro.
Het tweede seizoen Blues & Zo! In Café Havana zit er op. Op 10 september gaat het derde seizoen van start met een Creedence Clearwater Revival-tribute en op 26 november staan Sean Webster & the Deadlines op het programma.
Het was weer aangenaam verpozen in het Baggerdorp en Richard en Andrea, hartelijk dank voor de gastvrijheid en de prima verzorging.
