Een sfeerimpressie van de Rhythm & Blues Night in de Oosterpoort in Groningen op 2 mei 2015. Tekst: Ria Pronk, foto’s: Gerrie van Barneveld.
Het is voor de 25e keer dat de Rhythm & Bluesnight plaats vind. De Oosterpoort zet vanavond weer alle deuren open om het publiek te trakteren op Rhythm & Blues in de ruimste zin van het woord. Klokslag acht uur stappen we de Oosterpoort binnen en stuiten op Lefthand Freddy, de band van Fred Reining, die authentieke blues van de stevige soort serveert.
In de kleine zaal speelt op dat moment Mud Morganfield, de oudste zoon van Muddy Waters. Dat gegeven spreekt tot de verbeelding en zorgt voor een aan alle kanten uitpuilende zaal. Morganfield is gekleed in wit pak en wappert af en toe met een witte zakdoek, waarmee hij eerder de druppels van het voorhoofd wiste. Hij zingt de blues zoals zijn vader dat deed. Hijwordt begeleid door een prima band. Het stoomt lekker en het swingt de pan uit. Dit is voor velen de blues zoals die bedoeld is.
We zijn nog net op tijd om een paar verhalende liedjes van de sympathieke Greg Trooper mee te pikken. Even een momentje van betrekkelijke rust voordat we in de grote zaal bij de Heritage Blues Orchrestra naar binnen gaan. De basis van de Hertitage Blues Orchestra, wordt gevormd door vader Bill (gitaar en zang) en dochter Chaney Sims (zang) en Junior Mack (gitaar en zang) aangevuld met bassist, drummer, mondharmonicaspeler en voltallige blazerssectie. Het orkest weet als geen ander authentieke blues in een nieuw jasje te steken.
De worksongs brengen je in een trance waar je nooit lang in blijft hangen omdat de muziek al snel weer over een andere boeg gaat, Chaney a capella of begeleid door papa op de piano tijdens St. James Infirmary. Geen enkel inzakmoment en voortdurend interessant. Drivin’N’ Cryin’ zagen wij onlangs in Hengelo en dus proberen we op tijd in de zaal te zijn voor Robben Ford. En dat is maar goed, want als de zaal vol is gaan de deuren dicht en kom je er niet meer in.
Robben Ford blijft een fenomeen als het gaat om onvoorspelbare, melodieuze muzieklijnen en specifieke slaggitaarpartijen. Blues voor gevorderden. Ford speelt onder andere een aantal nummers van zijn nieuwe album Into The Sun. Warren Haynes die later vanavond met Gov’t Mule op het podium zal staan leverde een bijdrage aan dit album en dus waarom zou hij vanavond ook niet even meedoen? Dit tot groot genoegen van twee heren achter ons, die helemaal uit hun dak gaan.
Veel tijd om adem te halen is er niet, want de optredens volgen elkaar in hoog tempo op. Over My Baby, schreven wij al enkele malen uitvoerig en we veranderen niet van mening. Het is een fenomenale machine, die voortdurend op stoom blijft. De rootsmuziek van de toekomst. Niet voor niets staat de band binnenkort op Glastonbury.
Je kunt helaas niet overal zijn en we missen Malcolm Holcombe & Jared Tyler. Soul- en gospelzangeres, Mavis Staples, bekend van de fameuze Staplesingers, is met haar 75 jaar, nog altijd een prettige verschijning en goed bij stem. Ze lijkt veel plezier te beleven aan optreden en vindt het vooral belangrijk een boodschap uit te dragen met de muziek. Gelijke rechten; het is nog steeds niet zo. De begeleidingsband vinden wij niet sterk. Van JP Harris & The Tough Choices hebben we nog niet eerder gehoord. De dertigers uit Nashville staan er bij of ze liever thuis zouden zijn gebleven. De muziek ervaren we als “even heel iets anders”. Old-school countrymuziek, die beelden oproept van truckers die met de vlam in de pijp door Amerika gaan en achteloos een stevige arm met tatoeages op de bovenkant van het naar beneden gedraaide raam laten rusten. Met dank aan de pedalsteel, die dat beeld nog eens versterkt. Het is inmiddels zondag geworden en de inmiddels wat beduimelde timetables worden nog eens goed bestudeerd. We moeten weer kiezen.
Guy Forsyth, Joanne Shaw Taylor en Chuck Prophet spelen tegelijkertijd. We besluiten te gaan voor de eerste en een staartje mee te pikken van Joanne Shaw Taylor. De uit Austin afkomstige Guy Forsyth, keurig gekleed en met hoed, ontdoet zich al snel van alle overbodige ballast die het bewegen in de weg kan zitten. Vol energie, met gevoel voor show, vermaakt Forsyth zijn publiek. Naast zijn kwaliteiten waar het de mondharmonica en gitaar betreft, is het een geweldige zanger die zijn stem op verschillende manieren gebruikt. En niet alleen Forsyth zelf is van topkwaliteit, hetzelfde geldt voor zijn band die bestaat uit een puike ritmesectie en zanger/gitarist David Jimenez die er ook wat van kan. Forsyth is de man, maar de muzikanten krijgen de ruimte die zij verdienen. Hoewel we niet alles zien, durf ik te beweren dat Forsyth als enige de zaag bespeelde, vanavond.
Voor het podium bij de Britse Joanne Shaw Taylor is het druk. Haar lange blonde haren wapperen door de lucht en het gaat er stevig aan toe. Een energieke dame, die we binnenkort op Ribs & Blues nog zullen tegenkomen. Gov’t Mule heeft te kampen met technische problemen en het duurt even voordat het zenuwachtige heen en weer geloop van technici voorbij is. De southern rockband werd in 1994 opgericht door Warren Haynes en wijlen Allen Woody. In eerste instantie was het een project dat zij naast de Allman Brothers deden. Een uurtje Gov’t Mule zorgt dat je voorlopig nog wel even door kan vanavond. Daddy Long Legs denkt er hetzelfde over. Hoe later op de avond, hoe meer geluid je moet voortbrengen om de boel wakker te houden.
De oordoppen bewijzen goede diensten, wanneer de vuige bluespunk van Daddy Long Legs van het podium dendert. Het is 2.00 uur en de oogjes worden kleiner en het wordt beduidend rustiger in de Oosterpoort. Voor de echte nachtdieren onder ons zijn Little Hurricane en Ralph de Jong nog “in the house” en sluit King of The World de Rhythm & Blues Night waardig af in de kleine zaal.
Hun fonkelnieuwe live cd is vers te verkrijgen en menigeen zal een exemplaar mee naar huis nemen. Hoe vaak je deze band ook hoort of ziet, zij blijft van hoog niveau.
De DJ’s achter de Vespaudio, de mobiele DJ-booth gebouwd in het zijspan van een roze Vespa , die de hele avond heerlijk Rhythm & Bluesvinyl hebben gedraaid en zich voortdurend omringd zagen door dansende festivalgangers, pakken de Vespa in. De organisatie van de Rhythm & Blues Night kan terugkijken op een geslaagd festival. De Blues Alone bedankt de Oosterpoort wederom voor de gastvrijheid!
