Crossing Borders @ 12th Blues Open 2015 – Geldrop

Een klein half uur voor aanvang parkeren de reporters van uw on-line muziek-magazine ‘The Blues Alone?’ de auto tegenover het Gemeenschapshuis de Zesgehuchten in Geldrop, plaats van handeling van het 12e Blues Open Festival georganiseerd door Ewald en Helen Ewalts. Direct bij binnenkomst worden wij hartelijk welkom geheten door de gastvrouw en ook de gastheer zwaait vanuit de zaal waar hij nog de laatste puntjes op de i zet maar ook de optredende artiesten vragen nog even de laatste aandacht. Het echtpaar Ewalts wordt ook dit jaar weer geassisteerd door de vele vrijwilligers waarvan de reporter en fotograaf, na veelvuldig bezoek van dit sympathieke festival, de gezichten weer herkennen. We groeten de trouwe festivalbezoeker, de ‘weer de draad oppakkende’ fotograaf/reporter én de buitenlandse reporter die Blues Open voor het eerst bezoekt. Inmiddels geïnstalleerd met camera, notitieboekje en niet te vergeten muntjes voor ons natje want ook dit jaar heeft Blues Open het weer mee. Helaas heeft dit mooie weer tot gevolg dat de aankondiging en aanvang van de eerste set nog niet iedereen het pleintje met de tafels en stoelen heeft gelaten voor wat het is, mondjesmaat druppelen de bezoekers binnen bij de eerste band van deze 12e Blues Open, Ina Forsman Band Ft. Lightin’ Guy Verlinde & Steven Troch. De set wordt geopend met een instrumentaal nummer zoals een goede Chicagoan band pleegt te doen alvorens de ster van de band te introduceren, Lightnin’ Guy Verlinde speelt even lekker in met de leden van de de band die bestaat uit blues-harp virtuoos Steven Troch, drummer Erik Heimans en bassist René Stock om daarna, dit keer zonder zijn vertrouwde tekst “lieve mensen” Ina Forsman aan te kondigen. Ina Forsman is slechts voor 2 dagen in de ‘Low Lands’ waar zij Blues Open en ‘t Goezot in ‘t Hofke – Oud Turnhout heeft uitgekozen om op te treden. Ina Forsman is een frêle, fraai uitziende jonge dame maar haar uiterlijk bedriegt, Ina Forsman beschikt al jong, ze is pas twintig, over een goede podiumpresentatie maar ook zeker haar stem is volwassen te noemen.

Niet verwonderlijk als je bedenkt dat Ina Forsman al haar geboorteland, Finland, mocht vertegenwoordigen op de European Blues Challenge in Riga – Letland in 2014. Dààr ontmoetten Guy en Ina elkaar en besloten dat een samenwerking onvermijdelijk was. Set-opener ‘Out the Door’ is een goede opwarmer én een nummer waarbij de laatste buiten vertoevende bezoekers besluiten tóch naar de band te komen kijken en luisteren; hun beslissing blijkt een goede want zij worden gefêteerd op een lekker groove mede door de ritme sectie Erik Heimans op drums en bassist René Stock. Al in het eerste nummer bedrijft Ina Forsman de liefde met de microfoon, haar podium presentatie heeft een hoog Dita von Teese gehalte, sensueel en ondeugend maar nergens ordinair. ‘What Have I Done’ is een nummer van haar debuut cd uit 2014 ‘Ina Forsman with Helge Tallqvist’ (Best Blues Album of the Year Award) en huist lekkere harp klanken van de Studebaker John look-a-like Steven Troch. In ‘I Don’t Know’ zien we René Stock de up-right bass de snaren vol overgave en passie plukken, mijn heupen wiegen zachtjes mee op ‘Gettin Hip’ en de heupen komen iets meer los op ‘Down in Mexico’. Stuk voor stuk goed gekozen nummers voor deze samenstelling van zangeres en muzikanten. Ook ‘Queen Bee’ is een nummer wat bij Ina past, dit nummer was ooit het eerste nummer wat zij zong en ook hier weer de vette up-right bass groove van René Stock, lekker hoor! ‘Got Love If You Want It’ is weer zo’n nummer waarin de kwaliteiten van alle muzikanten nog maar eens benadrukt worden, Steven Troch op de blues-harp maar ook gitarist Guy Verlinde kunnen in dit nummer een lekker potje musiceren, allemaal staan ze zichtbaar te genieten van de feed-back van het publiek. De slow blues ‘I Got Trouble’, ‘Somebody Have Mercy’,  ‘Something Got A Hold On Me’ waarin drummer Erik Heimans stevig mee ‘playbackt’ zijn alweer de laatste nummers van de openingsband van het 12e Blues Open. Het publiek beantwoordt deze goede set met een daverend applaus en joelt om een toegift. Dit verzoek wordt gehonoreerd met Etta James’ ‘I’d Rather Go Blind’ waarbij ook de frontman van de volgende act, Richard van Bergen, op het podium uitgenodigd wordt. Natuurlijk wordt de blues-standard goed vertolkt maar het geeft mij nergens kippenvel, is het omdat de passie van Ina Forsman nog teveel ontbreekt of is het omdat zij nog niet het verdriet van een verloren liefde heeft ondergaan? We zullen het nooit weten, wat we wél weten is dat de combinatie Ina Forsman en Guy Verlinde een ‘winning team’ is.

De tweede band van de goede en gevarieerde line-up van deze 12e Blues Open is de Nederlandse band Rootbag, Richard van Bergen, Best Blues Drummer Award winnaar 2012 Jody van Ooijen en bassist Roelof Klijn zijn niet meer weg te denken van de podia op de diverse bluesfestivals. Zagen we de drie kwaliteits-bakken van musici twee dagen eerder nog op ons eigen regionale podium ‘De Muziekzolder’ optreden wij van TBA? zijn wederom gemotiveerd Rootbag voor de tweede keer in één week aan het werk te zien. Het eerste album ‘Rootbag’ werd overal, op de on-line muzieksites maar nog veel belangrijker in de hard-copy muziekbladen zoals OOR en de Gitarist met lovende kritieken overladen. Niet voor niets werd het album genomineerd tot Beste Blues Album van 2014. De band brengt ook hier in Geldrop veel aanhang met zich mee, de band is geliefd in het bluescircuit, ongetwijfeld wordt deze waardering gegenereerd door de kwaliteiten die alle muzikanten afzonderlijk bezitten maar ook zéker door de charismatische benadering en de toegankelijkheid van de band. Rootbag brengt Delta bluesy, Southern groovy swampy nummers waar Richard van Bergen zijn babies, een Silvertone, Harmony, Supro en Steffsen afwisselend in de finger-picking, plectrum of slide stijl beroert. Richard van Bergen is niet alleen een van de beste gitaristen van Nederland maar heeft ook een zeer goed en prettig stemgeluid, een stem die een karakteristiek, kenmerkend timbre heeft. Rootbag start de set met het nummer ‘Headache Tonight’ mócht je onverhoopt last hebben van hoofdpijn dan zorgen de drie heren van Rootbag dat deze stante pede verdwijnt, oei wat lekker! Hoffelijk worden de openers Ina Forsman Band Ft. Lightin’ Guy Verlinde & Steven Troch bedankt voor hun optreden en maakt Richard van Bergen zelfs reclame voor het optreden van Ina en Guy de volgende dag op Goezot Festival. Jammer dat hij zichzelf vergeet te promoten voor het optreden samen met ‘s lands Beste Blues Harpist Gait Klein Kromhof op Jeker Jazz in Maastricht.

‘When He Comes’ is het nummer waar bassist Roelof Klijn ook meezingt en dat doet hij niet onverdienstelijk hoor, Roelof heeft een zeer heldere stem, mooi! Gelukkig voor de liefhebbers van bass grooves, waaronder ikzelf, krijgt de bass van Roelof Klijn in het volgende nummer meer volume…..De wisseling van de gitaren is een feit als het publiek getuige mag zijn van het nieuwe nummer ‘In The Middle Of The Night’, wij zijn nu al ongeduldig voor het tweede album wat er aan zit te komen. Al eerder maakte TBA? vermelding van het feit dat geen enkele gitaar geheimen kent voor deze Richard van Bergen sterker nog hij heeft zelfs vorig jaar een instructie DVD opgenomen ’50 Down Home Blues Guitar Licks You Must Know’ . ‘Nobody’ de krachtige opener van het album oogst veel bijval van het publiek, de (Gel)droppies zijn vol waardering voor wat deze Nederlandse band hen voorschotelt. Steeds meer laten de bezoekers zich door Richard, Jody en Roelof meevoeren naar het zuiden van de VS. Mijn lijflied ‘Tired of Bein’ The Fool’ wordt gelukkig ook gespeeld, de songtekst handelt over de ommekeer die sommige gebeurtenissen in je leven teweeg kunnen brengen en ook dit nummer wordt weer door de band met passie gebracht waarbij ik de groove van Roelof Klijn op bass niet onvermeld wil laten, pfffff heerlijk! Dat Richard van Bergen o.a. op een custom Steffsen gitaar speelt was al in het intro van dit verslag van het optreden van Rootbag te lezen. Helaas overleed de luthier en de naamgever van Richard‘s Steffsen, Steff Peire, eerder die week op veel te jonge leeftijd. De band besluit daarom ‘Don’t Loose Your Pride’ aan deze man op te dragen. Hoewel de meeste aanwezigen misschien nog nooit zich verdiept hadden in gitaarbouwers begrijpen na de gevoelige, ingetogen vertolking van dit nummer de vriendschap die tussen gitarist en bouwer kan ontstaan. Voor dat leuke meisje uit Nederweert, inmiddels zijn eega en moeder van zijn zoons, schreef Richard van Bergen het volgende ‘Rock Me Right’ , met plectrum tussen wijs- en middelvinger speelt hij weer de sterren van de hemel ook is Jody van Ooijen weer de master op de drumms, nooit teveel koper, nergens overdadig, wàt een drummer is deze man toch! Rootbag sluit de set af met een Boogie ‘Walk On In’ van Louis Jordan en mij bekruipt het idee waarom deze band toch niet Europees doorbreekt; gelukkig staan ze wel binnenkort op het grote podium van Blues Peer 2015 wellicht zal dit de deur naar de Europese podia openen.

Gevarieerde line-up schreef ik al en de volgende act bevestigt dit, de organisatoren van het 12e Blues Open Festival hebben hun nek uitgestoken om deze act, een voor ons nog niet live aanschouwde en toch nog wat onbekende bluesman te contracteren, de Zuid-Afrikaanse Dan Patlansky staat te gebeuren. Dan Patlansky is bijna 2 maanden in Europa om zijn inmiddels alweer 7e (!) album ‘Dear Silence Thieves’ te promoten, een album waar hij zelf over zei “I’m the chef and my songs are recipes, music fans can most certainly try at home.” De singer/songwriter/gitarist komt samen met Clint Warren Falconer op de (5-snarige) bass en drummer Steph Nortje het podium van het Gemeenschapshuis Zesgehuchten op haar grondvesten laten schudden. En schudden zal het zeker want de derde act van de line-up is er namelijk één uit het blues-rock segment, een genre wat in Geldrop blijkbaar veel mensen op de been brengt want de zaal is behoorlijk vol. De reporters, geen uitgesproken liefhebbers van dit genre, gaan er met open vizier in. Dat Dan Patlansky gevraagd werd om in het voorprogramma van Bruce Springsteen op te treden heeft hem natuurlijk geen windeieren gelegd maar het moet gezegd, de man bezit een goede stem, niet altijd even helder waardoor de verstaanbaarheid van zijn teksten ietwat ondersneeuwen bij het volume van zijn eigen gitaar en van de ritme sectie. Ook hier voor de (Gel)droppies speelt Dan Patlansky ‘Daddy’s Old Gun’ een song dat handelt over de criminaliteit in Zuid-Afrika. Ook een song dat verkozen werd als beste Blues Song 2012. We zijn getuige van ingetogen spel op de vintage, versleten ogende Fender Stratocaster maar ook snerpende, verscheurende gitaarsolo’s vallen ons ten deel. De menigte komt steeds naderbij om maar niets te hoeven missen wat deze man in zijn mars heeft, gejoel en daverend applaus tijdens maar zeker ook na afloop van de nummers van Dan Patlansky en zijn band.

De virtuositeit van deze Zuid-Afrikaanse Dan Patlansky blijkt keer op keer, zo ook bij ‘Bright Lights Big City’……Veel gitaar-solo’s met een kracht uitgevoerd en mij later op de foto’s opvielen; de meeslepende uitvoeringen van de nummers die ook ons ook over de grenzen van onze voorkeuren heen tillen. Dan Patlansky is een showman ‘pur sang’ dit blijkt als hij de snaren niet meer met het plectrum bespeelt maar effecten met de tremolo van de Fender uithaalt, de hals bespeelt al was het een key-board maar ook gooit hij de gitaar op de grond à la Hendrix, gelukkig is dit een vast item in de show blijkens het feit dat een vervangend exemplaar direct door de roadie aangereikt wordt. En ja hoor ook Dan Patlansky eert Hendrix met een uitvoering van Voodoo Chile……Zéér goede show van de gitarist Dan Patlansky die samen met zijn ritme sectie Clint Warren Falconer en Steph Nortje zichtbaar hebben genoten het publiek in Geldrop te entertainen en het succes dat zij gedrieën hiermee bij het publiek hebben. Dan Patlansky een act die we nog vaak tegen gaan komen in de Lage Landen voorspel ik u. De tijd is omgevlógen want het is alweer tijd voor de laatste act van het 12e Blues Open Festival, schudt de organisatie van het 12e Blues Open Festival nóg een troef uit de mouw met de programmering van volgend trio of zal het moeilijk zijn voorgaande set te evenaren?

The Stevie Nimmo Trio zijn de afsluiters van de nú al geslaagde 12e editie. Glaswegian Stevie Nimmo, zanger/gitarist en broer van King King‘s Alan Nimmo, is frontman van het Schotse The Stevie Nimmo Trio. De mannen die de gitarist vergezellen zijn Engelsman en bassist Mat Beable en mede Engelsman Craig Bacon op drumms. Het nummer ‘I Can Change’ brengt de waardering in de zaal behoorlijk op gang, in goed Nederlands beantwoordt Nimmo het applaus met een “Dank U Wel”. Stevie Nimmo is een man die de échte blues helaas aan den lijven ondervinden moest, vooral de overwinning van zijn ziekte heeft hem doen besluiten ook buiten de gebaande paden van zijn blues-rock segment te gaan componeren en schrijven. Juist van dit solo album ‘The Wynds of Life’ speelt het Stevie Nimmo Trio hier in Geldrop het beladen nummer ‘Make It Up To You’. Een nummer wat bij mij zoveel emotie los maakt dat ik even moet slikken, wàt een pràchtige stem heeft deze man toch, ondanks het volume van de Paul Reed Smith gitaar en het volume van de twee kompanen blijft Stevie goed verstaanbaar en daar gaat het toch allemaal om? De teksten in samenspel met de melodie en instrumenten moeten emoties losmaken…..  Dat Stevie Nimmo alweer een nieuw project is gestart blijkt als hij het nummer ‘Running On Back To You’ van wellicht het volgende album ten gehore brengt, ook weer een bijzonder nummer met een zeer lang uitgesponnen solo waar de uitgelaten menigte de vingers bij aflikt. Met het nummer ‘Good Day For The Blues’ laat Stevie Nimmo de spreekwoordelijke strot van het publiek niet meer los, hij blijft de ene na de andere memorabele solo spelen maar ook zijn stem is een stem die velen moeiteloos ontroert. Zo fijn om mee te mogen maken dat Mat Beable, Craig Bacon en Stevie na zoveel jaar samen musiceren nog steeds hetzelfde speelplezier ervaren, de drie lachen elkaar veelvuldig toe, sporen elkaar aan, dagen elkaar uit en steken meermaals de tong naar elkaar uit! Een betere afsluiter hadden de organisatoren van de 12e editie van Blues Open zich niet kunnen wensen, niet alleen kwamen de acts uit grensoverschrijdende delen van de wereld maar ook hun muziek was in spreekwoordelijke zin grensoverschrijdend!

Wij van ‘The Blues Alone?’ bedanken Ewald en Helen Ewalts voor hun gastvrijheid, de vrijwilligers voor hun goede zorgen en hopen de 13e editie van Blues Open, te houden op  4 Juni 2016, weer van de partij te zijn