Blues Sociëteit l’Esprit, 7 februari 2015; Tekst van Ton Kok met foto’s van Pemmy Larmené
Je neemt je voor om lekker op zaterdagavond met je zoon een leuke actiefilm te kijken en dan komt er een berichtje binnen. Of ik zaterdag naar l’Esprit in Rotterdam wil gaan, omdat de Dutch Blues Foundation het bestuur daar wilt verrassen met The Keeping the Blues Alive Award. Of ik even een plaatsje op de gastenlijst kan regelen voor Karen Neumann, voorzitter van de Dutch Blues Foundation, wil nagaan of er mensen van het bestuur aanwezig zijn, wie de voorzitter momenteel is, een fotograaf kan regelen en dat alles zonder dat de mensen van l’Esprit iets doorhebben. Natuurlijk, geen probleem. Alleen voorzitter Jan Paardekam is helaas verhinderd.
Zo betreedt Karen rond tien uur het podium van l’Esprit. De mensen verwachten dat één van de bezoekers in het zonnetje gezet zal worden door de DBF, zoals eind 2013 het geval was met mijn toenmalige ‘partner in crime’ Bert Lek. Of wellicht iemand van de optredende band, de Juke Joints. Groot is de verrassing als bekend gemaakt wordt dat het bestuur van de Rotterdamse Blues Sociëteit l’Esprit zelf op 11 april a.s. in Nieuw-Vennep deze award in ontvangst mag komen nemen.
L’Esprit werd in 1967 opgericht en in de statuten van deze oorspronkelijk Gereformeerde club stond destijds dat er geen bier geschonken mocht worden, omdat het aanzicht hiervan niet passend werd geacht. Als penningmeester Jan Valster na zijn dankwoord roept “Rondje van de zaak voor iedereen” blijkt al snel dat de tijden veranderd zijn.
Na deze onverwachte opening is het de beurt aan de Juke Joints om hun feestje te bouwen. De nieuwe cd “Heart On Fire” zal een dezer dagen via de webshop van de band verkrijgbaar zijn en in l’Esprit vindt het eerste optreden van de promotie tour plaats. Bij de volgende optredens van deze tour zal toetsenist Roland Bakker van de partij zijn, helaas heeft hij deze avond verplichtingen bij de Julian Sas Band. Maar het vertrouwde kwartet met Peter Kempe (drums/zang/mandoline), Boogie Mike Staat (gitaar), Derk Korpershoek (bas/zang) en Sonny Boy van den Broek (harmonica/accordeon) staat er wel en heeft er zichtbaar zin in. De mannen staan op scherp en gaan direct los met een aantal nieuwe nummers als “One More Time”, “Cat Squirrel”, “All Over Again” en “You Go Me Where Your Want Me”. Op het America-achtige “All Over Again” hanteert Sonny Boy voor het eerste de trekzak. Daarna komt ook het nodige oudere werk aan bod, zoals Muddy’s “The Blues Had A Baby” van de ‘Live In Ireland’ cd. De titelsong van de nieuwe cd in een Fabulous Thunderbirds-achtig werkje en een van de hoogtepunten van de eerste set is het schitterende “Nataly”, een prachtige ballad, waarbij de langzaam aanzwellende harmonica sterk deed denken aan ‘Once Upon A Time In The West’. Later, bij het beluisteren van de cd toch even een licht gevoel van teleurstelling als blijkt dat op de studioversie het subtiele harmonica-spel vervangen is door de Hammond. Desondanks is ook de studiouitvoering sterk. Een mandoline-versie van “Bullfrog Blues” en Rory’s “The Loop” besluiten de eerste set.
Ook de tweede set start met wat nieuwe nummers, het instrumentale “Hooked” en de rocker “My Little Valentine” en ook het aan Bootsy Collins opgedragen “Bootsy” wordt ten gehore gebracht, maar ook hier een Muddy Waters song “19 Years Old” en de nodige publieksfavorieten als “Mojo Hand”, “This Is It” en het prachtige jazzy “Strolling On Lincoln Avenue” passeren de revue. Behoorlijk leeg gespeeld weten ze er nog een toegift uit te persen, bestaande uit een aparte versie van “Out On The Western Plain”, gebracht zonder bas en drums door Peter, Mike en Sonny Boy, gevolgd door het nieuwe “You’re Allright”. Maar het publiek heeft er nog steeds geen genoeg van en de mannen komen nog een keer terug om er een lekkere boogie uit te persen. Vervolgens mag de band nog een flink aantal cd’s verkopen en signeren.
Zo komt er uiteindelijk ver na middernacht toch nog een einde aan deze mooie avond en kan ik met een eigenlijk alleen voor de muzikanten bestemde beroemde l’Esprit-tosti achter de kiezen huiswaarts keren.
Juke Joints, gefeliciteerd met een nieuwe fantastische cd en l’Esprit met een dik verdiende Keeping the Blues Alive Award.
