Snakepit Festival in W2, Den Bosch vond plaats op 27 maart 2015. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van José Gallois.
Tja, dan is de tijd aangebroken voor die band waarvoor we de files richting Den Bosch trotseerden, de reis van een dikke anderhalf uur maakten…….T-99! T-99, zult u zeggen maar waren zij niet een 6-tal 
jaren geleden op hun hoogtepunt gestopt? Ja, inderdaad maar gelukkig is het soort muziek waar zij, in het buitenland meer dan in ons eigen land, beroemd mee werden terug. De rauwe vuilnisbakken boogie, swampy rock ‘n roll is weer ‘in’ bij de jongeren en gelukkig hebben Mischa den Haring, Martin de Ruiter en Donné la Fontaine ook weer ‘goesting’ om hiermee op te treden. Zagen wij de band al ooit (2002) op het North Sea Jazz festival in Den Haag optreden, nadien onderging T-99 een tweetal wisseling van bandleden. De eerste wisseling betrof de drummer, Henk Punter maakte plaats voor huidige drummer Martin de Ruiter en bassist Thijs Gorter werd in 2003 vervangen door Donné la Fontaine die tot op de dag van vandaag deel uit maakt van deze band. Mischa den Haring is de gitarist en één van de twee vocalisten die als eerste de inmiddels zéér opgewonden menigte in de W2 de herboren klanken van T-99 laat horen, van het 2008 album ‘Vagabonds’ zingt hij ‘Drunk’. De klanken van de vintage Guild overvallen mij, ik was Mischa‘s sound bijna vergeten, zijn sound is, als dat al kàn, zóveel voller als op een schijfje. Hij blaast mij bijna omver. Ik zie sommigen in het publiek de ogen wijd opensperren van verbazing, de vraag op hun gezicht luidt “kan dit überhaupt, hoe doet ‘ie dat?”. Inderdaad gitaarliefhebbers, hoe krijgt Mischa den Haring het voor elkaar dat zijn gitaar zo anders klinkt als alle andere gitaristen die we jaarlijks op de podia’s kunnen aanschouwen? Het is een zéér vol, overdonderend maar toch een zeer melodieus geluid van een gitarist die met afstand een van de beste van Europa is. Het tweede nummer ‘Yo, Yo, Yo’ van ‘Cherrystone Park’ wordt door drummer Martin de Ruiter gezongen, en denk nu niet – ach een drummer die erbij zingt – want dat is beslist niet hoe je Martin de Ruiter in een hokje kunt stoppen. Deze man die zoveel beleving in zijn stem kan leggen, zoveel passie in zijn drumspel maar vooral zoveel speelplezier met zijn bandleden en met het publiek wil delen is een unieke muzikant. Zélden heb ik zoveel energie gekregen van een zingende drummer, Martin de Ruiter zit niet voor niets met zijn drumstel aan de rand van het podium. Zó maakt hij keer op keer contact met het publiek, maar wat nog meer belangrijk is ondanks zijn verhitte drumsolo’s blijft hij stemvast! Het geluid van deze band is helemaal af, nergens bijstellingen, geen rondzingende monitoren, niets van dit alles, het publiek in de W2 is getuige van perfectie!
Mischa den Haring neemt het ‘psalmboekje’ weer over van Martin als hij Willie Dixon‘s ‘Tell That Woman’ van het uit 2004 daterende album ‘Strange Things Happen‘ zingt. Ondertussen zien we in alle songs een ingetogen Donné la Fontaine een solide bass partij neerzetten. De heren voeren het tempo behóórlijk op met ‘3 x Rooster’ van ‘Vagabonds‘ waarin Mischa den Haring nu een witte Customise bespeelt, onze monden vallen open bij onze bewondering voor T-99, mijn notitieboekje heeft inmiddels al overal gezeten en gelegen, de fotograaf heeft al een aantal keren de camera gelaten voor wat het is om als een gogo-dancer op de trappen uitdagend de heupen te wiegen. Net zo snel als de band het tempo opvoert, zo snel wordt er teruggeschakeld naar het country-achtige ‘Hayfever’ van ‘Cherrystone Park‘ dat door Martin de Ruiter werkelijk wondermooi met falsetstem gezongen wordt. Hoe herpakt deze man zijn adem, hoe krijgt hij de adem weer onder controle na zo’n heftige uitbarsting op de drums? Van ‘Strange Things Happen’ horen we een in een nieuw jasje gehesen ‘Countryside Bound’ wat mij heel erg terug bracht naar het zuiden van de VS. Donné la Fontaine zet ook nog even zijn handtekening als hij een vette bass solo neerlegt in ‘Strange Things Happen’. Dat Donné la Fontaine ook niet voor één gat blijkt te vangen, speelt hij op de schijfjes up-right bass, ukelele en tekent hij voor de back-ground vocals zélfs tijdens een live optreden pakt hij de gitaar ter hand. Donné laat ons genieten van een trance blues sound in ‘Sun’, een nummer wat ook te vinden is op het in April te releasen album ‘The Various Sounds of T-99‘. Als Mischa den Haring “een van Nederlands beste gitaristen” introduceert komt Richard van Bergen jammen met de drie heren van T-99, niet zo heel erg verwonderlijk als u bedenkt dat de twee gitaristen ook in Gumbo Circus spelen. Het plezier spat van het podium, uitdagingen over en weer, zowel tussen de gitaristen als tussen de gitaristen en de drummer……in een woord fantastisch! Het feest is compleet, de bluesfanaten in het publiek zijn de 12-maten blues bijna vergeten, de hipsters genieten van de alternatieve rhythm & roots en de twee rockabilly meisjes genieten van de rock ‘n roll. Deze onvergetelijke en de beste set die wij in de laatste 5 jaar mochten bijwonen wordt afgesloten met Mischa den Haring die de Harmony Stratotone ter hand neemt als ‘reverend’ Martin de Ruiter aan het einde van het nummer ‘Tiger in Your Tank’ de losgeslagen toeschouwers in de W2 de ‘Holy Trinity’ van de muziek laat eren door hen een Halleluja te laten zingen “in the name of Soul”, een Amen te belijden “in the name of Rock & Roll” en een I Do te scanderen “in the name of Rhythm ‘n Blues”. Wij, discipelen van T-99, geven maar al graag gehoor aan onze spirituele leiders in de muziek, T-99! Vol adrenaline van het optreden kunnen we gelukkig nog napraten met blues-brothers en – sisters alvorens we de rit terug naar huis maken. Wij de reporter en de fotograaf van ‘The Blues Alone?’ zijn dronken van de klanken van T-99 maar gelukkig kan de sterke arm van de hermandad ons dààrvoor niet aanhouden. T-99 is deze maand (April) nog te zien in Haarlem en Hengelo en in Mei sluiten zij de ‘The Various Sound of T-99 tour’ af met een optreden in Sneek, Ospel en Raalte (www.t-99.com/gigs) ‘TBA?’ bedankt W2 en de organisatoren voor hun gastvrijheid tijdens een zéér geslaagd Snakepit festival.
