Frazey Ford speelde op 31 augustus 2015 met band in de Oosterpoort in Groningen. Een verslag van Ria Pronk met foto’s van Gerrie van Barneveld.
De ons omringende theaters beginnen zo langzamerhand hun deuren te openen voor seizoen 2015/2016. En hoe heerlijk zo’n periode van rust ook is, het is ook fijn weer ter concerte te gaan. Dit seizoen trapt de Oosterpoort af met Frazey Ford. De supportact wordt verzorgd door My Bubba, het vrouwelijk duo dat gevormd wordt door Guðbjörg Tómasdóttir (Bubba) uit IJsland en My Larsdotter Lucas uit Zweden. Bubba speelt gitaar en zingt. My zingt, speelt gitaar en tafelharp. My Bubba maakt indruk door de set te beginnen met een tweestemmig gezongen liedje dat louter vergezeld gaat van ingewikkeld handgeklap. Het half uur wordt verder gevuld met harmonieus gezongen, folk georiënteerde, breekbare liedjes. Hoewel het publiek flink applaudisseert wordt het nauwelijks bedankt. My Bubba verlaat even geruisloos het podium als het erop gekomen is.
Frazey Ford speelde begin dit jaar voor een uitverkochte zaal in De Oude Remise in Bad Nieuweschans. Het album Indian Ocean was toen net verschenen en een enorme hit bij muziekminnend Nederland. Frazey treedt vanavond aan met band. Darren Parris op bas, Leon Power op drums en Graig MacCaul op gitaar. De achtergrondzang is voor rekening van Caroline Ballhorn. De band is aangevuld met blazers, een saxofonist en een trompettist uit Amsterdam. De uit Vancouver afkomstige Frazey Ford, maakte deel uit van het Canadese folk- en bluegrasstrio The Be Good Tanyas. Een paar jaar geleden bracht ze haar eerste soloalbum Obadiah uit waarop ze al voorzichtig een begin maakte met het toevoegen van soul aan folk en bluegrass. Op het album Indian Ocean klinkt ze soulvoller dan ooit. Dat heeft alles te maken met het feit dat het album werd opgenomen in de fameuze Royal Studios in Memphis. Een aantal legendarische muzikanten van The Hi Rhythm Section leverden een bijdrage aan het album.
Er wordt afgetrapt met You’re not free, het nummer dat op de cd, voorzien is van zo’n lekkere Hammonddeken. Ook zonder, is het een sterk begin van de avond. De band neemt de rol van warme deken op bijzonder relaxte wijze over. Er passeren vooral songs van de twee solo albums van Ford. De single September Fields wordt met luid gejuich ontvangen.
Frazey in lange rok, met split en glimmend truitje, speelt slaggitaar en heeft een prima sidekick gitarist naast zich. Zijn warme gitaargeluid geeft de muziek nog meer soul. Een enkele anekdote passeert over de Nederlandse taal en de uitspraak van “Groningen”. Tja, die stem van Frazey, daar houd je van of daar houd je niet van. Het is een stemgeluid dat lastig te omschrijven is. Het is hoog en wat iel, trillend. Wat je er ook van vindt het zorgt voor en eigen en authentieke sound, een bijzonder handelsmerk. Zelden wordt met een dergelijke stem soul gezongen. De backingvocals passen er wonderbaarlijk goed bij. De stem van Caroline Ballhorn is eveneens licht en trillend, maar een fractie hoger.
Met armen als vleugels, wordt Birds of Paradise, gezongen. De cover van Prince, When Doves Cry, is afkomstig uit de tijd van The Be Good Tanyas. Het optreden wordt afgesloten met Indian Ocean, het titelnummer van de laatste cd. Afgezien van de beltoon die dwars door een ingetogen nummer snerpt, is de zaal stil en eager om te applaudisseren. Steeds net een fractie te vroeg, naar mijn smaak. Het optreden van Frazey Ford en haar muzikanten vliegt nergens uit de bocht, het is keurig en bescheiden, aardig en sympathiek. En wat fijn dat die blazers erbij zijn! In tijden van schrijnende taferelen in de wereld is het fijn om even achterover te leunen tegen een muur van muzikale schoonheid.
Setlist
You’re not free
Runnin’
If you gonna go
Done
Three golden trees
Bird of paradise
Happy song
September fields
You got religion
Draft daughter’s Blues aka Ootischenia (Be Good Tanyas cover)
Natural law
Weather pattern
I like you better
Blue streak mamma
Encore:
When doves cry (Prince cover)
Firecracker
Indian ocean
