De jamband Gov’t Mule speelde zondag 3 mei 2015 in: Cultuurpodium De Boerderij Zoetermeer. Tekst & filmpje door Giel van der Hoeven met foto’s © door: Johan Sonneveld
Tussen Groningen (Rythm & Blues Night) en Parijs (La Cigale) in, bracht de Amerikaanse jamrock band Gov’t Mule De Boerderij in Zoetermeer een bezoek. Tot ons grote genoegen want ‘The Mule’ staat vooral bekend als een sensationele liveact. Opgericht als sideproject in 1994 door gitarist/zanger Warren Haynes en bassist Allen Woody, die toen beide actief waren in de legendarische southern rockband The Allman Brothers Band. Gov’t Mule zette dit concept in feite op dezelfde voet voort. “Want de Allman Brothers maakte met hun southern rock een vorm van muziek wat een combinatie was van blues, rock, country, soul en jazz, ze deden dat uit het hart en op een dusdanige manier die elke trend of muzikaal hokje trotseerde”, zei Haynes hier eens over. Ondertussen is dit tijloze genre met Haynes als representant alweer ongemerkt met twee decenia verlengd. Een 20-jarig jubileum dat door Gov’t Mule treffend wordt gevierd met een uitgebreide wereldtournee.
Bleef het de dag ervoor in Groningen vanwege de festival restricties nog bij één set van acht songs, in Zoetermeer werd het een ouderwetse marathonshow van ruim 2,5 uur. Want Haynes en consorten hadden de groove te pakken en hun zinnen gezet op een solide rockconcert. En dat werd het dus ook. Met veel bluesy en jazzy invloeden uiteraard. Het kwartet opende met een drietal songs van eigen fabrikaat: ‘Steppin’ Lightly’, ‘Any Open Window’ en ‘Inside Outside Woman Blues #3’ waarin Haynes zijn Les Paul heerlijk liet janken. Met de zang was het toen nog wat minder gesteld; zijn vocals zaten in die eerste set te laag in de mix waardoor de gezongen songs helaas aan kracht moesten inboeten. Alle drie de nummers zijn afkomstig van het negende studioalbum ‘By a Thread’ uit 2009. De plaat is favoriet bij veel ‘Muleheads’ en tevens de eerste waarop bassist Jorgen Carlsson meedeed. In De Boerderij werd weer eens duidelijk dat Carlsson een avontuurlijke snarenplukker is, die ook in de geest van Gov’t Mule’s oorspronkelijke bassist, de in 2000 overleden Allen Woody, speelt.
Dat Gov’t Mule een uitgesproken jamband is komt ook tot uiting in de vele teasers die in de songs verwerkt worden. In ‘Game Face’ hoorden we flarden van ‘Mountain Jam’ en ‘Norwegian Wood’ terug. En in ‘Birth of the Mule’ een stukje Dire Straits. Amerikaanse fans gaan doorgaans helemaal uit hun bol bij het horen van dit soort plagerige intermezzi. Alsof ze ‘een lot uit de loterij trekken’. Ik heb de indruk dat Nederlandse liefhebbers hier wat nuchterder op reageren. En het slechts accepteren als functioneel zolang het maar niet richting ‘gepiel’ neigt te gaan, so happy together. In ‘Banks of the Deep End’ speelt Haynes wat gepermiteerd leentjebuur bij Neil Young (‘Ohio’). En de eerste set werd afgesloten met The Allman Brothers Band instrumental ‘Kind of Bird’. Met toetsenist Danny Louis op de trombone. Geschreven door Warren Haynes en Dickey Betts nadat ze waren geinspireerd door jazz legende Charlie “Bird” Parker, door te luisteren naar vinyl platen van hem.
Set twee wordt geopend met het reggae-ritme en de frivole orgelklanken van ‘Scared To Live’. Evenals het uptempo ‘Funny Little Tragedy’ (op plaat met Elvis Costello) van het klasse album Shout! uit 2013. Erg spraakzaam is de corpulente Warren Haynes overigens niet op het podium. Veel meer dan ‘How ya doing?’ en ‘How ya feeling out there?’ kwam er zondag niet uit bij de norse bandleider. Die zingend natuulijk wél een geweldige strot heeft voor dit soort repertoire. Zoals dat ook weer te horen was in de rockballad ‘Forevermore’ en het vet-klinkende ‘Slackjaw Jezebel’. Maar het lange optreden werd ook weer gekenmerkt door erg veel gitaarsolowerk (o.a. in ‘Painted Silver Light’) en zelfs een drumsolo door Matt Abts (waar hoor je dat tegenwoordig nog?). Welbeschouwd was Joe South’s ‘Hush’ (ook bekend van Deep Purple) de enige echte coversong op deze avond. Samen dan met de twee blues traditionals in de toegift: ‘Come On in My Kitchen’ (Robert Johnson) en ‘Gonna Send You Back to Georgia’ (Hound Dog Taylor).
Helaas dus geen ‘Soulshine’ of Rolling Stones, Neil Young of Doors interpetaties in de Boerderij. Wat in het geval van Gov’t Mule best jammer is, omdat Warren Haynes een zanger/gitarist is die juist onaantastbare klassiekercovers altijd wél meerwaarde mee kan geven. Maar, ook een onvoorspelbare setlist zoals dat gisterenavond het geval was, is dan toch weer typisch The Mule! We hebben weer eens van dichtbij kunnen genieten van één van de beste gitaristen op de planeet in dit genre. Want de eigenzinnige Haynes is momenteel alom vertegenwoordigd en in topvorm.
Set 1:
Steppin’ Lightly
Any Open Window
Inside Outside Woman Blues #3
Game Face (with Mountain Jam & Norwegian Wood tease)
Banks of the Deep End
Birth of the Mule (with Money For Nothing tease)
Forsaken Savior
Kind of Bird (The Allman Brothers Band cover) (with Happy Together tease)
Set 2:
Scared to Live
Funny Little Tragedy
If Heartaches Were Nickels (Warren Haynes song)
Painted Silver Light
Drumsolo
Forevermore
Slackjaw Jezebel (with Hush Intro)
Hush (Joe South cover)(> Slackjaw Jezebel)
Encore:
Come On in My Kitchen (Robert Johnson cover)
Gonna Send You Back to Georgia (Hound Dog Taylor cover)
