Joe Louis Walker: de Heer en de duivel gaan hand in hand

Joe Louis Walker, North Sea Jazz Club, Amsterdam 8 augustus 2015; Tekst: Ton Kok / foto’s: Pemmy Larmené.

Op 6 april 2013 stond Joe Louis Walker voor het laatst in Nederland op het podium. Hij speelde toen onder begeleiding van Fat Harry & the Fuzzy Licks op het Bluezy Blues Festival in Ridderkerk.  Zaterdag 8 augustus 2015 staat hij geprogrammeerd voor de North Sea Jazz Club en heeft deze keer zijn vaste begeleidingsband bij zich, bestaande uit Lenny Bradford op bas, Byron Cage achter de drums en Philip Young op toetsen en saxofoon. De groep heeft een lange Trans-Atlantische vlucht achter de rug. De vorige avond stond de band nog op het podium ergens in de V.S., om direct na afloop door te gaan naar het vliegveld en via Barcelona naar Schiphol te vliegen.

De band betreedt om 21.30 uur het podium, na even kort bijgeslapen te hebben. Van de vermoeidheid is helemaal niets meer te merken en het publiek in de club krijgt een energieke show voorgeschoteld. Johan Derksen, die de band aankondigt, is nauwelijks van het podium verdwenen of er wordt een stevige groove ingezet en begint Joe met het voorstellen van de bandleden, die gelijk kunnen laten horen wat ze in huis hebben. Ze hebben geen moeite om iedereen snel van hun klasse te overtuigen en met “I’m Not Messin’ Around” wordt afgetrapt. De eerste set is vrij kort, veertig minuten en we krijgen zes nummers voorgeschoteld, waarin we een hechte band aan het werk zien, met een strakke ritmesectie plus vette Hammond en sprankelend piano ondersteuning. Er wordt geen gebruik gemaakt van een setlist, maar met ongeveer vijfentwintig cd’s op zijn naam is er genoeg materiaal voorhanden om uit te putten. Behalve het wat oudere openingsnummer horen we drie nummers van zijn Alligator cd’s de nummers “Don’t Let Go”, “Hornet’s Nest” en ”Soldier For Jesus”. Vooral in het gospelachtige werk laten de drie begeleiders horen ook vocaal op grote hoogte te staan en weten ze de aanwezigen, mij althans wel, het nodige kippenvel te bezorgen. De nieuwe cd, die de band heeft opgenomen voor Provogue en over enkele maanden zal verschijnen, komt ook al aan bod met het instrumentale “Gospel Blues” en “Young Girls Blues”. In het laatste nummer laat hij ons ook voor het eerste deze avond meegenieten van fraai slidespel.

Na twintig minuten pauze is de band terug voor de tweede set en krijgen we weer een zestal waanzinnig strakke nummers te horen. Het begint met een gloednieuw nummer, Taj Mahal’s “Do I Love Her”, dat een prima JLW jasje aangemeten krijgt. In het soulnummer “In The Morning” weet hij subtiel een stukje Otis Redding te verwerken. Een hoogtepunt in deze set is voor mij het Earl Hooker tribute “Blue Guitar” en weer staat het kippenvel 3 hoog op mijn armen. Prachtig slidewerk.

Toetsenist Philip Young krijgt in “If You Don’t Love Me” de kans om te demonstreren dat ook de sax voor hem weinig geheimen kent. Het publiek houdt op een gegeven moment de adem in als hij heel lang een loepzuivere noot weet aan te houden. Terwijl het publiek naar adem snakt, is Philip nog steeds bezig.  Joe brengt zijn reguliere set tot een einde met het rockende “Too Drunk To Drive Drunk”, waarbij Joe en bassist Lenny Bradford duck-walkend over het podium struinen. Het nummer krijgt een uitgesponnen uitvoering en de band weet goede vriend Bert Lek ook te nog verrassen, door de riff van de Kinks klassieker “You Really Got Me” in dit nummer te verwerken.  Hierna wordt het wat informeler en komen beide tourmanagers, Harold van Dorth (gitaar) en Robbert Fossen (harmonica/zang), het podium op. Er wordt door de heren nog een klein kwartiertje ongecompliceerd geshuffeld.

Uiteraard komt Joe niet weg zonder toegift en breng hij solo nog een fraai stukje gospel/soul: “Where Jesus Leads I Will Follow”.   Voor een vrijwel uitverkochte North Sea Jazz Club heeft de band laten horen dat the Devil’s music uitstekend hand in hand kan gaan met het aan de Heer gewijde werk.  Joe Louis Walker heeft op overtuigende wijze getoond, dat hij nog steeds kan pieken en in de blues maar weinig mensen voor zich hoeft te dulden.

Set 1
I’m Not Messin’ Around
Don’t Let Go
Gospel Blues
Hornet’s Nest
Young Girls Blues
Soldier For Jesus

Set 2
Do I Love Her
In The Morning
Blue Guitar
If You Don’t Love Me
Do You Love Me?
Too Drunk To Drive Drunk
Eyesight To The Blind (met Harold ‘Fat Harry’ van Dorth en Robbert Fossen)
Sugar Coated Love (met Harold ‘Fat Harry’ van Dorth en Robbert Fossen)
Encore
Where Jesus Leads I Will Follow