Duke Robillard speelde op 13 december 2015 in zaal Hofsteenge in Grolloo. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld
Duke Robillard was gister nog op een bluesfestival in Roemenië en heeft een 12-uur durende reis achter de rug om vanmiddag in Grolloo te kunnen staan. That’s the bluesspirit! Zo’n leven zal niet altijd meevallen voor een man van tegen de zeventig. Namen als Bob Dylan, Tom Waits, Faboulous Thunderbirds, Dr. John, Roomful of Blues en Maria Muldaur staan op het cv van Robillard. Met vele groten der aarde heeft hij samengewerkt in de rol van gitarist/zanger maar ook als bandleider, producer en sessiemuzikant. Daarnaast geeft hij gitaarlessen en maakt hij zwart-wit foto’s van artiesten. Kortom, een allround creatieveling die werd geïnspireerd door T Bone Walker en Charlie Christian.
Robilllard staat op het podium met zijn vaste band: Mark Teixeira op drums, Bard Hallen op contrabas en elektrische bas en Bruce Bears op toetsen.
Daarnaast reist Alex Schultz met hen mee om een deel van het gitaarwerk over te nemen en Duke, die onlangs werd geopereerd aan zijn schouder, enigszins te ontlasten. Alex Schultz is een gitarist met een lange staat van dienst. Hij speelde bij o.a. Coco Montoya en Rod Piazza & the Mighty Flyers.
Op deze zondagmiddag zijn niet heel veel bluespeople op de been in Grolloo. Tja, Robillard is een beetje voor de fijnproever, de liefhebber. De man houdt zich vooral op in de bluesdriehoek van jazz, swing en rock en roll. Duke Robillard laat ik vaak horen als iemand in mijn omgeving vindt dat “blues allemaal hetzelfde is”. De nummers in de eerste set kennen lange solo’s, die behoorlijk richting jazz gaan. TNT bijvoorbeeld is zo’n instrumentaal met bewonderenswaardig gitaarwerk, begeleid door de Hammond van Bruce Bears en de swingende en ervaren ritmesectie, vind ik het om de vingers bij af te likken. Alex Schultz trakteert even later op een prachtige versie van Summertime. Als je niet van gitaarwerk houdt, heb je een zware middag. Het publiek wil dansen, maar houdt er ook steeds snel weer mee op omdat de muziek niet altijd even dansbaar is. Duke probeert de feestvreugde te verhogen door met zijn gitaar het publiek in te gaan en arrangeert een onderonsje met een dansende dame.
In de tweede set krijgt ook bezoeker, fan en vriend, Guitar Ray Nijenhuis , Duke’s gitaar omgehangen om een paar nummers van hem over te nemen. Inmiddels heeft het optreden iets gekregen van een jamsessie. Het ziet er heel relaxed uit en muzikaal blijft het prima voor elkaar, maar voor degenen die kwamen voor Robillard is de rol van de meester in eigen persoon karig en ook de zang raakt wat ondergesneeuwd vanmiddag. Ik kan het de sympathieke Amerikaan, die met iedereen een praatje maakt en vrolijk op de foto gaat, niet kwalijk nemen. Make It Rain (Tom Waits) maakt hij bij mij een boel goed. Robillard is en blijft een topgitarist. Met Gee Baby Ain’t I Good To You neemt Duke afscheid van Grolloo.
Wij danken Hofsteenge voor de gastvrijheid van het afgelopen jaar en verheugen ons op wat komen gaat in 2016.
31 januari Sean Webster & The Dead Lines
28 februari The Paladins
20 maart Super Chikan
29 april Blues Caravan
