Gezien & gehoord op zaterdag 27 juni 2015 in park De Groene Heuvels, Beuningen (GLD) tijdens ‘Down The Rabbit Hole’ : o.a. Benjamin Booker; Damian ‘Jr Gong’ Marley; The Alabama Shakes; Iggy Pop. Tekst door Giel van der Hoeven met foto’s van Arjan Vermeer.
De hippies van de Woodstock-generatie deelden destijds samen alle mooie dingen (niemand wist wat) en ze bouwde een jointje. De Campingflighters van nu zijn zelf aan zet en koken een potje voor zichzelf, hippen een hopje en bouwen een vlotje. Maar ach, wat is er veranderd? Behalve dan dat dit door alle festivalregels en veiligheidsvoorschriften vandaag de dag wordt aangeduid met: ‘verantwoord feesten’, blijft het plezier beleven en vooral zien en gezien worden tijdens een paar dagen onbezorgd genieten.
Beleving
Ja, de ‘nu-beleving’ zal bij de huidige festivalgangers wellicht verschillen van toen. Wij zijn nog van een generatie die hoofdzakelijk voor de live muziek naar een popfestival ging. Dat schijnt tegenwoordig anders te zijn. ‘Down The Rabbit Hole’ staat weliswaar voor avontuur, verwarring, surrealisme en psychedelica, wat al sinds de opkomst van de popcultuur in de vrijgevochten jaren ’60 de inspiratiebron van allerlei kunstenaars is. De keuze binnen dit concept is tegenwoordig ook reuze, waardoor de aandacht continu moet worden versnipperd. ‘A Campingflight Down The Rabbit Hole‘ in het Gelderse Beuningen is een afstammeling van die andere campingvlucht… ‘to Lowlands Paradise‘ in Biddinghuizen. En wat ons betreft ook min of meer een vage blauwdruk van het Britse Glastonbury Festival (of Contemporary Performing Arts). Variatie in aanbod en vooral vernieuwing zouden in park De Groene Heuvels ook sleutelwoorden moeten zijn.
Oudgedienden
Des te opmerkelijker zijn daarom de namen van een trio 65-plussers op de affiche die als rode draad door het kleurrijke driedaagse festival lopen: Patti Smith (68) op vrijdag, Iggy Pop (68) op zaterdag en Seasick Steve (74) op de zondag. Niet dat het nou grote verwarring veroorzaakt, maar deze legende’s vormen wel een contrast met de rest van de gedurfde alternatieve programmering. Al zou laatstgenoemde ook gewoon aangeduid kunnen worden als een enthousiaste bezoeker die aan zijn tweede (derde!) jeugd bezig is. Want om de haverklap liepen we zaterdag de bebaarde grijsaard op het festivalterrein tegen het lijf. Uitgebreid de tijd nemend om collega-acts te bekijken en om selfies te laten schieten met (vooral) jonge meisjes die in leeftijd z’n kleindochters zouden kunnen zijn. De aanwezigheid van deze kwieke oudgedienden zorgde in elk geval ook weer voor (leeftijds)variatie aan publieke belangstelling.
One Day Flight
De belangstelling in onze ‘One Day Flight Down The Rabbit Hole‘ ging vooral uit naar de Amerikaanse rock ‘n roll singer-songwriter Benjamin Booker, de rootsrock & soulband Alabama Shakes uit Athens en de zaterdag-headliner Iggy Pop. Waardoor we ons dus hoofdzakelijk begaven rondom het hoofdpodium Hotot. Teddy Widder en Fuzzy Lop zijn konijnennamen van de andere twee tentenpodia op dit festival. Het Idyllische Veldje, het Vuige Veld, activiteiten in het Bos en spontane superdiscobreaks door Driving Decks zijn – al dan niet bewust – aan onze aandacht ontglipt deze dag. Wilde Haren & Desperados, een dancepodium aan de steiger in de vorm van een soort ark van golfplaten, waarvoor mensen steeds geduldig in de rij stonden te wachten, was ook niet aan ons besteed. Gewoon, omdat wij niet zo van wiebelende konijntjes houden. En de zin van in een zandkuil (Kuili Kuili) liggen of het afsteken van vuurwerk op klaarlichte dag ontging ons al helemaal.
Freakshow
Hiermee impliceren we niet dat dit soort bijzaken overbodig zouden zijn, zeker niet. Het verhoogd juist de sfeer en zorgt voor (jawel) variatie en vernieuwing. En de prachtige mojitobar met freakshow van de heren Victor ‘Sjo’ Nondesju en Giel ‘Sju’ Nondesju was zelfs een lust om naar te kijken, luisteren en proeven! Maar, nu snel op weg naar de podia. In de Fuzzy Lop pakte we nog net een staartje mee van het Londense slackertrio Happyness. Frisse indie rock waar we best blij van werden en meteen al een fijne start om deze zonnige festivaldag mee te beginnen. Rumblerocker Benjamin Booker uit Virginia Beach zag ik voor het eerst in oktober van het vorige jaar bij ‘Later with Jools Holland’ voorbij denderen. Zijn opvallend hese stem viel direct op maar ook de energie waarmee dit trio trendy kids van het podium spatten was aanstekelijk. Die rauwe mix van blues, boogie en soul kregen we nu ook live te horen. T. Rex revisited, prachtig! Booker mag blijven wat ons betreft !!
Kleurrijke confrontatie
Damian ‘Jr Gong’ Marley is één van de 13 (buitenechtelijke) nakomelingen van de Jamaicaanse reggae-koning Bob Marley. Hij ging evenals paps en broer Ziggy de muziek in, aanvankelijk met dancehall music en later in een samenwerking met rapper Nas. Tegenwoordig acteert hij onder de naam Junior Gong om de reggae-muziek in het algemeen en zijn vader in het bijzonder een eer te bewijzen. En dat gaat hem goed af. En uiteraard verspreidt hij daarbij naar goed voorbeeld van senior het gedachtegoed van de rastafari verder over de wereld. Een bont gezelschap met muzikanten, reggae crooners, zwoele zangeressen/ danseressen en een rastafari-vlaggenzwaaier, wist van de Hotot een tropische reggae/dub/dancehall te maken. Onder bezielende aanvoering van Damian ‘Junior Gong’ zelf met dreadlocks tot op zijn enkels. “Welcome to Jamrock!” Het optreden 
werd een kleurrijke confrontatie met uitsluitend lachende gezichten en dansende bezoekers als gevolg. En met veel eigen werk al dan niet geschreven met Nas (‘Dispear’, ‘Land of Promise’) en bekende covers. Waarvan de Bob Marley & The Wailers classics ‘War/No More Trouble’, ‘Move/Exodus’ en ‘Get Up, Stand Up’ nog steeds de meeste deining veroorzaakten.
Alabama Shakes consolideert
The Alabama Shakes zetten in november 2012 La Cigale in Parijs in vuur en vlam. TBA?-fotograaf/editor Arjan had toen het genoegen daarbij te zijn en maakte er een prachtig fotoverslag van. Erg benieuwd waren we daarom hoe dit vijftal uit Athens, Alabama (VS) zich live heeft ontwikkeld. Na de overweldigende debuutplaat ‘Boys & Girls’ uit 2012 is in april van dit jaar de opvolger ‘Sound & Color’ verschenen. Een album met ijzersterke maar met ook minder imponerende nummers. Bij opkomst op het Hotot podium blijkt de band uitgebreid met maar liefst 4 extra leden: 1 toetstenist, 2 zangeressen en 1 zanger. Op de achtergrond uiteraard. Want lead singer-gitarist Brittany Howard maakt in alle opzichten de dienst uit binnen dit gezelschap. Een dame waar je letterlijke en figuurlijk niet omheen kan, gezegend met een geweldige strot en grote longinhoud. Minder gezegend met beautylooks – ondanks haar geblondeerde Afro-kapsel – maar zo’n beetje alle hedendaagse zangeressen die dat wel hebben kunnen bij lange na niet tippen aan Brittany’s indringende gevoelige soulstem. Ze zingt de longen uit haar lijf en spuugt soms letterlijk de teksten in de microfoon. Ook de band speelt rauw, puur en drassig. Vanaf de opening ‘Hang Loose‘ tot de intense ballade ‘You Ain’t Alone‘ klinkt het perfect. Toch blijft het optreden wat mat en reageert het publiek over het algemeen erg laid back. Misschien komt dit omdat de helft van de setlist bestaat uit ballads en mid-tempo songs? Of is Alabama Shakes een typische club-band? Want hun repertoire is uitermate geschikt voor intieme momenten, dat zeker. Op de vraag of Alabama Shakes zich in drie jaar tijd heeft ontwikkeld kunnen we volmondig ‘ja’ antwoorden. De band is commercieel succesvol geworden en consolideert artistiek. Met nóg meer vet op de botten.
Punkbaas Iggy Pop
De electropop en verkleedpartijtjes van de voormalige Moloko zangeres Róisín Murphy uit 
Ierland was niet bepaald ons kopje thee. Dus namen we in afwachting van wat nog komen ging een bakkie koffie en een kijkje op het terrein. Waar sommige jongens steeds meer aangeschoten raakte en sommige meisjes van opwinding handstandjes maakte. Vóór aanvang van 
het laatste optreden deze zaterdag in de Hotot tent zien we een hoop gedoe op en om het podium. Waardoor het optreden van de headliner een minuut of twintig vertraging oploopt. Het is duidelijk, er is weer eens een Amerikaan van naam op bezoek. En niet zomaar een naam, het is de absolute punkbaas Iggy Pop (68). Als een jonge (kreupele) hond komt Iggy het podium opgerend. ‘No Fun‘ zong hij met The Stooges al in 1969 en ‘No Fun’ zingt hij anno 2015 met zijn Britse gelegenheidsband nog steeds. En het uitgelaten publiek heeft ‘lots of fun’! Er wordt gehost en meegezongen en de ene na de ander crowdsurfer (veelal wulpse meisjes) worden door de Security-mannen opgevangen en weggeleid. ‘Fucking’ Iggy heeft ondertussen zijn leren jack allang uitgegooid en zijn getekende en gehavende lichaam (gevolg van 50 jaar rock ‘n roll) wordt nu helemaal duidelijk zichtbaar. ‘The Passenger‘ (1977) volgt, nóg meer zang en nóg meer handen de lucht in. En bij ‘Lust for Life‘ gaat het dak van de Hotot er compleet af! Het hossen en gillen blijft aan maar het feest der herkenning verstomd langzamerhand. Een punkrock-icoon, prima. Maar zoveel bekende hits heeft Iggy nou ook weer niet gehad, dus het overwegend jonge publiek laat het verder ook vocaal wat afweten. Ondanks de meezinger ‘Real Wild Child (Wild One)‘, de verrassende cover ‘Nightclubbing‘ en een encore van vier songs(!) blijkt een half uurtje Iggy, voldoende voor de jeugd van tegenwoordig. Er kan weer een levende legende van de gig-wishlist worden afgevinkt. Voldaan terug naar de camping over het kunstzinnig verlichte evenementen terrein van de Rabbit Hole. Morgen wéér een dag vol vernieuwing.
SETLIST Alabama Shakes:
1. Hang Loose;
2. Rise to the Sun;
3. Future People;
4. Always Alright;
5. Don’t Wanna Fight;
6. Dunes;
7. Shoegaze;
8. Gimme All Your Love;
9. Heartbreaker;
10. Be Mine;
11. The Greatest;
12. Over My Head;
13. You Ain’t Alone.
SETLIST Iggy Pop:
1. No Fun;
2. I Wanna Be Your Dog;
3. The Passenger;
4. Lust for Life;
5. Skull Ring;
6. Sixteen;
7. Five Foot One;
8. 1969;
9. Sister Midnight;
10. Real Wild Child (Wild One);
11. Nightclubbing;
12. Some Weird Sin;
13. Mass Production.
Encore:
14. I’m Bored;
15. Funtime;
16. Neighborhood Threat;
17. Dum Dum Boys.
