Bex Marshall en haar band speelden van 1 tot en met 11 oktober in Nederland en België. Nicolette Johns maakte een tourverslag van de optredens op respectievelijk De Muziekzolder, Café De Belsj, Paradox, Café Crossroad en Bluescafé Apeldoorn met foto’s van José Gallois
Donderdag 1 oktober is de eerste dag van de 10-daagse tour van de Britse blues zangeres/gitariste Bex Marshall; de dame zal niet minder dan 3 keer haar opwachting maken op diverse radio-stations én een 10-tal optredens in de diverse provincies van Nederland en in het Belgische Olen.
Rebecca Marshall-Everitt zoals haar naam volledig luidt is het enige kind van een vader die deel uitmaakt van de Devonse ‘landadel’, haar moeder is van Ierse ‘Roma’ komaf; een bijzondere mix dus deze Bex Marshall.
Dat Bex een niet alledaags meisje was bleek al heel vroeg, op 11-jarige leeftijd, toen zij een gitaar (1963 Gibson Hummingbird) kado kreeg van haar oom. Twee jaar speelde ze voornamelijk klassiek- en flamenco-gitaar simpelweg omdat haar muzieklerares nu eenmaal slechts in déze materie thuis was. Dezelfde oom, hij speelde zelf ook in een band, beschikte óók over een uitgebreide collectie vinyl. Na haar plechtige belofte, àltijd vóóraf en ná het beluisteren de zwarte schijf met de fluwelen doek te reinigen mocht Bex Marshall de collectie draaien. Nog steeds komen veel van haar invloeden uit deze platencollectie. Al heel vroeg stond deze blues-chick op een podium, op familiefeestjes, op school maar ook op reguliere muziekpodia. Als 17-jarige verliet ze het ouderlijk huis en na een aantal omzwervingen belandde ze in ons eigen Amsterdam als croupier. Daar in Amsterdam ontving ze op een avond zo’n goede fooi dat ze ‘s morgens direct een ticket naar Australië aanschafte. Reizende door Australië werd de beslissing genomen om haar droom na te jagen; een carrière in de muziek. Na veelvuldig haar thuisland Groot-Brittannië te hebben doorkruist, awards te hebben ontvangen w.o. Best British Female Vocalist 2013, was het tijd voor andere continenten en dus trok ze de wijde wereld in. Tours door Rusland, Brazilië en de US maken ieder jaar deel uit van haar agenda, nú echter is het tijd geworden om de Nederlandse en Belgische harten te veroveren.
Bex Marshall inmiddels ‘endorsed’ door Ozark gitaren en DR-snaren, heeft een stem die vooral in het verleden vaak vergeleken is met Janis Joplin, Memphis Minnie en Bonnie Raitt. Juist de gelijkenis aan die van Janis Joplin werd ook door Janis’ eigen begeleidingsband, Big Brother & the Holding Company, opgemerkt wat resulteerde in een gezamenlijke tour in 2014. Bex Marshall is een schrijver die zich onderscheidt, ze zoekt de grenzen van de blues, haar nummers zijn tijdloos genoemd, ze is letterlijk een muzikale tornado.
Haar 2012, 3e album, The House Of Mercy won de derde plaats in de categorie van Beste Britse Blues Album van het jaar Award 2013. Dit album werd door Engels muziekblad DOWNBEAT verkozen tot ‘Beste Album van 2013 met een zeldzame 4-sterren beoordeling. Inmiddels heeft Bex Marshall een nieuw single uit ‘I Can’t Look You in the Eye’ en een nieuw album staat op haar verlanglijst.
De eerste stop in ‘The Low Lands’ is de radio-studio van Radio Rijnmond, programmamaker en presentator Ronald van Oudheusden ‘Live uit Lloyd’ heeft een heel uur voor Bex Marshall en haar bandleden, Alexi Gittens op drums en bassist Nigel Ball, uitgetrokken om het repertoire bij het luisterende publiek bekend te maken.
De avond is gereserveerd voor het eerste optreden voor een live-publiek in de Maasdijkse Muziekzolder. Dààr zal Bex Marshall het muziekliefhebbende publiek verwennen met haar bijzondere manier van spelen een mix van blues-rock, ragtime, roots pickin’ maar ook van slide.
Ietwat nerveus betreden Bex en haar mannen de arena van De Muziekzolder (bekijk de foto’s hier) , het is vol, héél vol en deze opkomst overvalt haar. Doordat er een kleine vertraging in het schema is opgelopen kan de front-vrouw niets meer met haar bandleden doorspreken en trapt Bex Marshall meteen af met ‘Love’ van het uit 2012 daterende album ‘House Of Mercy’. Ook horen we haar nieuwste single ‘I Can’t Look You In The Eye’, een zelf geschreven en gecomponeerd nummer. Haar stem is krachtig, een smeltkroes van een rock-diva met een oude zwarte ziel, maar haar spel op de Eccleshall gitaar loopt in de eerste set niet lekker. Ze zoekt naar de reden van het haperen van het geluid, de ‘s middags provisorisch gerepareerde pedaal functioneert toch blijkbaar niet naar behoren. Hierdoor lijkt ze minder gefocust en is de eerste set geen goed visitekaartje van haar kunnen op de gitaar. Gelukkig herneemt ze zich met ‘Black Guitar’ wat op het 2008 album van ‘Kitchen Table’ prijkt; gek genoeg lijkt ze op haar Ozark Resonator meer in haar element. De twee bandleden Nigel Ballop de 4-snarige bass en drummer Alexi Gittens lijken nog wat zoekende te zijn naar hun rol binnen de band; wat wordt er verwacht een begeleidende rol of meer initiatief? Feit is dat beide muzikanten professioneel genoeg zijn om deze beide rollen te kunnen vervullen maar hier op De Muziekzolder komt geen van de twee rollen écht goed uit de verf.
Tóch concludeer ik dat de tweede set beduidend beter is dan de eerste set, Bex Marshall toont zich een vakvrouw als zij de voorgaande set de toeschouwers doet vergeten, zee speelt o.a. ‘Too Much Rock ‘n Roll’ van haar Kitchen Table album maar ‘Got My Mojo Working’. Mede door haar charismatische persoonlijkheid en door het publiek steeds meer bij de nummers te betrekken oogst ze veel goodwill. Uiteindelijk eindigt Bex Marshall‘s eerste optreden van deze 10-daagse promo-tour met maar liefst twee toegiften.
Het tweede optreden van Bex Marshall, Nigel Ball en Alexi Gittens wat de reporters van uw on-line muziekmagazine ‘The Blues Alone?’ bijwonen is een optreden in het bourgondische zuiden van het land. Bex Marshall zal de ‘kick-off’ voor het jaarlijkse Jeker Jazz Festival in Café de Belsj (bekijk de foto’s hier) verzorgen. Ook hier zien we veel volk, bekende gezichten, vrienden en blues-brothers en sisters uit de Southern State a.k.a Zuid-Limburg. We komen binnen als bassist Nigel Ball zich bezig houdt met het zelf te bedienen mengpaneel aan de wand bij het ‘ienie minie’ podium. Flash-backs naar ons bezoek aan de Londense ‘Ain’t Nothin But’ blues bar met dito podium maken zich van mij meester……Om tien uur is het show-time en ook hier in Mestreech wordt de set geopend met veel liefde, ‘Love’ van House of Mercy moet de aanwezigen op één lijn krijgen, het lukt én er komen zowaar bezoekers die eerder door de ramen gluurden naar binnen. Zo dàt is een goede voorbode voor deze avond! Het ‘Bite Me’ is het volgende nummer die de handen van de aanwezigen goed op elkaar krijgt. Men is verbaasd over de manier waarop deze blues-chick de snaren buigt. Ergens achter mij hoor ik iemand zeggen “een wijf met ballen” en inderdaad deze Bex Marshall heeft het allemaal alleen voor elkaar gekregen; albums onder eigen beheer produceren, zichzelf managen én een radio-station in London runnen en nog een intensief tour schema erop na houden ook. De tour in Nederland en België heeft dus het predicaat ‘promo’ tour; naamsbekendheid door middel van ‘exposure’ of zoals Bex zelf pleegt te zeggen “Who the fuck is Bex Marshall?”. Met de vertolking van Freddie King‘s ‘Big Legged Woman’ lijkt de band op stoom, het is lekker rauw al had de microfoon wel wat beter afgesteld mogen worden; wij van TBA? verstaan graag het gezongen woord (ook al kennen we de tekst uit het hoofd). Jammer dat er ook hier in Café de Belsj weer gekampt wordt met een los contact van de gitaarkabel tijdens het up-tempo swingende ‘Guilty’, ook weer zo’n mooi rauw gezongen zelfgeschreven nummer van ‘House of Mercy’. Tijdens de pauze zie ik dat er tussen de verkoop van de cd’s niet alleen de cd’s maar ook een contract getekend wordt. Het blijkt voor een festival in de nabijheid van Zuid-Limburg te zijn, Visé, zaterdag 24 Oktober a.s. Vast op Bex‘s set-list is ook Sam Cooke‘s ‘A Change is Gonna Come’ voor velen een herkenningspunt waarop zij de kwaliteit van deze band inschalen. Ook hier zet Bex in Mestreech een gedegen set neer, het publiek is enthousiast maar misschien heeft de energieke vertolking van ´Little Red Rooster’ ook geholpen Bex Marshall en haar band in het zuiden van het land op de kaart te zetten.
Na een heerlijk verblijf in het Mestreechse is het rond het middaguur tijd af te reizen naar de aangrenzende provincie Noord-Brabant, meer precies Tilburg. Daar in Tilburg is een middagoptreden gepland in een van de prestigieuze kleine jazz-podia die Nederland rijk is, plaats van handeling Paradox (bekijk de foto’s hier). 
Het optreden in de Paradox van Tilburg kent zélfs een voorprogramma. Singer-Songwriter uit het Rotterdamse Linda Kreuzen is aan haar derde nummer bezig als wij eindelijk na een kleine vertraging de Paradox binnenkomen. Het nummer wat mij bij betreding van de intieme, té lege zaal tegemoet komt is ‘Me & Boddy McGee’ van Janis Joplin. Linda Kreuzen en Bex Marshall blijken dus een gezamenlijke idool te hebben, dat moet back-stage tot verbondenheid geleid hebben! Het nummer ‘Home’ van eigen hand vind ik mooi, breekbaar en van een klein gehouden schoonte. Een terechte winnares van de 2014 THISS award voor ‘Singer-Songwriter of the Year’ deze Linda Kreuzen.
Het optreden in de Paradox van Tilburg kent zélfs een voorprogramma. Singer-Songwriter uit het Rotterdamse Linda Kreuzen is aan haar derde nummer bezig als wij eindelijk na een kleine vertraging de Paradox binnenkomen. Het nummer wat mij bij betreding van de intieme, té lege zaal tegemoet komt is ‘Me & Boddy McGee’ van Janis Joplin. Linda Kreuzen en Bex Marshall blijken dus een gezamenlijke idool te hebben, dat moet back-stage tot verbondenheid geleid hebben! Het nummer ‘Home’ van eigen hand vind ik mooi, breekbaar en van een klein gehouden schoonte. Een terechte winnares van de 2014 THISS award voor ‘Singer-Songwriter of the Year’ deze Linda Kreuzen.
Iets minder breekbaar oogt Bex Marshall in haar leren pantalon, de naar het blijkt onafscheidelijke hoed en de geborduurde boots waarmee ze met ferme tred richting podium loopt. Ze is er klaar voor, ondanks de fikse verkoudheid die zich vandaag van haar meester heeft gemaakt. Het zit haar niet mee deze promo-tour, pedalen die het begeven, losse contacten van gitaarkabels en nu een verkoudheid, wat kan er nog meer misgaan? Bex Marshall toont zich een vakvrouw door niet te gaan jammeren hoe grieperig ze zich wel voelt vanmiddag maar laat het slechts in mondjesmaat aanwezige publiek kennismaken met haar oeuvre.
De band lijkt steeds beter op elkaar ingespeeld, liet Bex Marshall op De Muziekzolder nog wel eens een steekje vallen hier in Paradox is daar geen sprake meer van. Nigel en Alexi lijken zélfs te genieten van de muziek die zij samen maken. Vooral Nigel Ball lijkt zich steeds meer te uiten op zijn 4-snarige bass, hij speelt een hele lekkere partij maar ook zijn vocals worden steeds meer gehoord. Alexi Gittens is een jonge man die nog weinig emotie toont, spanning of onwennigheid met het Nederlandse publiek? Feit is wél dat de aanwezigen in de Paradox genieten van wat hen voorgeschoteld wordt. Na afloop zie ik toch weer een
aantal albums van de hand gaan maar Bex Marshall en haar band hebben deze keer weinig tijd om na te keuvelen over de set omdat er later nóg twee optredens in Amsterdam gegeven moeten worden. Helaas kunnen de reporters van TBA? daar niet bij zijn maar wij hebben er alle vertrouwen in dat het publiek in Café Langereis en The Waterhole gaat genieten want Bex Marshall “Loves Amsterdam”.
aantal albums van de hand gaan maar Bex Marshall en haar band hebben deze keer weinig tijd om na te keuvelen over de set omdat er later nóg twee optredens in Amsterdam gegeven moeten worden. Helaas kunnen de reporters van TBA? daar niet bij zijn maar wij hebben er alle vertrouwen in dat het publiek in Café Langereis en The Waterhole gaat genieten want Bex Marshall “Loves Amsterdam”.
Zomaar op een donderdagavond rijden de reporters van uw on-line muziekmagazine ‘The Blues Alone?’ na het werk richting het zuiden om daar het enige optreden in D´n Belgique tijdens de promo-tour van Bex Marshall en haar begeleiders Nigel Ball en Alexi Gittens in Café Crossroad in het Belgische Olen (bekijk de foto’s hier) bij te wonen. Na een snelle kus,´chat´ en een heerlijke koffie verhuizen we nog héél even van locatie om een bodempje te leggen voor de Belgische ´natjes´ die komen gaan. In de band blijkt het griepvirus om zich heen geslagen te hebben want ook de bassist Nigel Ball is behoorlijk grieperig, maar zijn natte ogen, snotterige neus en klammig gezicht verhinderen niet dat hij er ook vandaag weer van wil gaan genieten. De enige échte juke joint van Vlaanderen loopt al ver voor aanvang vol, uitbater Sjiet´s trouwe publiek heeft weer vertrouwen gehad in de muziekkennis die de uitbater bezit door ook hier vandaag bij een nóg onbekende “madam op ´ne gitaar” te komen kijken en luisteren wat zij te brengen heeft.
De sets blijken iedere keer te openen met de twee nummers die ik al eerder aanhaalde ´Love´ en ´Bite Me´, twee nummers waarbij Bex Marshall meteen haar stemgeluid en haar gitaarspel op de kaart zet. Dit optreden lijkt verschoond te blijven van mankementen aan de pedalen of kabels, een opluchting wat mij betreft. Tóch lijkt het wel of Bex deze keer niet écht contact kan krijgen met het publiek, tussen de nummers door probeert ze het wel maar het microfoongeluid is niet afgestemd op het gesproken woord zodat er van haar introducties van de songs veel verloren gaat. Misschien moet zij kritischer worden op haar volume maar ook op haar woordkeus van de Engelse taal want men begrijpt niets van haar uitleg over het nummer ´Rattlesnake´ en wat een ´Geezer´ is weet men al helemààl niet. Tóch mag Bex Marshall weer een pak cd´s verkopen. Verrassing van dit optreden is voor mij de vertolking van James Brown´s ´It´s A Man´s World´, krachtig gezongen en vol passie gespeeld, dé bevestiging dat er ook door dames heel goed gemusiceerd kan worden. Wat mij betreft een blijvertje op de set-list! Dit optreden wordt afgesloten met een slide, finger-pickin´ uitvoering van ´Little Red Rooster´ en een toegift in de vorm van ´Piece of My Heart´. Bex Marshall en haar nieuwe begeleiders (dit is n.l. niet haar vaste band) Nigel BallenAlexi Gittens mogen terug kijken op een puik eerste Belgisch optreden.
De sets blijken iedere keer te openen met de twee nummers die ik al eerder aanhaalde ´Love´ en ´Bite Me´, twee nummers waarbij Bex Marshall meteen haar stemgeluid en haar gitaarspel op de kaart zet. Dit optreden lijkt verschoond te blijven van mankementen aan de pedalen of kabels, een opluchting wat mij betreft. Tóch lijkt het wel of Bex deze keer niet écht contact kan krijgen met het publiek, tussen de nummers door probeert ze het wel maar het microfoongeluid is niet afgestemd op het gesproken woord zodat er van haar introducties van de songs veel verloren gaat. Misschien moet zij kritischer worden op haar volume maar ook op haar woordkeus van de Engelse taal want men begrijpt niets van haar uitleg over het nummer ´Rattlesnake´ en wat een ´Geezer´ is weet men al helemààl niet. Tóch mag Bex Marshall weer een pak cd´s verkopen. Verrassing van dit optreden is voor mij de vertolking van James Brown´s ´It´s A Man´s World´, krachtig gezongen en vol passie gespeeld, dé bevestiging dat er ook door dames heel goed gemusiceerd kan worden. Wat mij betreft een blijvertje op de set-list! Dit optreden wordt afgesloten met een slide, finger-pickin´ uitvoering van ´Little Red Rooster´ en een toegift in de vorm van ´Piece of My Heart´. Bex Marshall en haar nieuwe begeleiders (dit is n.l. niet haar vaste band) Nigel BallenAlexi Gittens mogen terug kijken op een puik eerste Belgisch optreden. Het laatste optreden van deze Dutch/Belgium promo-tour neemt plaats in Gelderland, het Bluescafé van Jan in de stad Apeldoorn zal de Engelse blues-chick Bex Marshall een podium bieden haar muziek aan de Geldenaar te introduceren. Al voor de opening van de deuren van het Bluescafé (bekijk de foto’s hier) zien we de tourbus voor de pollers van de binnenstad van Apeldoorn staan, de muzikanten zijn dus ruim op tijd na het succesvolle optreden in Groningen gearriveerd. Zoals gebruikelijk zorgen de reporters van TBA? eerst weer even voor de innerlijke mens door een overheerlijke lunch in het Stadscafé van Apeldoorn te nuttigen. Dit middag-optreden van Bex Marshall en haar band zal nog opgevolgd worden door een gastoptreden van de front-vrouw in hét rock-café van Tilburg ´Little Devil´ alwaar de Reservoir Dogs Band van zanger Tino Boley, Bex´ steun en toeverlaat gedurende deze 10-daagse tour, optreedt. Maar eerst nog het Apeldoornse publiek bekend maken met haar bijzondere stijl van gitaarspelen de combinatie van slide, bluesrock, ragtime en roots pickin’, maar ook met haar stem, de smeltkroes van oude soul-diva en rock-chick.
Wetende dat mijn blues-brother en -sister uit ´Dolphin City´ er samen met liefhebbers van Janis Joplin zullen zijn, staat ons een fijne middag te wachten. Volgens uitbater Jan valt de animo tegen, ongetwijfeld staat de opkomst onder druk door het optreden van Balladeer in de Gigant gelegen in hetzelfde cultuurkwartier van Apeldoorn. De deur wordt opengezet, het kan want het is mooi weer al is de temperatuur buiten inmiddels behoorlijk gezakt. Binnen echter stijgt de temperatuur gaandeweg met de nummers die Bex Marshall en haar mannen Nigel Ball en Alexi Gittens ten gehore brengen. De dames uit het publiek kunnen maar moeilijk de danspasjes onderdrukken en al snel hebben de dames zich losgerukt uit het steeds meer aanzwellende aantal aanwezige toeschouwers, het is inmiddels een volle bak in ´t Bluescafé van Jan, om bezit te nemen van de dansvloer. Zichtbaar genietend van dit schouwspel lijken de muzikanten zich te ontladen, de een geniet nog meer dan de ander. Ik betrap zelfs Alexi op een aantal glimlachjes vanachter zijn drumset, hij is de laatste in de rij uit de band die de griep niet meer ontlopen kon maar de laatste gig van deze 10-daagse promo-tour geeft hem blijkbaar extra energie om deze set met een goed gevoel af te willen sluiten. De muziek-kritische vrienden én de vrienden van de muziek-kritische vrienden genieten volop van deze Bex Marshall en haar band. Zij zijn echter niet de enigen, ik mag éindelijk het breekbare ´Here Is My Heart´ van Kitchen Table live horen en zien! Ik geniet van dit werkelijk sublieme nummer, mijn advies? Nooit meer een set zonder dit nummer spelen Bex! Na afloop zie ik weer vele gegadigden voor een cd in de rij staan, er wordt zélfs een mini-interview door een reporter (Pedro Waldenaar) van Apeldoorn Direct afgenomen.
Wetende dat mijn blues-brother en -sister uit ´Dolphin City´ er samen met liefhebbers van Janis Joplin zullen zijn, staat ons een fijne middag te wachten. Volgens uitbater Jan valt de animo tegen, ongetwijfeld staat de opkomst onder druk door het optreden van Balladeer in de Gigant gelegen in hetzelfde cultuurkwartier van Apeldoorn. De deur wordt opengezet, het kan want het is mooi weer al is de temperatuur buiten inmiddels behoorlijk gezakt. Binnen echter stijgt de temperatuur gaandeweg met de nummers die Bex Marshall en haar mannen Nigel Ball en Alexi Gittens ten gehore brengen. De dames uit het publiek kunnen maar moeilijk de danspasjes onderdrukken en al snel hebben de dames zich losgerukt uit het steeds meer aanzwellende aantal aanwezige toeschouwers, het is inmiddels een volle bak in ´t Bluescafé van Jan, om bezit te nemen van de dansvloer. Zichtbaar genietend van dit schouwspel lijken de muzikanten zich te ontladen, de een geniet nog meer dan de ander. Ik betrap zelfs Alexi op een aantal glimlachjes vanachter zijn drumset, hij is de laatste in de rij uit de band die de griep niet meer ontlopen kon maar de laatste gig van deze 10-daagse promo-tour geeft hem blijkbaar extra energie om deze set met een goed gevoel af te willen sluiten. De muziek-kritische vrienden én de vrienden van de muziek-kritische vrienden genieten volop van deze Bex Marshall en haar band. Zij zijn echter niet de enigen, ik mag éindelijk het breekbare ´Here Is My Heart´ van Kitchen Table live horen en zien! Ik geniet van dit werkelijk sublieme nummer, mijn advies? Nooit meer een set zonder dit nummer spelen Bex! Na afloop zie ik weer vele gegadigden voor een cd in de rij staan, er wordt zélfs een mini-interview door een reporter (Pedro Waldenaar) van Apeldoorn Direct afgenomen.Bex Marshall en haar band kunnen terugkijken op een succesvolle promo-tour, de front-vrouw en haar begeleiders Nigel Ball en Alexi Gittens bewijzen eens te meer dat een band groeit tijdens een tour en dat de liefde voor muziek maken internationaal overdraagbaar is. Nederland en België zullen Bex Marshall nog vaak op de diverse podia tegenkomen. Graag sluit ik mij aan bij Booker T.’s uitspraak over Bex Marshall “at last, a woman who plays guitar like a goddess, sings like an angel, writes like Dylan and smiles like the devil”.
