Marc Broussard speelde in De Paradijskerk in Rotterdam op 5 april, 2015. Review door Nicolette Johns met Foto’s van José Gallois.
Toepasselijker kàn het haast niet, de reporters van uw on-line magazine ‘The Blues Alone?’ 
zijn eerste Paasdag 2015 aanwezig in de Paradijskerk in hun oude habitat Rotterdam. Niet om het geloof te belijden maar om het geloof in goede muziek te belijden in de vorm van het bijwonen van een solo concert van singer/songwriter maar ook soulman Marc Broussard. Dit concert in de, werkelijk prachtig geconserveerde, Paradijskerk is georganiseerd door Marc‘s Nederlandse agent i.s.m. Rotown; een succesvolle samenwerking blijkt want het concert is helemaal uitverkocht! Als we na een versnapering en een zeer geanimeerd gesprek met gelijkgestemden vooraf het optreden in het naast gelegen Rotown bij de Paradijskerk aankomen staan de toeschouwers al in een lange rij te wachten voor een nog gesloten kerkdeur. Er heerst een gespannen kalmte, nergens wordt geduwd en de wachtenden knopen gesprekken aan over de ogenschijnlijk pérfecte locatie en de man die daar met grote waarschijnlijkheid een bijzonder optreden zal neer gaan zetten. Uiterst vriendelijk worden de bezoekers onthaald door security en het Rotown personeel, gek genoeg zoeken de bezoekers onder sereen gefluister een plekje in de banken. Wij van ‘TBA?’ mogen op de eerste bank vooraan plaatsnemen om zo het concert van deze bijzondere muzikant Marc Broussard zo goed mogelijk vast te leggen in woord en in beeld. De aanwezige bezoekers in de Rotterdamse Paradijskerk zijn een mix van tieners, twintigers, dertigers maar ook de leeftijdscategorieën daarboven blijken gecharmeerd van Marc Broussard‘s werk. Marc Broussard is nog maar 33 jaar oud maar heeft al een oeuvre van 9 albums w.o. een live album; de uitgebrachte albums variëren van mid-tempo songs als ook ballads. Marc Broussard schrijft veelal alleen of met goede vriend Kenney zijn materiaal, de onderwerpen verschillen maar er is één rode draad te ontdekken…..zijn liefde voor de streek waar hij vandaan komt Louisiana, meer precies Carencro. Maar óók de liefde voor zijn gezin en familie zijn een veel gezien/gehoord onderwerp voor zijn songs. Marc Broussard heeft zo’n soulvolle stem met een randje, echter de stijlen die zijn songs behelzen zijn niet in in één hokje te plaatsen, R & B, Soul, Southern Rock het zit er allemaal in.
zijn eerste Paasdag 2015 aanwezig in de Paradijskerk in hun oude habitat Rotterdam. Niet om het geloof te belijden maar om het geloof in goede muziek te belijden in de vorm van het bijwonen van een solo concert van singer/songwriter maar ook soulman Marc Broussard. Dit concert in de, werkelijk prachtig geconserveerde, Paradijskerk is georganiseerd door Marc‘s Nederlandse agent i.s.m. Rotown; een succesvolle samenwerking blijkt want het concert is helemaal uitverkocht! Als we na een versnapering en een zeer geanimeerd gesprek met gelijkgestemden vooraf het optreden in het naast gelegen Rotown bij de Paradijskerk aankomen staan de toeschouwers al in een lange rij te wachten voor een nog gesloten kerkdeur. Er heerst een gespannen kalmte, nergens wordt geduwd en de wachtenden knopen gesprekken aan over de ogenschijnlijk pérfecte locatie en de man die daar met grote waarschijnlijkheid een bijzonder optreden zal neer gaan zetten. Uiterst vriendelijk worden de bezoekers onthaald door security en het Rotown personeel, gek genoeg zoeken de bezoekers onder sereen gefluister een plekje in de banken. Wij van ‘TBA?’ mogen op de eerste bank vooraan plaatsnemen om zo het concert van deze bijzondere muzikant Marc Broussard zo goed mogelijk vast te leggen in woord en in beeld. De aanwezige bezoekers in de Rotterdamse Paradijskerk zijn een mix van tieners, twintigers, dertigers maar ook de leeftijdscategorieën daarboven blijken gecharmeerd van Marc Broussard‘s werk. Marc Broussard is nog maar 33 jaar oud maar heeft al een oeuvre van 9 albums w.o. een live album; de uitgebrachte albums variëren van mid-tempo songs als ook ballads. Marc Broussard schrijft veelal alleen of met goede vriend Kenney zijn materiaal, de onderwerpen verschillen maar er is één rode draad te ontdekken…..zijn liefde voor de streek waar hij vandaan komt Louisiana, meer precies Carencro. Maar óók de liefde voor zijn gezin en familie zijn een veel gezien/gehoord onderwerp voor zijn songs. Marc Broussard heeft zo’n soulvolle stem met een randje, echter de stijlen die zijn songs behelzen zijn niet in in één hokje te plaatsen, R & B, Soul, Southern Rock het zit er allemaal in.
Klokslag half negen komt Marc Broussard vanuit de parochie naar het speciaal voor het altaar neergelegde podium op en neemt de akoestische Yamaha ter hand. Marc Broussard vertrouwt de 250 aanwezigen toe dat Pasen 2015 de eerste keer is dat hij zónder zijn gezin viert; een beetje weemoedig wordt men daar wel van mààr deze ‘confidence’ betekent tegelijkertijd dat het publiek Marc Broussard zónder nog maar één noot gespeeld te hebben omarmt. Marc Broussard opent met een nummer van het 2004 album Carencro ‘Gavin’s Song’ over zijn oudste zoon, zoon nummer twee is er met ‘Gibby’s Song’ van het 2011 album Marc Broussard ook in gedachten bij. Nú al wordt Marc Broussard bewierookt, in de letterlijke zin van het woord, terwijl hij achteloos het intermezzootje fluit. Zó die doet het ook, niks geen droge mond van de zenuwen, Marc Broussard heeft alles onder controle dus! Het nummer behelst niet alleen een gefloten stuk maar de aanwezigen worden ook getrakteerd op een fantastisch mooie skat.
Tja, na twee nummers voor Marc‘s zonen dan kan een lied voor dochter Evie (Evangeline Rose) natuurlijk niet uitblijven en haar schoonheid wordt bezongen met de woorden “mighty beautiful in ribbons and bows” . Het is duidelijk, Marc Broussard, de ogenschijnlijke stoere bebaarde 
hipster is een gevoelige kunstenaar met woord en muziek. Nét voor aanvang van Carencro’s ‘The Beauty of Who You Are’ komt Marc Broussard er achter dat hij zijn capo is vergeten, een sprintje richting gitaarkoffer is het gevolg. Geheel tegen de verwachtingen in heeft Marc tóch twee begeleiders meegenomen naar Rotterdam, de uit New-Orleans afkomstige Chad Gilmore, de drummer die deel uitmaakt van Marc‘s band én de man waar hij ook een aantal songs mee schreef. De pianist is weer een Nederlander, Bas van den Heuvel, de twee zijn geen onbekenden voor elkaar want Bas vergezelde Marc al jaren geleden bij eerdere optredens in ons land. Chad Gilmore spelend op de cajón blijkt ook een begenadigd zanger als hij schijnbaar moeiteloos de 2e stem in dit nummer zingt, werkelijk wonderschoon. Over wonderschoon gesproken; Marc Broussaard gaat naadloos over in het samen met mede Southern Soul Assembly-lid Anders Osborne geschreven ‘Paradis’ verschenen op het 2013 live album ‘Live at the Full Sail University’ ook weer een nummer over zijn geliefde thuis het Atchafalaya Basin Swamp gebied tussen de de Golf van Mexico en het zuiden van Louisiana. Over die Atchafalaya River gaat ook het volgende nummer ‘Au Long de la Rivière’ van het zelfde live album waar Marc Broussard zo krachtig en overtuigend zingt dat wij ons al lang niet meer Au Long de la Meuse bevinden maar daadwerkelijk meegevoerd zijn naar Marc‘s geliefde ‘Homeland’. Ik zit met hoog kippenvel en brandende ogen te luisteren naar de stembuigingen van deze innemende persoonlijkheid die onder de naam Marc Broussard door het leven gaat. De 250 bezoekers, gezeten in de kerkbanken maar ook op de extra losse stoelen én op de vloer tegen de wand luisteren ademloos naar de set, wàt een verademing moet dit zijn voor de musici. Ongetwijfeld is de omgeving van de imponerende schoonheid van het kerkje daar debet aan. Ik adviseer de Nederlandse promotors voor soloconcerten in het vervolg hun plaatselijke parochie te contacteren voor de mogelijkheden.
hipster is een gevoelige kunstenaar met woord en muziek. Nét voor aanvang van Carencro’s ‘The Beauty of Who You Are’ komt Marc Broussard er achter dat hij zijn capo is vergeten, een sprintje richting gitaarkoffer is het gevolg. Geheel tegen de verwachtingen in heeft Marc tóch twee begeleiders meegenomen naar Rotterdam, de uit New-Orleans afkomstige Chad Gilmore, de drummer die deel uitmaakt van Marc‘s band én de man waar hij ook een aantal songs mee schreef. De pianist is weer een Nederlander, Bas van den Heuvel, de twee zijn geen onbekenden voor elkaar want Bas vergezelde Marc al jaren geleden bij eerdere optredens in ons land. Chad Gilmore spelend op de cajón blijkt ook een begenadigd zanger als hij schijnbaar moeiteloos de 2e stem in dit nummer zingt, werkelijk wonderschoon. Over wonderschoon gesproken; Marc Broussaard gaat naadloos over in het samen met mede Southern Soul Assembly-lid Anders Osborne geschreven ‘Paradis’ verschenen op het 2013 live album ‘Live at the Full Sail University’ ook weer een nummer over zijn geliefde thuis het Atchafalaya Basin Swamp gebied tussen de de Golf van Mexico en het zuiden van Louisiana. Over die Atchafalaya River gaat ook het volgende nummer ‘Au Long de la Rivière’ van het zelfde live album waar Marc Broussard zo krachtig en overtuigend zingt dat wij ons al lang niet meer Au Long de la Meuse bevinden maar daadwerkelijk meegevoerd zijn naar Marc‘s geliefde ‘Homeland’. Ik zit met hoog kippenvel en brandende ogen te luisteren naar de stembuigingen van deze innemende persoonlijkheid die onder de naam Marc Broussard door het leven gaat. De 250 bezoekers, gezeten in de kerkbanken maar ook op de extra losse stoelen én op de vloer tegen de wand luisteren ademloos naar de set, wàt een verademing moet dit zijn voor de musici. Ongetwijfeld is de omgeving van de imponerende schoonheid van het kerkje daar debet aan. Ik adviseer de Nederlandse promotors voor soloconcerten in het vervolg hun plaatselijke parochie te contacteren voor de mogelijkheden.
Ook het album Keep Going Strong uit 2008 wordt aangehaald als het trio ‘Real Good Thing’ ten gehore brengt “baby we might just have the makings of a real good thing, just a touch of you, a little bit of me might be the recipe of a good thing”. Wel lezers van ‘TBA?’, ik kan u verzekeren dat het recept van Marc, Chad en Bas een overheerlijk recept is, een om de vingers bij af te likken. De jonge dames kunnen hun verliefde blikken niet langer verhullen, de stelletjes gaan nog iets dichter tegen elkaar in de kerkbank zitten en ik? Ik zit alleen en geniet in stilte van dit bijzondere concert van Marc Broussard. Dat Marc Broussard niet de mensen achter zijn succes vergeet blijkt uit het feit dat hij zijn Nederlandse agent en manager openlijk ten overstaan van dit publiek bedankt voor zijn geloof in zijn muzikale talent “If it wasn’t for him, I wouldn’t be here in your lovely country at this very moment”. Dan ineens komt er het bescheiden hitje voorbij, 2007 ‘Come in from the Cold’, het nummer waarmee hij in 2008 bij Mooi Weer de Leeuw, het Vara programma van Paul de Leeuw, optrad. Dit nummer gezongen met slechts de begeleiding van Bas van den Heuvel op piano zorgt, mede door het krachtige pianospel van Bas, voor behoorlijk wat impact. Veel, heel veel bezoekers zingen dit moeiteloos woordelijk mee.
Dàn is het moment daar dat het 2014 album A Life Worth Living in de spotlights gezet wordt door 
‘Weight of The World’ te brengen, een melodieuze song maar mét dat rauwe randje. Dit wordt weer afgewisseld met een onvervalste R & B als ‘Saying I Love You’ van Keep Coming Back (2008), écht heel lekker dit nummer, het is moeilijk voor mij om niet teveel te bewegen in de kerkbank. Het zou wat hinderlijk kraken tot gevolg zou kunnen hebben. ‘Hope For Me Yet’ (Carencro 2004) is weer een lekker mid-tempo nummer waarin een uithaal die alleen zo mooi akoestisch versterkt kan worden als in deze Paradijskerk, het formidabele, gefocuste publiek waardeert dit dan ook met een ovationeel applaus. Zoals in een eerder verslag van ‘TBA?‘ van collega reporter Giel van der Hoeven te lezen valt neemt Marc Broussard telkens de tijd om de songs bij de luisteraars te introduceren en zo ook weer het nummer geschreven nét na het overlijden van grootmoeder Mamie Ruth Deville, de vrouw die 64 jaar getrouwd was met Marc‘s grootvader en die geen behandeling voor haar kanker wilde ondergaan. Oók de vrouw die niet wilde dat de familie op de hoogte was van haar ziekte en tot het laatst de familie verwende met haar liefde en haar kookkunsten. Juist ten tijde van haar overlijden hield orkaan Isaac de zuidelijke staten van de US in haar ban, alsof Isaac Mamie mee nam naar gene zijde. Al huilend over dit heengaan van zijn grootmoeder schreef Marc ‘A Life Worth Living’ van het gelijknamige album. Tijdens de uitvoering in de Paradijskerk zie ik in mijn ooghoeken slikkende meisjes maar ook bij mij branden de tranen in de ogen, tranen die ook door Marc Broussard bij deze uitvoering in Rotterdam niet terug gedrongen kunnen worden. Een werkelijk sublieme ballad die menigeen, hoe nuchter ook, zal ontroeren. Het is tijd voor iets luchtigere ‘French Café’ van het uit 2002 daterende Momentary Setback en van hetzelfde album volgt ‘The Wanderer’ incluis eminente kopstem van Chad Gilmore!
‘Weight of The World’ te brengen, een melodieuze song maar mét dat rauwe randje. Dit wordt weer afgewisseld met een onvervalste R & B als ‘Saying I Love You’ van Keep Coming Back (2008), écht heel lekker dit nummer, het is moeilijk voor mij om niet teveel te bewegen in de kerkbank. Het zou wat hinderlijk kraken tot gevolg zou kunnen hebben. ‘Hope For Me Yet’ (Carencro 2004) is weer een lekker mid-tempo nummer waarin een uithaal die alleen zo mooi akoestisch versterkt kan worden als in deze Paradijskerk, het formidabele, gefocuste publiek waardeert dit dan ook met een ovationeel applaus. Zoals in een eerder verslag van ‘TBA?‘ van collega reporter Giel van der Hoeven te lezen valt neemt Marc Broussard telkens de tijd om de songs bij de luisteraars te introduceren en zo ook weer het nummer geschreven nét na het overlijden van grootmoeder Mamie Ruth Deville, de vrouw die 64 jaar getrouwd was met Marc‘s grootvader en die geen behandeling voor haar kanker wilde ondergaan. Oók de vrouw die niet wilde dat de familie op de hoogte was van haar ziekte en tot het laatst de familie verwende met haar liefde en haar kookkunsten. Juist ten tijde van haar overlijden hield orkaan Isaac de zuidelijke staten van de US in haar ban, alsof Isaac Mamie mee nam naar gene zijde. Al huilend over dit heengaan van zijn grootmoeder schreef Marc ‘A Life Worth Living’ van het gelijknamige album. Tijdens de uitvoering in de Paradijskerk zie ik in mijn ooghoeken slikkende meisjes maar ook bij mij branden de tranen in de ogen, tranen die ook door Marc Broussard bij deze uitvoering in Rotterdam niet terug gedrongen kunnen worden. Een werkelijk sublieme ballad die menigeen, hoe nuchter ook, zal ontroeren. Het is tijd voor iets luchtigere ‘French Café’ van het uit 2002 daterende Momentary Setback en van hetzelfde album volgt ‘The Wanderer’ incluis eminente kopstem van Chad Gilmore!
Met name Marc‘s stembuigingen in het laatst genoemde nummer zijn imposant te noemen, maar zij worden nergens té overdreven zoals velen R & B zangers en zangeressen van tegenwoordig hun songs doorspekken met ‘Ad Lib’s’ . Het blijft ten alle tijde smaakvol gebracht door deze Marc Broussard. Als de woorden “this greyhound is Delta bound mama, Said take me home” klinken weten de bezoekers dat het concert op zijn einde loopt en ontpoppen zij zich toch een heus gospel koor. Uit volle borst wordt ‘Home’ meegezongen; de muzikant en consorten kunnen een lach van voldoening niet meer onderdrukken. Een lang applaus volgt voor een zéér bijzonder geslaagd optreden van een muzikant waar men, mijn inziens, niet meer omheen kan!
Marc Broussard zal nog a.s. dinsdag 07.04.15 bij RTL 4’s Late Night show te gast zijn van Humberto Tan en een full-concert optreden is nog a.s. woensdag te zien in Het Depot in Leuven (gratis) waarna hij nog 3 concerten zal verzorgen in Zwitserland. Hopelijk hebben zijn optredens in Nederland de afgelopen week genoeg stof doen opwaaien om hem nogmaals (2008 was de eerste keer) één van de nog vrije slots te geven op het aanstaande North Sea Jazz festival 10,11 en 12 Juli a.s. Voor het laatste nieuws over de aankomende concerten en discografie verwijs ik graag naar Marc Broussard‘s website: www.marcbroussard.com.
