Toronzo Cannon played at the North Sea Jazz Club, March 22, 2015. Tekst door Nicolette Johns met foto’s van Jose Gallois.
Toronzo Cannon voelde al vroeg in zijn leven de liefde voor de blues, als tiener hing hij al rond in de club van Theresa Needham a.k.a. ‘the Godmother of the Chicago blues’ Theresa’s Lounge (niet te verwarren met Rosa’s Lounge). Een veel gelezen uitspraak van Toronzo Cannon over zijn loopbaankeuze is “It wasn’t just the music that got me, but the effect on the people. I knew right then, that was what I was gonna do,”. Daar in Theresa’s Lounge hoorde hij o.a. Buddy Guy, een man in wiens club Legends Toronzo tegenwoordig regelmatig optreedt én met wie hij de komende editie van het Chicago Blues Festival het Petrillo Shell (hoofd)podium zal delen. Als inspiratie heeft Toronzo Cannon net als vele andere gitaristen de drie Kings, maar ikzelf vind zijn spel maar vooral zijn stem bij tijd en wijle héél veel op die van Jimi Hendrix lijken. De man die nog steeds een ‘day-job’ als buschauffeur er bij doet zal het publiek in de Amsterdamse North Sea Jazz club versteld doen staan! Wij kunnen niet wachten tot het moment is aangebroken dat we weer onvervalste Chicago blues gaan beleven, de set wordt door het viertal geopend met het toepasselijke ‘King Bee’. Helaas komt Toronzo‘s gitaar-kabel los, maar Toronzo wuift dit euvel weg met een ondeugende uitspraak ‘I hate it when it comes out, it better don’t come out anymore tonight”. In ieder geval heeft de band met dit nummer volgens eigen zeggen slechts de vingers warm gemaakt.
Als de vier heren na een kleine 20 minuten weer de draad oppakken lijkt het wel alsof het publiek iets losser is en nóg makkelijker door Toronzo Cannon bespeeld worden. Eerlijk gezegd vind ik dat aan alles te merken is dat Ronnie, Christopher, Dave en Toronzo gewend zijn voor een verwend publiek te spelen. De heren laten niets aan het toeval over mààr nergens wordt het routinematig! Dat Toronzo Cannon niet alleen songs over verloren, onmogelijke liefdes schrijft bewijst het nummer ‘Shame’ over het grote graaien van politici en de crisis veroorzaakt door de banken. Dit nummer laat de band naadloos overlopen in Howlin’ Wolf‘s ‘I Asked For Water’ . Dit bluesgeweld wordt gevolgd door de titel track van het nieuwste album, ‘John the Conquer Root’ en juist dít nummer neemt je terug in de tijd. Jimi Hendrix Revisited! Naar mijn idee een terechte titel track, wàt een weergaloze gitaar solo speelt deze keurige heer met hoed. Ronnie die toch al gauw zestig jaar moet zijn leeft zich uit op zijn toetsen als was hij een twintiger! Tja en dan Christopher, altijd krachtig nergens té overdreven en de man die volgens ons het meest heeft genoten van zijn optreden……bassist Dave Forte heerlijke groove heeft deze man!
We moeten op adem komen en worden op onze wenken bediend als Toronzo Cannon een slow blues inzet; ‘She Loved Me’ van het voorlaatste ook bij Delmark uitgebrachte album ‘Leaving Mood’ wordt gespeeld. Het is een nummer die de schuld van een ‘crime passionel’ op zich neemt. ‘Pretty Fingers‘ Ronnie Hicks geeft de song een extra dimensie door helemaal zich te verliezen in zijn spel. In ‘Till My Back Ain’t Got No Bone’ krijgen alle musici nog eenmaal de solo die zij verdienen, een dikke duim voor ieder lid van de Toronzo Cannon Band! De toegift ‘Sweet, Sweet, Sweet’ is het meest uptempo nummer van deze geweldige zondagavond in de North Sea Jazz club, een nummer wat mij heel erg aan de North Mississippi Allstars doet denken. Duizelingwekkende slide partijen van Toronzo Cannon en het opzwepende en stuwende Chicago ritme van Christopher Alexander en Dave Forte tot grote hoogte gedreven door de swingdokter op de toetsen Ronnie Hicks gaan naadloos over in ‘You Really Got Me Now’ van The Kinks en Deep Purple’s ‘Smoke on the Water’ .
De musici happen misschien naar adem maar het publiek en de reporters van ‘TBA?’ waren ademloos en zijn na dit gewéldige optreden buiten adem van enthousiasme. Wij van ‘TBA?’ zijn ‘under the voodoo spell’ van meneer Toronzo Cannon en kunnen niet wachten tot we hem en zijn bandleden weer een keer mogen begroeten in ‘The Low Lands’. De fotograaf en de reporter van ‘The Blues Alone?’ danken North Sea Jazz club voor hun gastvrijheid en hopen dat zij nog maar heel veel van deze blues- acts kan programmeren.
