My Blue Van; een eigen smoel, een eigen sound

My Blue Van speelde in Café de Amer in Amen op 8 november 2015. Tekst: Ria Pronk, foto’s: Gerrie van Barneveld

De mannen van My Blue Van vergapen zich aan de foto’s die de wanden van de Amer sieren. Helden, legendes, die hier optraden lang voordat zij geboren werden. Ook het voorprogramma van vandaag, Sean Walsh, weet van Harry Muskee en Drenthe en ook hij is uit een generatie die niet met Muskee opgroeide.

Sean (zanger/gitarist van The Red Phone) speelt een half uur gepassioneerd zijn bluesy liedjes, van eigen hand. Op dat moment zijn Bas, Dennis en Johan van My Blue Van nog in het Cubymuseum in het naburige Grolloo. De band maakt van de mogelijkheid gebruik om “nu we er toch zijn” wat vaderlandse muziekgeschiedenis te snuiven. Ze zijn op tijd weer terug in de Amer. Drie keer een half uur zal de band uit Utrecht ons aan de stoel gekluisterd houden.

Met Bloodstain, een relaxte mid-tempo song wordt geopend. Is dit echt afkomstig uit Nederland? Het klinkt zo …..….. , zo internationaal.

Het eerste dat opvalt, is die geweldige stem van Bas Beenackers, die de sfeer van de muziek voor een groot deel bepaalt. Soulful, ingetogen en doorleefd, maar nooit over de top. Beenackers speelt ook geweldig gitaar en heeft daarmee in combinatie met zijn zang een karakteristiek eigen geluid gecreëerd.

Samen met de krachtige stuwende baspartijen van Johan van Bussel en de strakke drums van Dennis Wechgelaar is dit een band die klopt, met een eigen smoel en een eigen sound; omsluierde muziek, waarin de stilte minstens zo belangrijk is als het geluid. Naast dat er teruggegrepen wordt op blues, rock en americana is het her en der ook wat experimenteel en daardoor “van deze tijd”.

De eerste set bevat louter liedjes van de cd, Hush, die eerder dit jaar uitkwam met alleen maar sterke nummers daarop. In de tweede en derde set passeren ook songs van het eerste album. Inspelend op het Amer publiek wordt Crying Tears van Harry Muskee gespeeld en daarmee grijp je deze zaal echt bij de strot. Over deze cover wordt nog lang nagepraat, zeker wanneer bezoekers menen dat de stem van Bas Beenackers in het hoog wel iets weg heeft van die van Muskee. Ook de Bill Withers’ cover, Grandma’s hands, krijgt een geweldige uitvoering door My Blue Van. Een band om in de gaten te houden en te gaan zien en horen.