Frédérique Spigt & Roel Spanjers speelden donderdag 22 januari 2014 in Grand Café De Waker te Maassluis. Organisatie: The Lock Keepers Tekst, vid & pics: Giel van der Hoeven
Elvis Aaron Presley (1935–1977) geldt als een van de succesvolste en populairste soloartiesten aller tijden. Frédérique Spigt (1957) was 20 jaar jong toen Elvis overleed. The King of Rock and Roll was destijds haar grote muzikale held. Samen met de Dutch Rock and Roll Junkie Herman Brood trouwens. Beide legendes zijn inmiddels hemelen. Althans, Brood klopte ooit aan bij die hemelpoort. Hij coverde in 1979 niet onverdienstelijk Bob Dylan’s ‘Knockin’ On Heaven’s Door’. Maar het lijkt waarschijnlijker dat hij een poortje verder naar binnen is gegaan. Alwaar hij met open armen werd ontvangen door de ‘Devil in Disguise’ himself, Elvis. The King scoorde in 1963 trouwens al een megahit met deze song, die werd geschreven door de songwriters Bill Giant, Bernie Baum and Florence Kaye (en Spigt vertaalde het ooit als: ‘Duvel in ‘n Doos’).
Om Elvis een jatmoos te noemen gaat wat ver maar hij schreef zelden zélf een liedje. Echter, hij wist elke verkregen of aangeboden song wel op voortreffelijke wijze te interpreteren. Met alle gevolgen van dien. Waren zijn aanstootgevende wulpse heupbewegingen in de truttige jaren vijftig slechts van tijdelijke aard, zijn repertoire blijft daarentegen onsterfelijk. Samen met de toetsenvirtuoos Roel Spanjers treedt Frédérique Spigt ook regelmatig in de voetsporen van Elvis Presley. In een fijnschalig programma – dat tegenwoordig ‘Spigt, Spanjers & Presley’ getiteld is – zingen en spelen ze op hun eigen wijze persoonlijke favoriete Elvis-nummers. Behalve bekende swingende hits zoals ‘That’s All Right, Mama’ en prachtige breekbare liedjes zoals ‘Are You Lonesome Tonight?’ werd er ook geput uit meer obscuur Elvis-werk. Zoals ‘Mary In The Morning’, “de mooiste ballad ooit gemaakt”, aldus Fré Spigt.
De twee muzikanten begeleide zichzelf met een minimale instrumentatie, en zónder gitaar. Want hun apparatuur bestond enkel uit een zanginstallatie, een digitale piano en een setje mondharmonica’s. Dat klinkt op z’n zachtst gezegd bijzonder. Maar in het geval van dit (deels import) Rotterdamse duo kon dat dus best, en werkte het juist hoogst aanstekelijk. Vooral omdat hierbij het accent werd gelegd op de vocalen (feitelijk de mooiste ‘instrumenten’ ooit). Het krachtige rauwe stemgeluid van Spigt ten opzichte van Spanjers’ soulvolle stem creëerde een boeiend muzikaal spanningsveld. Er was sprake van een hechte relatie, die zichtbaar gebaseerd was op wederzijdse waardering en respect. Voor elkaar, maar vooral voor die tijdloze composities. En regelmatig lichtte Roel Spanjers de oorsprong of het ontstaan van zo’n liedje toe. Waarbij de anekdote over ‘Blue Suede Shoes’ van Carl Perkins wel erg voor de hand lag (tenentrapperij tijdens de dansles).
Maar ook dat was tekenend voor Elvis zijn eigen songkeuze. De liedteksten van zijn grote hits waren nooit echt diepgravend filosofisch. Wel pakkend en origineel. Dat werd clever gecombineerd met alle ingrediënten die een popsong behoort te hebben. En met zijn onovertroffen zangstem en beleving (Elvis bezat de ‘x-factor’ al ver voordat die term werd geïntroduceerd). Maar zoals gezegd, tussen die bekende pop, soul en gospels was ook authentieke blues- en boogie muziek te horen. Waarbij Frédérique soms een deuntje meeblies op de blues harp of anderszins capriolen uithaalde met de smoelschuiver. Met de 12-bar blues ‘Mean Woman Blues’ (Claude Demetrius) sloot het koppel de eerste set van 40 minuten af. De Elvis-versie van deze blues traditional stond in 1957 op de soundtrack van de film ‘Loving You’. Maar na de pauze kwam Fré Spigt pas écht los. Al dan niet onder invloed van de kopstoot als verversing die ze naar goed voorbeeld van haar vader Jaap Spigt genuttigd had (“doe er nog maar ééntje want we spugen veren!”).
Van ‘Return To Sender’ tot ‘Suspicious Minds’ en de toegiften duurde de zelfspot en meligheid tussen de nummers door in de tweede set voort. Spigt schroomde niet om te spotten over haar eigen leeftijd of kippigheid (“bril vergeten”) en eigenlijk is ze expressief in alles. Maar qua timing en invulling wel in ballans (op wat schoonheidsfoutjes na) met muziekpartner Roel Spanjers, die zich voornamelijk uitleefde op zijn klavier. En die ook van een aantal songs de solopartijen zong (o.a. ‘I Washed My Hands In Muddy Water’). Zo ook ‘When It Rains, It Really Pours’, een song origineel geschreven en opgenomen door Billy “The Kid” Emerson (Sun Records 1954). Elvis nam het drie jaar later op maar bracht het in 1965 pas uit op het album ‘Elvis for Everyone’. Een ander juweeltje uit vervlogen tijden was ‘Good Time Charlie’s Got the Blues’ uit Elvis’ latere jaren ’70 oeuvre en origineel van Danny O’Keefe. Tijdens de easy listening klassieker ‘I Just Can’t Help Believin’ nodigde Spigt het negentigkoppige publiek (uitverkocht huis) uit tot meezingen.
In de toegift zat o.a. de evergreen ‘Blue Moon’ (Rodgers/Hart 1934). Eveneens een lied met extra emotionele lading voor Frédérique. Want haar eigen liedje ‘Moon’ van het album ‘Land’ (2011) is ervan afgeleid. We kennen de stoere veelzijdige Rotterdamse al sinds de jaren ’80, toen ze met de band I’ve Got The Bullets en later met A Girl Called Johnny en het meidencollectief Girls Wanna Have Fun furore maakte. Ja, zelfs haar deelname aan het Nationaal Songfestival in 1998 deed ons groos gniffelen. En haar Nederlandstalige repertoire is vaak doordrenkt van zoetzure schoonheid en bittere melancholie. Ook op het officieuze stadsvolkslied ‘Rotterdam’ is de gemiddelde havenstadinwoner ronduit trots. Toch is ‘Spigt, Spanjers & Presley’ wederom een aangename kennismaking. Ondanks dat het duo alweer een tijdje af en aan met dit programma onderweg is.
En toen ik na afloop zelf op weg naar huis ging in – wat achteraf bleek – de koudste nacht van deze winter, keek ik naar de sterren en de maan, en hoorde in gedachten Elvis zingen: ‘Well, Spigt’s all right, mama / She’s all right for you / Spigt’s all right mama, just anyway you do…’
Dit concert werd georganiseerd door The Lock Keepers, lees hier meer.
