Guy Forsyth terug in Amsterdam

Guy Forsyth speelde in de North Sea Jazz Club, Amsterdam op 8 mei 2015. Tekst door Ton Kok met foto’s van Johan Sonneveld.

In mei 2012 opende de North Sea Jazz Club de deuren. De club staat ondertussen stevig op de kaart en is ook bij blues liefhebbers een begrip geworden. Natuurlijk, er werd al lang blues geprogrammeerd, maar sinds coryfee Johan Derksen zijn naam aan de blues programmering heeft verbonden, heeft is het wel erg hard gegaan. Onder het motto “Het lijstje van Johan” stond afgelopen vrijdag Guy Forsyth op het programma.  Voor Guy Forsyth is Amsterdam niet onbekend. In 1990 stapte hij op het Centraal station uit de trein om als straatmuzikant genoeg geld op te halen om een kort verblijf in onze hoofdstad te kunnen bekostigen.

We zijn inmiddels vijfentwintig jaar verder en dit keer staat de Texaan met zijn band op het podium van de sfeervol ingelichte club. Voor sommigen een beetje vreemd, het aan tafels gezeten publiek midden in de zaal met verder rondom de overige bezoekers, maar mij stoort dit eigenlijk helemaal niet. De sfeervolle entourage en prima geluid zorgen ervoor dat het publiek optimaal van de muziek kan genieten.

Klokslag negen uur bestijgt de Guy Forsyth Band het podium en na een kort a-capella driestemmig gezongen gospel “I’m Going Home” barst de groep los met “Carrie By Six” van zijn meest recente cd The Pleaser. Vanaf de eerste tel zit de stemming er prima in. Na deze binnenkomer nog een stuk van deze cd, namelijk “Nobody Taught Me How To Love”.  Met David Jiminez op gitaar, Naj Conklin op bas en Mark Hays achter het drumstel heeft hij een sterkte band achter zich. Naast het zingen, is hij eerste vijfendertig minuten te horen op harmonica. Pas daarna wordt de gitaar omgehangen en laat hij wat fraaie stukjes slidewerk horen. Van The Pleaser wordt ook nog het memorabele “Put A Little Sex In It” gespeeld. Verder wordt de set gevuld met een aantal oudjes, zoals de slow blues “For The Last Time”, “Taxi” en“If I Was Sick”. Voor het laatste nummer voor de pauze wordt dan toch ook weer eens de zingende zaag tevoorschijn gehaald en brengt hij het aloude “Summertime”.  Deze gimmick slaat toch altijd weer aan bij het publiek.  Het is alweer een tijdje geleden dat ik Guy Forsyth aan het werk heb gezien en wat mij vanavond in de North Sea Jazz Club opvalt, is dat het rauwe randje een beetje verdwenen is , maar dat hij als songwriter nog steeds groeit.

Na de pauze heeft de band nog een leuke verrassing in petto. De set gaat van start met het openingsnummer van de laatste cd, “Good Stuff”. Na twee nummers wordt een special guest het podium opgeroepen en dat blijkt niemand minder dan Ian Siegal te zijn, die Guy’s gitaar omgehangen krijgt en een schitterende versie neerzet van de oude spiritual “Mary Don’t You Weep”, geen onbekend werk trouwens voor de Siegal fans. Na dit nummer krijgt David Jiminez de kans zijn vocale capaciteiten te tonen in het luchtige “Miniskirt”.  Na dit nummer volgt voor mij het absolute hoogtepunt van de show, de schitterende blues “Play To Lose”. Voor het eerste couplet maakt hij nog gebruik van de microfoon, maar al snel duikt hij de zaal in om het nummer verder onversterkt eruit te gooien. Was het nummer al een van de hoogtepunten van zijn laatste cd, live is het echt weergaloos.  Hierna gaat de band verder met het stevige “Nobody Gonna Bail Me Out”. Bij Bo Diddley’s “Mona” krijgt de band assistentie van een washboard-spelende dame. Dit nummer is een echte crowd pleaser en tevens de opmaat naar het slotnummer “Don’t Turn Me In”.

Natuurlijk laat het publiek de groep niet vertrekken zonder toegift. De mandoline wordt tevoorschijn gehaald voor het ingetogen “True Friends”. Daarna wordt ons toch nog een lekker stukje Texas Blues voorgeschoteld met “Red Dress”.  Guy Forsyth is een ras entertainer, die de nummers aan een praat met leuke anekdotes. Hij is een prima harmonicaspeler, acceptabele slidegitarist en een krachtige zanger, die af en toe weliswaar een nootje mist, maar momenteel wel in topvorm is.

Mijn eerste bezoek aan de North Sea Jazz Club is me uitstekend  bevallen. Een gastvrije ontvangst, die uitnodigt om met enige regelmaat een bezoek aan deze locatie te brengen. In augustus heeft de Guy Forsyth Band een paar optredens in België op de agenda staan, waarvan ik er een hoop mee te pakken, plus een in de meest bijzondere Nederlandse blues club.

Band
Guy Forsyth – zang, harmonica, gitaar, mandoline, zingende zaag
David Jiminez – gitaar, zang
Naj Conklin – bas, zang
Mark Hays – drums

Set 1
I’m Going Home
Carried By Six
Nobody Taught Me How To Love
For The Last Time
Taxi
One Time Around
Don’t Stand Still (Snakeboy’s Lament)
Put A Little Sex In It
If I Was Sick
Summertime

Set 2
Good Stuff
Death Gonna Hunt You Down
Mary Don’t You Weep (Ian Siegal gitaar en zang)
Miniskirt
Play To Lose
Nobody Gonna Bail Me Out
Mona
Don’t Turn Me In

Encore
True Friends
Red Dress